Czy instrumenty pochodne czekają na katastrofę?

W 1988 r. Ówczesny prezes Fed Alan Greenspan stwierdził: „Wielu krytyków instrumentów pochodnych na akcje nie zdaje sobie sprawy z tego, że rynki tych instrumentów stały się tak duże nie ze względu na sprytne kampanie sprzedażowe, ale dlatego, że zapewniają one użytkownikom wartość ekonomiczną. „

Ale nie wszyscy mieli dobre zdanie na temat tego instrumentu finansowego. W liście Berkshire Hathaway z 2002 r. Skierowanym do akcjonariuszy, prezes firmy i dyrektor generalny Warren Buffett wyraził zaniepokojenie instrumentami pochodnymi, nazywając je „bronią masowego rażenia”, termin spopularyzowany przez George'a W. Busha w celu opisania broni nuklearnej. Jak to możliwe, że dwóch mądrych, szanowanych guru finansów może mieć tak odmienne opinie? Niestety nie jest to pytanie z prostą odpowiedzią.

Historia z perspektywy Buffetta
Perspektywa Buffetta mogła wynikać z jego własnego doświadczenia z niektórymi pozycjami pochodnymi, które odziedziczył w wyniku zakupu przez General Reinsurance Corporation w Berkshire 22 miliardów dolarów w 1998 roku (największego w tym czasie amerykańskiego reasekuratora nieruchomości i ofiar). Zakup Reasekuracji Ogólnej obejmował również 82% akcji Kolonii Reinsurance, najstarszego reasekuratora na świecie. Przejęcie to stanowiło reasekurację i działalność wszystkich linii ubezpieczeń w 124 krajach. Było to pozornie doskonałe przedsięwzięcie strategiczne w kontekście globalizacji i zostało ogłoszone jako kolejna granica.

General Reinsurance Securities, spółka zależna od General Reinsurance założona w 1990 r., Była dealerem instrumentów pochodnych powiązanym z globalnymi rynkami finansowymi. Niestety ten związek miał nieprzewidywalne konsekwencje. Buffett chciał sprzedać spółkę zależną, ale nie mógł znaleźć akceptowalnego kontrahenta (nabywcy). Postanowił więc go zamknąć, co łatwiej powiedzieć niż zrobić, ponieważ decyzja ta wymagała od niego wycofania pozycji instrumentów pochodnych. Porównuje to rozwijające się zadanie do wchodzenia do piekła, stwierdzając, że pozycje instrumentów pochodnych były „łatwe do wejścia i prawie niemożliwe do wyjścia”. W rezultacie General Reinsurance odnotował w 2002 r. Stratę przed opodatkowaniem w wysokości 173 mln USD.

W liście Buffetta z 2002 r. Do akcjonariuszy opisuje instrumenty pochodne jako „bomby zegarowe” dla wszystkich zaangażowanych stron. Następnie hartuje to stwierdzenie, mówiąc, że to uogólnienie może nie być rozsądne, ponieważ zakres pochodnych jest tak duży. Jego obraźliwe komentarze na temat odziedziczonych przez niego konkretnych instrumentów pochodnych wydają się być skierowane do tych, które tworzą ogromną dźwignię i są zaangażowane w ryzyko kontrahenta.

Wyjaśnione instrumenty pochodne
W najszerszym znaczeniu instrumenty pochodne to wszelkie kontrakty finansowe, które czerpią swoją wartość z aktywów zabezpieczających. Ta krótka definicja nie daje jednak prawdziwego wyobrażenia o tym, czym jest pochodna lub czym może być. W rzeczywistości te instrumenty działają w gamie od najprostszej zakupionej opcji sprzedaży, aby zabezpieczyć osobistą pozycję giełdową, po najbardziej wyrafinowany, dynamiczny, zaprojektowany finansowo, zamieniony, uduszony i zmontowany pakiet bitów i kawałków. Rynek instrumentów pochodnych jest duży (około 516 bilionów USD w 2008 r.) I odnotował bardzo szybki wzrost pod koniec lat 90. i na początku 2000 r. Jako taki, poważnym błędem jest po prostu pozostawienie definicji instrumentu pochodnego jako finansowej broni masowego rażenia bez wyjaśniania, co sprawia, że ​​niektóre instrumenty pochodne należą do tej kategorii, podczas gdy inne są tak proste, jak wykupienie ubezpieczenia właściciela domu. Należy wziąć pod uwagę zastrzeżenie byłego przewodniczącego SEC Arthura Leavitta z 1995 r., Że „derywaty są czymś w rodzaju elektryczności; niebezpieczne, jeśli są źle traktowane, ale niosą ze sobą potencjał czynienia dobra”.

Przepowiednia Buffetta
Od czasu, gdy Buffett po raz pierwszy określił instrumenty pochodne jako „finansową broń masowego rażenia”, potencjalna bańka na instrumenty pochodne wzrosła z szacowanych 100 bilionów dolarów do 516 bilionów dolarów w 2008 r., Zgodnie z najnowszą ankietą Banku Rozrachunków Międzynarodowych. Ponadto rok 2008 upłynął pod znakiem Jerome Kerviela, największego oszustwa bankowego w historii świata, dokonanego przez Société Générale, poprzez handel instrumentami pochodnymi (strata 3, 6 miliarda funtów). To sprawia, że ​​poprzednie przypadki nieuczciwych handlowców bledną w porównaniu:

• Nick Leeson w Barings Bank w 1995 r. (Strata 791 milionów funtów i bankructwo dla jego pracodawcy)
• National Westminster Bank PLC w 1997 r. (Strata 125 mln USD)
• John Rusniak w Allied Irish Bank w 2002 r. (Strata 691 mln USD)
• David Bullen i trzej inni handlowcy w National Australia Bank w 2004 r. (Strata 360 milionów USD)

Nawet na innych arenach instrumentów pochodnych stawki wydają się rosnąć w równie niepokojącym tempie. Na przykład Orange County w Kalifornii stracił 1, 7 miliarda dolarów w 1994 r. Z długów i instrumentów pochodnych wykorzystanych do rozszerzenia funduszu inwestycyjnego, a Long Term Capital Management stracił 5 miliardów dolarów w 1998 r.

