Rynki wschodzące: analiza PKB Tajlandii

Tajlandia stanowi klasyczny przykład szybkiego wzrostu gospodarczego w okresie krótszym niż jedno pokolenie. Tajlandia, kraj o niskich dochodach w latach 80. XX wieku, został w 2011 r. Przekształcony przez Bank Światowy w „gospodarkę o średnim dochodzie”. Przejście na gospodarkę południowoazjatycką nastąpiło nie tylko w krótkim czasie, ale wbrew tło wewnętrznych zawirowań politycznych. Tajlandzka gospodarka, oznaczona jako gospodarka tygrysia, rozwijała się w szybkim tempie 8–9% w drugiej połowie lat 80. i na początku lat 90., zanim wpadła w azjatycki kryzys finansowy z lat 1997–98.

Gospodarka wyszła z kryzysu w następnych latach z umiarkowanym wzrostem, a gwałtowny wzrost przyspieszył gospodarkę do przodu przed światowym kryzysem finansowym w latach 2008-2009. Od tego czasu gospodarka Tajlandii znów zwolniła z powodu wydarzeń gospodarczych, przyrodniczych i politycznych. W 2011 r. Jedna z najgorszych powodzi, które nawiedziły kraj od pięciu dekad, spowodowała stratę gospodarczą w wysokości 45, 7 mld USD. Niepewność polityczna i napięcia pojawiły się w 2010 r. I ponownie w latach 2013–2014. Co gorsza, naród stoi w obliczu suszy w 2015 r.

Produkt krajowy brutto (PKB) Tajlandii ma wielkość 373, 80 mld USD (zgodnie z danymi Banku Światowego 2014) i był szeroko wspierany przez sektor pierwotny (rolnictwo i pozyskiwanie zasobów naturalnych), sektor wtórny (produkcja, budownictwo) i przemysł trzeciorzędny lub sektor usług. Według danych z 2014 r. Sektor pierwotny stanowił około 12% PKB, podczas gdy przemysł i sektor usługowy odpowiadały odpowiednio 42% i 46%. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Dlaczego warto inwestować w ten tętniący życiem naród azjatycki ).

Rolnictwo

Rozwój rolnictwa odegrał ważną rolę w transformacji gospodarki Tajlandii. Główny sektor w kraju był świadkiem dwóch etapów. Pierwszy charakteryzował się wzrostem rolnictwa wynikającym z wykorzystania niewykorzystanej siły roboczej i ziemi. Faza ta trwała od wczesnych lat 60. do wczesnych lat 80. XX wieku, kiedy to gospodarka była silnie uzależniona od rolnictwa jako głównego motoru gospodarczego. Rolnictwo zatrudniało około 70% aktywnej ludności pracującej w Tajlandii. Podczas drugiej fazy, podczas gdy siła robocza została przeniesiona na obszary miejskie i nie wykorzystano nowych gruntów, nastąpił jednak wzrost wydajności rolnictwa. Sektor rolny kontynuował rozwój, choć w wolniejszym tempie, napędzany produktywnością poprzez mechanizację i dostępność formalnego kredytu.

Wraz ze wzrostem w innych sektorach gospodarki zależność tajlandzkiej bazy ekonomicznej od rolnictwa stopniowo maleje z biegiem lat, ale sektor ten nadal stanowi około 12% PKB i zatrudnia 32% ludności. Liczba ta jest wysoka w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi, Wielką Brytanią i Japonią, gdzie tylko około 1-2% PKB pochodzi z sektora podstawowego, podczas gdy jest porównywalna z Chinami i Malezją, w których wkład rolnictwa w PKB sięga 10%. (Aby uzyskać więcej informacji, patrz: zbadany PKB w Chinach : przypływ sektora usług ). Główną produkcją rolną Tajlandii jest ryż, guma, kukurydza, trzcina cukrowa, orzechy kokosowe, olej palmowy, ananas, maniok (maniok, tapioka) i produkty rybne.

Przemysł

Sektor przemysłowy, składający się z produkcji jako głównego segmentu, wraz z górnictwem, budownictwem, energią elektryczną, wodą i gazem, przyczynia się do wzrostu PKB Tajlandii o ponad 40%, a liczba ta stopniowo rośnie wraz ze spadkiem rolnictwa. Sektor zatrudnia 17% siły roboczej w kraju. Wzrost produkcji w Tajlandii nastąpił w dwóch okresach przy dwóch różnych strategiach: pierwszy, w latach 1960–1985, podlegał polityce związanej z zastępowaniem importu; druga era, od 1986 roku do chwili obecnej, koncentruje się na promocji eksportu. W pierwszych latach produkcja w Tajlandii była ściśle powiązana z rolnictwem, zwłaszcza, że ​​produkcja tego kraju rozpoczęła się od przemysłu spożywczego. Powoli, wraz ze zmianami w polityce przemysłowej, branże takie jak petrochemia, elektronika, części samochodowe i samochodowe, sprzęt komputerowy, żelazo i stal, minerały i układy scalone zyskały impuls i zachęty inwestycyjne.

Sektor usług

Sektor usług stanowi ponad 45% PKB Tajlandii, zapewniając jednocześnie zatrudnienie 51% siły roboczej. Udział sektora usług w gospodarce Tajlandii pozostał mniej więcej taki sam przez ponad pół wieku, co uzasadnia zasadniczą zmianę strukturalną między rolnictwem a przemysłem. W zakresie usług transport, handel hurtowy i detaliczny (obejmujący naprawy pojazdów silnikowych i motocykli oraz artykułów użytku osobistego i domowego), a turystyka i działania związane z podróżami miały znaczący wkład w generowanie PKB i tworzenie miejsc pracy.

Eksport napędzany

Gdy spojrzymy na skład PKB z innego punktu widzenia, tj. Napędzanego popytem wewnętrznym lub eksportowym, Tajlandia należy do kategorii gospodarki zorientowanej na eksport. Poniższy wykres przedstawia obrazowo wkład eksportu (towarów i usług) w PKB, wraz z przejściem polityki z zastępowania importu na promocję eksportu w latach osiemdziesiątych. W ciągu tych lat udział eksportu w PKB znacznie wzrósł, co klasyfikuje Tajlandię jako gospodarkę opartą na eksporcie. To czyni go podatnym na sytuację ekonomiczną głównych partnerów handlowych i wahania kursów walut. Główne kierunki eksportu Tajlandii to Chiny, Japonia, USA, Indonezja, Malezja, Australia, Hongkong, Singapur i Indie. Głównym eksportem Tajlandii są towary wytwarzane, a głównymi elementami są elektronika, pojazdy, maszyny i urządzenia oraz artykuły spożywcze. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Przejście na emeryturę w Tajlandii z oszczędnościami w wysokości 200 000 USD ">

Dolna linia

Gospodarka Tajlandii jest interesującą mieszanką silnego sektora rolnego z rozwiniętym sektorem produkcyjnym i stabilnym sektorem usług. Mimo że sektor rolny został wyprzedzony przez przemysł i przemysł trzeciorzędny, pod względem wkładu do PKB sektor pierwotny nadal zatrudnia dużą siłę roboczą i zwiększa eksport. Podczas gdy przemysł i sektor usług odgrywają swoją rolę, wzrost gospodarki jest wysoce zależny od sektora eksportu, który stanowi 75% PKB; naraża to tajlandzką gospodarkę na globalne warunki makroekonomiczne i zmienność walut.