Jak dylemat triffin wpływa na waluty

W październiku 1959 r. Profesor Yale zasiadł przed Wspólnym Komitetem Ekonomicznym Kongresu i spokojnie ogłosił, że system Bretton Woods jest skazany na zagładę. Dolar nie byłby w stanie przetrwać jako światowa waluta rezerwowa bez wymagania od Stanów Zjednoczonych utrzymywania stale rosnących deficytów. Tym ponurym naukowcem był urodzony w Belgii Robert Triffin i miał rację. System Bretton Woods upadł w 1971 roku, a dziś rola dolara jako waluty rezerwowej powoduje, że Stany Zjednoczone mają największy deficyt na rachunku bieżącym na świecie.
TUTORIAL: Rezerwa Federalna: Wprowadzenie
Przez większą część XX wieku preferowaną walutą był dolar amerykański. Banki centralne i inwestorzy kupili dolary, aby przechowywać je jako rezerwy walutowe i nie bez powodu. Stany Zjednoczone miały stabilny klimat polityczny, nie doświadczyły spustoszeń wojen światowych, tak jak Europa, i miały stale rosnącą gospodarkę, która była wystarczająco duża, aby absorbować wstrząsy.
„Zgadzając się” na wykorzystanie swojej waluty jako waluty rezerwowej, kraj kładzie ręce na plecach. Aby utrzymać globalną sytuację gospodarczą, może być konieczne wprowadzenie dużych ilości waluty do obiegu, co spowoduje wzrost inflacji w kraju. Im bardziej popularna jest waluta rezerwowa w stosunku do innych walut, tym wyższy jest jej kurs walutowy i mniej konkurencyjny krajowy przemysł eksportowy. Powoduje to deficyt handlowy w kraju emitującym walutę, ale cieszy świat. Jeśli zamiast tego kraj waluty rezerwowej zdecyduje się skoncentrować na krajowej polityce pieniężnej, nie emitując więcej waluty, świat będzie niezadowolony. (Aby dowiedzieć się więcej na temat relacji między handlem a walutą, przeczytaj: Global Trade And The Currency Market .)
Paradoks waluty rezerwowej
Stanie się walutą rezerwową stwarza kraje z paradoksem. Chcą „nieoprocentowanej” pożyczki generowanej przez sprzedaż walut zagranicznym rządom oraz możliwości szybkiego pozyskiwania kapitału z powodu dużego popytu na obligacje nominowane w walucie rezerwowej. Jednocześnie chcą mieć możliwość korzystania z polityki kapitałowej i pieniężnej, aby zapewnić konkurencyjność krajowego przemysłu na rynku światowym, a także upewnić się, że gospodarka krajowa jest zdrowa i nie ma dużych deficytów handlowych. Niestety oba te pomysły - tanie źródła kapitału i dodatnie saldo handlowe - tak naprawdę nie mogą się wydarzyć jednocześnie.
Jest to dylemat Triffina, nazwany na cześć Roberta Triffina, ekonomisty, który pisał o zbliżającym się losie systemu Bretton Woods w swojej książce z 1960 r. „Gold and the Dollar Crisis: The Future of Convertibility”. Zwrócił uwagę, że lata pompowania dolarów do światowej gospodarki za pośrednictwem powojennych programów, takich jak Plan Marshalla, coraz bardziej utrudniają trzymanie się standardu złota. Aby utrzymać standard, kraj musiał zarówno wzbudzić zaufanie międzynarodowe, mając nadwyżkę na rachunku bieżącym, jak i deficyt na rachunku bieżącym, zapewniając natychmiastowy dostęp do złota.
Wydanie waluty rezerwowej oznacza, że ​​polityka pieniężna nie jest już wyłącznie sprawą krajową - jest to kwestia międzynarodowa. Rządy muszą zrównoważyć pragnienie utrzymania niskiego bezrobocia i stałego wzrostu gospodarczego z odpowiedzialnością za podejmowanie decyzji monetarnych z korzyścią dla innych krajów. Status waluty rezerwowej stanowi zatem zagrożenie dla suwerenności narodowej.
Kolejna waluta rezerwowa
Co by się stało, gdyby inna waluta, taka jak chiński juan, stała się wybraną walutą rezerwową na świecie? Dolar prawdopodobnie straciłby na wartości w stosunku do innych walut, co mogłoby zwiększyć eksport i obniżyć deficyt handlowy. Większym problemem byłby jednak wzrost kosztów finansowania zewnętrznego, ponieważ popyt na stały przepływ dolarów stopniowo się zmniejszał, co mogłoby mieć poważny wpływ na zdolność Stanów Zjednoczonych do spłaty zadłużenia lub finansowania programów krajowych. Z drugiej strony Chiny będą musiały szybko zmodernizować system finansowy, od dawna lamentowany za ochronę swoich branż eksportowych, poprzez manipulację walutami. Popyt na wymienialność juana oznacza, że ​​chiński bank centralny musiałby złagodzić przepisy dotyczące obligacji denominowanych w juanie
Jest jeszcze jedna możliwość zmniejszenia presji, na którą napotykają kraje próbujące utrzymać status waluty rezerwowej: nowy międzynarodowy system walutowy. To nie jest nowy pomysł, który został wprowadzony na rynek przez kilka dziesięcioleci jako potencjalne rozwiązanie. Jedną z możliwości jest specjalne prawo ciągnienia, rodzaj aktywów rezerwowych utrzymywanych przez instytucję globalną, taką jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW). Chociaż nie jest to waluta, reprezentuje roszczenie innych krajów o aktywa walutowe. Bardziej radykalnym pomysłem byłoby stworzenie globalnej waluty, koncepcji popartej przez Johna Maynarda Keynesa, o wartości opartej na złocie lub opartej na mechanizacji globalnego banku centralnego. Jest to prawdopodobnie bardziej złożone dostępne rozwiązanie, które stwarza problemy związane z suwerennością, stabilnością i administracją. W końcu, jak możesz pociągnąć do odpowiedzialności organizację, która jest dobrowolna? (Aby uzyskać więcej wiedzy na temat MFW, sprawdź: Wprowadzenie do Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) .)
Dolna linia
W perspektywie krótkoterminowej perspektywa zastąpienia dolara walutą rezerwową jest znikoma. Pomimo problemów gospodarczych i politycznych, przed którymi stoją Stany Zjednoczone, trudno jest pokonać status „bezpiecznej przystani”, zwłaszcza w obliczu trudnej sytuacji euro. Trudno jest wyjaśnić, co dokładnie by się stało, gdyby dolar został wyprzedzony przez inną walutę. Równie trudno jest przewidzieć, jakie środki budżetowe i oszczędnościowe w Europie i Stanach Zjednoczonych zrobią dla światowej gospodarki w nadchodzących latach.