Jak obliczyć nadwyżkę zwrotu z ETF lub indeksowanego funduszu wspólnego inwestowania?

W przypadku funduszy będących przedmiotem obrotu giełdowego (ETF) nadwyżka zwrotu powinna być równa miary skorygowanej o ryzyko (lub beta), która przekracza wskaźnik referencyjny instrumentu lub wskaźnik rocznych wydatków. Łatwo jest oszacować indeks funduszy inwestycyjnych w stosunku do indeksu benchmarku: wystarczy odjąć całkowity zwrot benchmarku od wartości aktywów netto funduszu, aby znaleźć nadwyżkę zwrotu. Z powodu wydatków na fundusze wspólnego inwestowania nadwyżka zwrotu dla funduszu indeksowego jest zazwyczaj ujemna.

Zasadniczo inwestorzy preferują indeksowane fundusze inwestycyjne i fundusze inwestycyjne typu ETF, które przewyższają swoje wskaźniki referencyjne i mają dodatnią nadwyżkę zwrotu. Niektórzy inwestorzy i analitycy uważają, że generowanie nadmiernych zwrotów w zarządzanym funduszu inwestycyjnym przez dłuższy czas jest prawie niemożliwe ze względu na wysokie opłaty i niepewność rynku. (W celu zapoznania się z tym tematem zobacz „Indeksowe fundusze inwestycyjne a indeksowe fundusze ETF”).

Obliczanie nadwyżki zwrotu z funduszy giełdowych

Podobnie jak większość indeksowanych funduszy inwestycyjnych, większość funduszy ETF osiąga gorsze wyniki niż ich indeksy referencyjne. Fundusze ETF mają zwykle wyższe nadwyżki zwrotów niż indeksowane fundusze inwestycyjne.

Pomyśl o oczekiwanym zwrocie ETF jako o wartości alfa ETF dla danej ceny i profilu ryzyka. Do powiązania ETF z punktem odniesienia można zastosować kilka różnych miar ryzyka; Jednym z powszechnych przykładów jest zastosowanie średniego ważonego kosztu kapitału własnego. Jeśli nie masz lub nie chcesz używać rocznego wskaźnika kosztów lub prostego testu porównawczego przy obliczaniu nadwyżki zwrotu ETF, użyj całkowitego zwrotu powyżej oczekiwanego zwrotu na podstawie formuły modelu wyceny aktywów kapitałowych.

Formułę CAPM można zapisać w następujący sposób:

TEFTR = RFRR + (ETFb × (MR − RFRR)) + ER gdzie: TEFTR = całkowity zwrot ETFRFRR = stopa zwrotu wolna od ryzyka ETFb = ETF betaMR = zwrot z rynku RE = nadwyżka zwrotu \ początek {wyrównany} i \ text {TEFTR} = \ text {RFRR} + (\ text {ETFb} \ times (\ text {MR} - \ text {RFRR})) + \ text {ER} \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & \ text {TEFTR} = \ text {Całkowity zwrot z ETF} \\ & \ text {RFRR} = \ text {Wolna od ryzyka stopa zwrotu} \\ & \ text {ETFb} = \ text {ETF beta} \\ & \ text {MR} = \ text {Zwrot z rynku} \\ & \ text {ER} = \ text {Nadwyżka zwrotu} \\ \ end {wyrównany} TEFTR = RFRR + (ETFb × (MR − RFRR)) + ER gdzie: TEFTR = Całkowity zwrot ETFRFRR = Stopa zwrotu wolna od ryzyka ETFb = ETF betaMR = zwrot z rynku ER = nadwyżka zwrotu

Zmieniona formuła wygląda następująco:

ER = RFRR + (ETFb × (MR − RFRR)) - TEFTR \ begin {wyrównany} i \ text {ER} = \ text {RFRR} + (\ text {ETFb} \ times (\ text {MR} - \ text {RFRR})) - \ text {TEFTR} \\ \ end {wyrównany} ER = RFRR + (ETFb × (MR − RFRR)) - TEFTR

Korzystając z metody CAPM, możesz porównać dwa portfele lub ETF z jednakowymi lub bardzo podobnymi profilami ryzyka (beta), aby zobaczyć, która generuje najwięcej nadwyżek zwrotu. (W celu zapoznania się z tym tematem zobacz „Model wyceny aktywów kapitałowych: przegląd”).

Obliczanie nadwyżki zwrotu dla funduszy indeksowych

Fundusze indeksowe mają na celu uniknięcie dużych dodatnich lub ujemnych nadwyżek zwrotu w stosunku do ich indeksu. Twórcy funduszy indeksowych stosują techniki kontroli ryzyka i zarządzania pasywnego, aby zminimalizować oczekiwane odchylenie od benchmarku.

Obliczenie nadwyżki zwrotu dla funduszu indeksowego jest łatwe. Mówiąc prosto, porównaj całkowite zwroty indeksu S&P 500 z wyników funduszu S&P 500. Możliwe, choć mało prawdopodobne, że indeksowany fundusz osiągnie lepsze wyniki niż S&P 500. W takim przypadku nadwyżka zwrotu będzie dodatnia. Bardziej prawdopodobne jest, że opłaty administracyjne związane z funduszami wspólnego inwestowania spowodują nieznacznie ujemną nadwyżkę zwrotu.

(W celu zapoznania się z tym tematem zobacz „Zrozumienie zwrotów z funduszy inwestycyjnych”).