Dyrektor
Główny to termin, który ma kilka znaczeń finansowych. Najczęściej stosowane odnosi się do pierwotnej kwoty pożyczonej w pożyczce lub zainwestowanej w inwestycję. Podobnie jak poprzedni, może również odnosić się do wartości nominalnej obligacji.
Zleceniodawca może również odnosić się do pojedynczej strony lub stron, właściciela prywatnej firmy lub głównego uczestnika transakcji.
1:31Dyrektor
Dyrektor Finansowy
W kontekście pożyczki kwota główna odnosi się do początkowej wielkości pożyczki; może to również oznaczać kwotę należną od pożyczki. Na przykład w przypadku zaciągnięcia kredytu hipotecznego w wysokości 50 000 USD kwota główna wynosi 50 000 USD. Jeśli spłacisz 30 000 USD, pozostałe 20 000 USD pozostałe do spłaty jest również nazywane głównym zobowiązaniem.
Wysokość odsetek płaconych od pożyczki zależy od kwoty głównej. Na przykład pożyczkobiorca, którego pożyczka ma kwotę główną 10 000 USD i roczną stopę procentową w wysokości 5%, będzie musiał zapłacić odsetki w wysokości 500 USD za każdy rok niespłacenia kredytu.
Podczas dokonywania miesięcznych spłat pożyczki kwota płatności jest najpierw pokrywana z tytułu naliczonych odsetek, a pozostała część dotyczy kwoty głównej. Spłata kapitału pożyczki jest jedynym sposobem na zmniejszenie kwoty odsetek naliczanych każdego miesiąca.
Zero Principal Mortgage
Hipoteka zerowa główna, nazywana również „hipoteką oprocentowaną”, jest rodzajem finansowania, w którym regularne płatności pożyczkobiorcy pokrywają jedynie odsetki naliczone od pożyczki, w przeciwieństwie do odsetek i kapitału. W rezultacie pożyczkobiorca nie czyni żadnych postępów w zmniejszaniu głównego salda pożyczki - w spłacie całkowitego zadłużenia - lub w budowaniu kapitału własnego w nieruchomości objętej hipoteką.
Z tego powodu zerowe kredyty hipoteczne zwykle nie leżą w najlepszym interesie nabywcy domu. Są jednak przypadki, w których byłyby przydatne dla niektórych osób. Jeśli pożyczkobiorca dopiero rozpoczyna karierę, w której obecnie otrzymuje stosunkowo niewielkie wynagrodzenie, ale prawdopodobnie zarobi znacznie więcej w najbliższej przyszłości, może być korzystne skorzystanie z takiej pożyczki teraz, aby kupić mieszkanie. Następnie, gdy dochód wzrośnie, refinansuj do tradycyjnej hipoteki obejmującej spłatę kwoty głównej. Ponadto, jeśli dana osoba ma dostęp do wyjątkowej okazji inwestycyjnej, obiecującej duże zwroty z gotówki, teoretycznie sensowne byłoby finansowe skorzystanie z mniejszych płatności tylko odsetkowych kredytu hipotecznego, a następnie wykorzystanie dodatkowych pieniędzy na inwestycję .
Oryginalna inwestycja
Kwota główna służy również do odniesienia do pierwotnej kwoty inwestycji, niezależnie od wszelkich naliczonych zysków lub odsetek. Załóżmy na przykład, że wpłaciłeś 5000 USD na oprocentowane konto oszczędnościowe. Pod koniec 10 lat saldo Twojego konta wzrosło do 6500 USD. 5000 USD, które początkowo zdeponowałeś, jest Twoim głównym kapitałem, a pozostałe 1500 USD jest przypisywane do zarobków.
Wartość nominalna obligacji
W kontekście instrumentów dłużnych kwota główna może odnosić się do wartości nominalnej lub wartości nominalnej obligacji - to znaczy do faktycznej kwoty wymienionej na samej obligacji. Głównym zobowiązaniem obligacji jest zasadniczo kwota pieniężna, którą emitent obligacji jest winien obligatariuszowi w całości w momencie wykupu obligacji. Kwota główna obligacji nie obejmuje kuponów ani powtarzających się płatności odsetkowych ani naliczonych odsetek (chociaż emitent jest również zobowiązany do ich zapłaty). Na przykład 10-letnia obligacja może być emitowana o wartości nominalnej 10 000 USD i co pół roku ma powtarzalne płatności kuponowe w wysokości 50 USD. Wysokość kapitału wynosi 10 000 USD - niezależnie od płatności kuponowych o wartości 1 000 USD przez cały okres trwania obligacji.
