Zdefiniowany bank czarterowy
Czarterowany bank to instytucja finansowa, której podstawową rolą jest przyjmowanie i ochrona depozytów pieniężnych od osób fizycznych i organizacji, a także pożyczanie pieniędzy. Specyfikacje banków czarterowanych różnią się w zależności od kraju; ogólnie jednak działający bank czarterowy uzyskał formę rządowego zezwolenia na prowadzenie działalności w branży usług finansowych.
Czarterowany bank jest często kojarzony z bankiem komercyjnym.
Załamanie koncepcji banku czarterowanego
Czarterowane banki zapewniają podstawowe usługi pośrednictwa finansowego niezbędne w dzisiejszej gospodarce; osoby fizyczne mogą z łatwością wpłacać środki na różnego rodzaju rachunki w banku czarterowanym, uzyskując odsetki od tymczasowych oszczędności. Czarterowane banki utrzymują zmienną walutę, aby mogły przetwarzać codzienne transakcje klientów, ale pożyczają większość swoich depozytów osobom fizycznym i komercyjnym kredytobiorcom w celu stymulowania wzrostu gospodarczego.
Rzeczywista karta banku określa wytyczne operacyjne dla banku, a także sposób, w jaki będzie on zgodny z odpowiednimi przepisami. Może to obejmować zachowanie przez bank określonego minimalnego wymogu kapitałowego. W Stanach Zjednoczonych karta może być wydana stanowo lub federalnie i być zgodna odpowiednio z agencjami stanowymi lub federalnymi przepisami dotyczącymi nadzoru.
Podmioty nadzorujące, które nadzorują czarterowane przez USA banki, posiadające fizyczne lokalizacje, w tym jurysdykcję zastępcy kontrolera z siedzibą w Waszyngtonie; wraz z innym dużym działem nadzoru bankowego, również z siedzibą w Waszyngtonie. Są to pewne zalety uzyskania karty stanu; na przykład uzyskanie tej karty może być tańsze niż karta federalna. Jednocześnie instytucje czarterowane przez państwo często mają takie same prawa jak banki czarterowane przez federację z mniejszym nadzorem federalnym.
Czarterowane banki powstały w 1863 roku, podpisane przez prezydenta Abrahama Lincolna i sekretarza skarbu Salmona P. Chase'a.
Banki czarterowane i banki internetowe
Niektóre banki internetowe mogą zawierać czartery zagraniczne; nie są one zgodne z przepisami stanowymi ani federalnymi. W takich przypadkach konsument musi ustalić, czy bank internetowy może zaoferować ochronę Federalnej Organizacji Ubezpieczeń Depozytów (FDIC). FDIC, utworzony w 1933 r. W celu utrzymania zaufania publicznego i ograniczenia upadłości banków w Stanach Zjednoczonych, zapewnia depozyty w wysokości do 250 000 USD na instytucję członkowską (od 2016 r.).
Przykłady banków internetowych to Axos Bank, Ally Bank, EverBank, Discover Bank i Charles Schwab Bank. Ponieważ banki internetowe mogą obniżyć koszty dzięki w dużej mierze cyfrowemu zasięgowi, wiele może zaoferować klientom ponadprzeciętne stawki depozytów i wysokiej jakości oferty cyfrowe.