Ekonomia głównego nurtu
Ekonomia głównego nurtu to termin używany do opisania szkół myśli ekonomicznej uważanych za ortodoksyjne. Wiele podstawowych kategorii i koncepcji kluczowych dla ekonomii głównego nurtu jest łatwo nauczanych na uniwersytetach.
Wiele podstawowych modeli i przekonań opiera się na pojęciach, które dotyczą niedoboru gospodarczego, roli regulacji rządowych lub innych działań mających wpływ na decyzję aktora, koncepcji użyteczności i idei, że ludzie są racjonalnymi aktorami, którzy podejmą decyzje, które są oparte wyłącznie na dostępnych informacjach, a nie emocjach.
Ekonomia głównego nurtu nie jest samą gałęzią ekonomii, lecz służy do opisu teorii często uważanych za część tradycji ekonomii neoklasycznej. Ekonomia głównego nurtu jest zgodna z teorią racjonalnego wyboru, która zakłada, że jednostki podejmują decyzje, które zmaksymalizują swoją użyteczność, i wykorzystuje statystyki i modele matematyczne do demonstrowania teorii i oceny różnych zmian gospodarczych.
Kluczowe dania na wynos
- Ekonomia głównego nurtu odnosi się do ortodoksyjnej lub neoklasycznej tradycji ekonomii, w której rynki poruszane są niewidzialną ręką, a wszyscy aktorzy są racjonalni.
- Początki ekonomii głównego nurtu wynikają z myśli Adama Smitha.
- Ponieważ nie uwzględniają faktycznej, irracjonalnej natury rynków i osób, teorie ekonomii głównego nurtu są coraz częściej zastępowane nowymi kierunkami studiów.
Zrozumienie ekonomii głównego nurtu
Ekonomia głównego nurtu, badanie racjonalnych aktorów w świecie kompromisów, miało kilka wyzwań. Szkoły myśli ekonomicznej spoza głównego nurtu ekonomii - zwane ekonomią heterodoksu - są bardziej sceptycznie nastawione do roli rządu i racjonalności aktorów. Główną krytyką ekonomii głównego nurtu jest brak rozważań dotyczących czynników zewnętrznych. Na przykład tego rodzaju myśl ekonomiczna zakłada całkowitą racjonalność aktorów. Zakłada, że jednostki są samolubne i zawsze będą działać w swoim najlepszym interesie. W głównym nurcie ekonomii nie ma miejsca na obawy moralne ani altruizm, a niewidzialna ręka powinna poruszać rynki bez strachu i przychylności.
Ale niedawni teoretycy ekonomii stali się otwarci na myśl, że ludzie nie są całkowicie racjonalni. W rzeczywistości dla tej dyscypliny powstał zupełnie nowy kierunek studiów, znany jako ekonomia behawioralna. Rynki również nie są w pełni wydajne, a czynniki, które wpływają na decyzję aktora, nie zawsze są wymierne. Przekonania te stały się powszechniejsze od czasu światowego kryzysu finansowego.
Ekonomia głównego nurtu nie koncentruje się również na przyspieszaniu problemów gospodarczych, takich jak zrównoważony rozwój i zanieczyszczenie. Ponownie, ekonomia środowiska jest odrębną dziedziną, w której badane są zachęty i kształtowanie polityki ukierunkowane na promowanie zrównoważonych praktyk i przedsiębiorstw.
Przykład ekonomii głównego nurtu
Wczesne teorie związane z rozwojem ekonomii jako kierunku studiów są częścią ekonomii głównego nurtu. Na przykład teoria niewidzialnej ręki, która odpowiada za ruch rynków, jest częścią ekonomii głównego nurtu. W tej teorii indywidualny interes własny oraz swoboda produkcji i konsumpcji powinny zbiorowo maksymalizować dobro wspólne. Rządy mają niewielką lub żadną rolę do odegrania w tej teorii, z wyjątkiem zapewnienia przestrzegania praworządności. Jednak ostatnie wydarzenia, zwłaszcza te związane z Wielką Recesją, dowiodły, że dobro wspólne nie zawsze jest końcowym rezultatem dążenia osób do zysków.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.