Plan określonych świadczeń
Program określonych świadczeń to sponsorowany przez pracodawcę program emerytalny, w którym świadczenia pracownicze są obliczane przy użyciu wzoru uwzględniającego kilka czynników, takich jak długość zatrudnienia i historia wynagrodzeń. Firma zarządza planem ryzykiem portfela i ryzykiem inwestycyjnym. Istnieją również ograniczenia dotyczące tego, kiedy i jaką metodą pracownik może wypłacić środki bez kar. Wypłacane świadczenia są zazwyczaj gwarantowane dożywotnio i nieznacznie rosną, aby uwzględnić zwiększone koszty utrzymania.
Podział planu określonych świadczeń
Programy określonych świadczeń, zwane także programami emerytalnymi lub kwalifikowanymi, są nazywane „zdefiniowanymi świadczeniami”, ponieważ pracownicy i pracodawcy znają formułę obliczania świadczeń emerytalnych z wyprzedzeniem i używają jej do zdefiniowania i ustalenia wypłaconego świadczenia. Fundusz ten różni się od innych funduszy emerytalnych, takich jak emerytalne konta oszczędnościowe, w których kwoty wypłat zależą od zwrotów z inwestycji. Słabe zwroty z inwestycji lub błędne założenia i obliczenia mogą powodować niedobór funduszy, w którym pracodawcy są prawnie zobowiązani do uzupełnienia różnicy wkładem pieniężnym.
Ponieważ pracodawca jest odpowiedzialny za podejmowanie decyzji inwestycyjnych i zarządzanie inwestycjami planu, pracodawca bierze na siebie całe ryzyko inwestycyjne i planistyczne. Program świadczeń kwalifikowanych do celów podatkowych ma te same cechy, co program emerytalny, ale daje także pracodawcy i beneficjentom dodatkowe zachęty podatkowe niedostępne w ramach programów niekwalifikowanych.
Przykłady wypłat planu określonych świadczeń
Program określonych świadczeń gwarantuje określone świadczenie lub wypłatę po przejściu na emeryturę. Pracodawca może wybrać świadczenie stałe lub obliczone według wzoru uwzględniającego lata pracy, wiek i średnie wynagrodzenie. Pracodawca zazwyczaj finansuje plan, wpłacając regularną kwotę, zwykle procent wynagrodzenia pracownika, na konto z odroczonym podatkiem. Jednak w zależności od planu pracownicy mogą również wnosić składki. Składka pracodawcy jest w rzeczywistości odroczonym odszkodowaniem.
Po przejściu na emeryturę plan może być wypłacany w formie miesięcznych płatności przez cały okres życia pracownika lub w formie ryczałtu. Na przykład w planie dla emeryta z 30-letnim stażem na emeryturze można podać świadczenie jako dokładną kwotę w dolarach, na przykład 150 USD miesięcznie za pracę pracownika. Plan ten wypłaci pracownikowi 4500 USD miesięcznie na emeryturze. W przypadku śmierci pracownika niektóre plany rozdzielają wszelkie pozostałe świadczenia na beneficjentów pracownika.
Opcje płatności
Opcje płatności zwykle obejmują rentę jednorazową, która zapewnia stały miesięczny zasiłek do śmierci; kwalifikująca się renta wspólna i rodzinna, która zapewnia stały miesięczny zasiłek do śmierci i pozwala pozostałemu przy życiu małżonkowi nadal otrzymywać świadczenia do śmierci; lub płatność ryczałtowa, która spłaca całą wartość planu w ramach jednej płatności. Wybór odpowiedniej opcji płatności jest ważny, ponieważ może wpłynąć na wysokość świadczenia otrzymywanego przez pracownika. Najlepiej omówić opcje zasiłku z doradcą finansowym.
Przepracowanie dodatkowego roku zwiększa świadczenia dla pracowników, ponieważ wydłuża lata pracy w formule świadczeń. Ten dodatkowy rok może również zwiększyć ostateczne wynagrodzenie, które pracodawca wykorzystuje do obliczenia świadczenia. Ponadto może istnieć zastrzeżenie, że przekroczenie normalnego wieku emerytalnego planu automatycznie zwiększa świadczenia pracownicze.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.