Główny » biznes » Zbyt duże, by upaść

Zbyt duże, by upaść

biznes : Zbyt duże, by upaść
Co jest zbyt duże, by upaść?

„Zbyt duży, by upaść” opisuje koncepcję, w której rząd będzie interweniował w sytuacjach, w których przedsiębiorstwo jest tak głęboko zakorzenione w funkcjonowaniu gospodarki, że jego upadek byłby katastrofalny dla całej gospodarki. Jeśli taka firma upadnie, prawdopodobnie będzie miała katastrofalny wpływ na całą gospodarkę.

Awaria może powodować problemy z firmami, które polegają na upadającej firmie jako kliencie, a także problemy z bezrobociem, gdy pracownicy tracą pracę. Koncepcyjnie, w takich sytuacjach rząd weźmie pod uwagę koszty ratowania w porównaniu z kosztami umożliwienia niepowodzenia ekonomicznego w decyzji o przyznaniu środków na pomoc.

1:17

Zbyt duże, by upaść

Za duże, by upaść instytucje finansowe

Kolokwializm „zbyt duży, by upaść” koncentruje się wokół idei, że niektóre firmy, takie jak największe banki, są tak ważne dla gospodarki, że katastrofalne byłoby, gdyby zbankrutowały. Aby uniknąć kryzysu, rząd może zapewnić fundusze ratunkowe, które wspierają upadające operacje biznesowe, chroniąc firmy przed wierzycielami, a także wierzycieli przed stratami.

Do tych instytucji finansowych, które należą do kategorii „zbyt dużych”, należą banki, ubezpieczenia i inna organizacja finansowa. Posiadają identyfikator banków o znaczeniu systemowym (SIB) i instytucji finansowych o znaczeniu systemowym (SIFI). Te organizacje finansowe otrzymały regulacje na mocy ustawy Dodd-Frank Wall Street Reform and Protection Act z 2010 r.

Kluczowe dania na wynos

  • Zbyt duży, by upaść, to kolokwializm zastosowany do teorii, że niektóre firmy wyrządziłyby znaczne szkody w gospodarce, gdyby upadły.
  • Zgodnie z tą koncepcją rząd będzie interweniował w sytuacjach, w których niepowodzenie zagraża całej gospodarce.
  • Kluczowe przepisy po kryzysie obejmują ustawę o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej z 2008 r.
  • Nadzwyczajna ustawa o stabilizacji gospodarczej obejmowała program pomocy w trudnej sytuacji o wartości 700 miliardów dolarów (TARP), ustawę Dodda-Franka z 2010 r. Oraz nowe globalne standardy bazylejskie.

Kontekst reformy banku

Po bankructwie Wielkiego Kryzysu utworzono ubezpieczenie depozytów i organy nadzoru, takie jak Federalna Korporacja Ubezpieczeń Depozytów (FDIC), aby wkroczyć i skutecznie ubezpieczyć klientów, a także w razie potrzeby uczestniczyć w procesie likwidacji banku. Jako takie, depozyty ubezpieczone przez FDIC pomogły Amerykanom być pewnym swoich depozytów pieniężnych w systemie bankowym. Reformy FDIC promowały także oszczędności na przyszłość, obejmujące indywidualne konta w bankach członkowskich do 250 000 USD każdy.

Chociaż to rządowe rozporządzenie było skuteczne dla amerykańskich deponentów, brak rozszerzonych sejfów w szerszym świecie korporacyjnym ujawnił się w nowym kryzysie finansowym, który pojawił się na początku XXI wieku. W 2007 i 2008 r. Głęboko zadłużone banki bez ochrony FDIC stanęły w obliczu awarii. Instytucje te były odpowiedzialne za zbiorowe luźne, a w niektórych przypadkach nawet oszukańcze praktyki kredytowe w branży finansowej, które spowodowały powszechne niewykonanie zobowiązań.

Upadek Lehman Brothers był szczytem kryzysu finansowego we wrześniu 2008 r. Dzięki ogłoszeniu upadłości, organy nadzoru odkryły, że największe firmy bankowe były tak połączone, że tylko duże pakiety ratunkowe zapobiegłyby upadkowi znacznej części sektora finansowego.