Kapitał obligacji niekoniecznie jest taki sam jak jego cena. W zależności od stanu rynku obligacji obligację można nabyć za mniej lub więcej niż jej kwota główna. Na przykład w październiku 2016 r. Netflix wydał ofertę obligacji korporacyjnych. Wartość nominalna lub kwota główna każdej obligacji wynosiła 1000 USD, a sporna cena była również ceną każdej obligacji. Od tego czasu cena obligacji wahała się od 1 040 USD do 1 070 USD, ale kwota główna pozostała taka sama - 1 000 USD.
Czy inflacja wpływa na osobę główną?
Inflacja nie wpływa na wartość nominalną kapitału pożyczki, obligacji lub innych instrumentów finansowych. Jednak inflacja niszczy rzeczywistą wartość kapitału.
Załóżmy, że rząd USA wyemituje 10-letnie amerykańskie obligacje skarbowe o wartości 10 mln USD. Każdy skarbiec ma wartość nominalną lub kwotę główną w wysokości 10 000 USD. Jeśli średnia roczna stopa inflacji w ciągu najbliższych 10 lat wynosi 4 procent, wówczas rzeczywista wartość tych obligacji w terminie wykupu wynosi tylko 6 755 641, 69 USD. Tak, saldo główne pozostaje na poziomie 10 000 USD, a to suma nominalna, którą otrzymują obligatariusze. Ale wartość tych 10 000 USD (co można kupić) spadła do 6 755, 64 USD. Innymi słowy, główny zobowiązany ma tylko 67 procent swojej pierwotnej siły nabywczej.
Obligatariusze mogą nadal odzyskać swoje pierwotne koszty, jeśli wartość dochodu odsetkowego wygenerowanego przez obligację jest większa niż utracona wartość kapitału. Mogą śledzić wysokość zwrotu lub dochodu, uzyskują obligację. Istnieje nominalna rentowność obligacji, czyli odsetki wypłacone podzielone przez kwotę główną obligacji, i jej bieżąca rentowność, która równa się rocznym odsetkom generowanym przez obligację podzieloną przez jej bieżącą cenę rynkową.
Prywatne firmy
Właściciel prywatnej firmy jest również nazywany zleceniodawcą. To niekoniecznie to samo co CEO. Dyrektorem może być urzędnik, akcjonariusz, członek zarządu, a nawet kluczowy pracownik sprzedaży - główny inwestor lub osoba, która jest właścicielem największej części firmy. Firma może mieć również kilku zleceniodawców, z których każdy ma taki sam udział kapitałowy w koncernie. Każdy, kto rozważa zainwestowanie w prywatne przedsięwzięcie, będzie chciał poznać jego zasady, aby ocenić zdolność kredytową i potencjał wzrostu firmy.
Odpowiedzialna impreza
Termin „zleceniodawca” odnosi się również do strony, która jest uprawniona do dokonywania transakcji w imieniu organizacji lub rachunku i bierze na siebie ryzyko. Zleceniodawcą może być osoba fizyczna, korporacja, spółka osobowa, agencja rządowa lub organizacja non-profit. Dyrektorzy mogą zdecydować o wyznaczeniu agentów do działania w ich imieniu.
Transakcja, w której bierze udział zleceniodawca, może być czymkolwiek, od przejęcia przedsiębiorstwa do hipoteki. Termin jest zwykle zdefiniowany w dokumentach prawnych transakcji. W tych dokumentach zleceniodawca oznacza każdego, kto podpisał umowę, a zatem ma prawa, obowiązki i obowiązki dotyczące transakcji.
Kiedy osoba zatrudnia doradcę finansowego, uważa się go za zleceniodawcę, podczas gdy doradca jest agentem. Agent postępuje zgodnie z instrukcjami udzielonymi przez zleceniodawcę i może działać w jego imieniu w ramach określonych parametrów. Podczas gdy doradca jest często związany obowiązkiem powierniczym działania w najlepszym interesie zleceniodawcy, zleceniodawca zachowuje ryzyko jakiegokolwiek działania lub bezczynności ze strony agenta. Jeśli agent dokona złej inwestycji, to nadal główny zobowiązany traci pieniądze.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.