Oszustwo finansowe Łatwe do zrobienia
Buffett wskazuje na niebezpieczeństwa związane z raportowaniem instrumentów pochodnych w bilansie i poza nim. Rachunkowość wyceny według wartości rynkowej jest prawną formą rozliczania przedsięwzięcia związanego z zakupem i sprzedażą papierów wartościowych zgodnie z amerykańskim kodeksem przychodów wewnętrznych w sekcji 475. Zgodnie z wyceną wyceny według wartości rynkowej cały obecny i przyszły zdyskontowany strumień środków pieniężnych netto przepływy uznaje się w bilansie za kredyt. Ta metoda księgowania była jedną z wielu rzeczy, które przyczyniły się do skandalu z Enronem.

Wiele osób przypisuje skandal Enron całkowicie gotowaniu książek lub oszustwom księgowym. W rzeczywistości znakowanie rynku lub „znakowanie mitu”, tak trafnie ochrzczone przez Buffetta, również odgrywa ważną rolę w historii Enronu. Wycena według wartości rynkowej nie jest nielegalna, ale może być niebezpieczna.

Buffett sugeruje, że wiele rodzajów instrumentów pochodnych może generować raportowane zyski, które często są oburzająco zawyżone. Dzieje się tak, ponieważ ich przyszłe wartości oparte są na szacunkach; jest to problematyczne, ponieważ optymizmem co do przyszłych wydarzeń jest ludzka natura. Ponadto błąd może również polegać na tym, że czyjaś rekompensata może być oparta na tych różowych projekcjach, które wprowadzają w grę kwestie motywów i chciwości.

Odwracanie ogólnej reasekuracji
Buffet przedstawił aktualne informacje na temat ogólnej reasekuracji w swoich listach do akcjonariuszy z 2003, 2004 i 2005 r. W liście z 2006 r. Buffett stwierdził, że z przyjemnością poinformuje, że będzie to jego ostatnia dyskusja na temat nieszczęśliwych transakcji na instrumentach pochodnych General Reinsurance, które w 2008 r. Kosztowały Berkshire 409 mln USD skumulowanych strat przed opodatkowaniem. W liście z 2007 roku Buffett wskazał, że Berkshire ma 94 kontrakty na instrumenty pochodne, a także tylko kilka pozostałych pozycji z General Reinsurance. Obejmowały one 54 kontrakty, które wymagały od BK dokonywania płatności w przypadku niewykonania zobowiązań przez niektóre obligacje wysokodochodowe, a także drugą kategorię krótkich europejskich opcji sprzedaży dla czterech indeksów giełdowych (S&P 500 i trzech indeksów zagranicznych). Buffett podkreślił, że przy wszystkich tych pozycjach instrumentów pochodnych nie występuje ryzyko kontrahenta, a księgowanie zysków i strat jest przejrzyste. Wspomniał, że instrumenty pochodne są cenne na dużą skalę w celu ułatwienia określonych strategii inwestycyjnych.

Czy ktoś zna tę dziurę królika?
Czy Buffett, jeden z najbogatszych ludzi świata i ikona inwestowania, przewidział przyszłość, którą inni postanowili zignorować? Powiedz, co zrobisz z ludowym podejściem Buffetta do finansów. Najważniejsze jest to, że osiągnął lepsze wyniki niż każdy żyjący inwestor, rozwijając swoją firmę w jedną z największych korporacji na świecie. W swoim artykule Condé Nast Portfolio z marca 2007 r. Jesse Eisinger zadaje pytanie: „Jeśli Warren Buffett nie jest w stanie zrozumieć instrumentów pochodnych, czy ktoś może?” Rynki stały się znacznie bardziej złożone w ciągu ostatnich 100 lat i są coraz bardziej powiązane ze sobą w sposób, który organy regulacyjne, a nawet ludzie najwyższego kalibru finansowego, mają trudności z zrozumieniem. Sekretarz skarbu Henry Paulson potwierdził to uczucie w swoim telewizyjnym oświadczeniu na temat problemów z płynnością w Bear Stearns z 14 marca 2008 r. Wiążące wątki, które biegną przez te ogromne galaktyki finansowe, są pochodnymi, a najbystrzejsze umysły na Wall Street martwią się tym, jak działają - zwłaszcza, że ​​rynki akcji na całym świecie stają się bardziej nieprzewidywalne i złożone.

Dolna linia
Opis instrumentów pochodnych Buffetta w 2002 roku jako finansowej broni masowego rażenia mógł być bardziej przepowiednią, niż ktokolwiek mógł sobie wówczas wyobrazić. Kluczem jest tutaj to, że istnieje wiele różnych rodzajów instrumentów pochodnych; nie wszystkie są równie destrukcyjne. Dlatego niezwykle ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, z czym mamy do czynienia, zanim będzie można dokonać inteligentnej oceny.