W rezultacie rząd uchwalił nadzwyczajną ustawę o stabilizacji gospodarczej (EESA) z 2008 r., Która została podpisana w październiku 2008 r. Najważniejszym elementem tej ustawy był program pomocy w trudnej sytuacji majątkowej o wartości 700 miliardów dolarów (TARP), który ma być zarządzany przez Departament Skarbu USA w celu pomoc bankom w trudnej sytuacji.

Zbyt duży, by upaść, stał się powszechnym stwierdzeniem podczas kryzysu finansowego w 2008 r., Który doprowadził do szeroko zakrojonej reformy sektora finansowego w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie.

Akt Dodda-Franka

Ustawa o reformie i ochronie konsumentów z 2010 r. Dodd-Frank na Wall Street była zgodna z ustawą o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej i została stworzona w celu wprowadzenia nowych przepisów, które pomogą uniknąć przyszłych ratowań. Obejmowały one nowe wymogi dotyczące udziałów kapitałowych i zwiększoną sprawozdawczość kapitałową na potrzeby przeglądu przepisów. Banki muszą teraz posiadać określone poziomy kapitału i tworzyć testamenty, w których nakreślą, jak szybko zlikwidują aktywa w przypadku ogłoszenia upadłości.

Dodd-Frank nałożył także wyższe wymagania na banki oznaczone zbiorowo instytucjami finansowymi o znaczeniu systemowym (SIFI).

Globalna reforma bankowości

Kryzys finansowy w 2008 r. Był globalnym kryzysem, który dotknął banki na całym świecie. Światowe organy regulacyjne zaszczepiły również nowe reformy, przy czym większość nowych regulacji dotyczyła banków zbyt dużych, by upaść. Globalne regulacje bankowe są przede wszystkim kierowane przez Radę Standardów Finansowych we współpracy z Bankiem Rozrachunków Międzynarodowych i Bazylejskim Komitetem Nadzoru Bankowego. Przykłady niektórych międzynarodowych firm uważanych za globalne systemowo ważne instytucje finansowe obejmują:

  • Mizuho
  • bank Chin
  • BNP Paribas
  • Niemiecki bank
  • Credit Suisse

Przykład ze świata rzeczywistego

Te SIFI są określane jako zbyt duże w Ameryce, by bankructwo banków według ich aktywów ogółem i mają wyższe standardy raportowania, aby zapewnić ich wydajność operacyjną. Od 2019 r. Do tych firm należą:

  • Bank of America Corporation
  • Bank of New York Mellon Corporation
  • Barclays PLC
  • Citigroup Inc.
  • Credit Suisse Group AG
  • Deutsche Bank AG
  • The Goldman Sachs Group, Inc.
  • JP Morgan Chase & Co.
  • Morgan Stanley
  • State Street Corporation
  • UBS AG
  • Wells Fargo & Company
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.

Terminy pokrewne

Definicja instytucji finansowej o znaczeniu systemowym (SIFI) Definicja instytucji finansowej o znaczeniu systemowym (SIFI) to firma, która według organów regulacyjnych stanowiłaby poważne zagrożenie dla gospodarki, gdyby upadła. więcej Ustawa o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej (EESA) z 2008 r. Ustawa o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej (EESA) z 2008 r. została przyjęta przez Kongres, aby pomóc naprawić szkody spowodowane kryzysem finansowym w latach 2007-2008. więcej Czy program pomocy w trudnych zasobach (TARP) uratował gospodarkę? Program pomocy dla trudnych aktywów (TARP) utworzony i prowadzony przez Departament Skarbu USA po kryzysie finansowym w 2008 r. W celu ustabilizowania systemu finansowego. więcej Pieniądze na ratowanie pomagają upadającym przedsiębiorstwom i krajom Ratowanie to zastrzyk pieniędzy od firmy, osoby fizycznej lub rządu w upadającą firmę, aby zapobiec jej upadkowi i wynikającym z tego konsekwencjom. więcej Ryzyko systemowe: Co powinieneś wiedzieć Ryzyko systemowe to możliwość, że wydarzenie na poziomie firmy może spowodować poważną niestabilność lub załamanie w całej branży lub gospodarce. więcej Kongresowy Panel Nadzoru (COP) Kongresowy Panel Nadzoru (COP) został utworzony przez Kongres USA w 2008 roku w celu nadzorowania działań Skarbu USA mających na celu stabilizację gospodarki USA. więcej linków partnerskich
Zalecane
Zostaw Swój Komentarz