Jak dolar amerykański stał się światową walutą rezerwową

Pierwszy znany dziś dolar amerykański został wydrukowany w 1914 r. Po utworzeniu Banku Rezerw Federalnych. Niecałe sześćdziesiąt lat później dolar oficjalnie stał się światową walutą rezerwową. Jednak jego wstąpienie na tron ​​rozpoczęło się niedługo po wyschnięciu atramentu podczas pierwszego wydruku.

Kluczowe dania na wynos

• Pierwszy znany dziś dolar amerykański został wydrukowany w 1914 r. Po utworzeniu Banku Rezerw Federalnych.
• Podczas II wojny światowej USA dostarczyły aliantów i otrzymały zapłatę w złocie, napędzając USA do największego posiadacza złota.
• Po wojnie kraje połączyły swoje waluty z dolarem, który był powiązany ze złotem. Złoty standard zakończył się, ale status rezerwy dolara pozostał.
• Obecnie ponad 61% wszystkich rezerw banków zagranicznych jest denominowanych w dolarach amerykańskich, a prawie 40% światowego zadłużenia w dolarach.

Zrozumienie narodzin dolara amerykańskiego

Bank Rezerw Federalnych został utworzony na mocy ustawy o rezerwie federalnej z 1913 r. W odpowiedzi na niewiarygodność i niestabilność systemu walutowego opartego na banknotach emitowanych przez poszczególne banki. W tym czasie gospodarka USA wyprzedziła Wielką Brytanię jako największą na świecie, ale Wielka Brytania wciąż była centrum światowego handlu, z którego znaczna część odbywała się w funtach brytyjskich.

Ponadto w tym czasie większość krajów rozwiniętych powiązała swoje waluty ze złotem, aby zapewnić stabilność wymiany walut.

Powstanie dolara amerykańskiego

Jednak gdy wybuchła I wojna światowa w 1914 r., Wiele krajów porzuciło standard złota, aby móc pokryć wydatki wojskowe papierowymi pieniędzmi, co zdewaluowało ich waluty. Trzy lata po wojnie Wielka Brytania, która konsekwentnie trzymała się standardu złota, aby utrzymać swoją pozycję wiodącej waluty na świecie, musiała po raz pierwszy pożyczyć pieniądze.

Stany Zjednoczone stały się pożyczkodawcą z wyboru dla wielu krajów, które chciałyby kupić amerykańskie obligacje denominowane w dolarach. W 1919 r. Wielka Brytania została ostatecznie zmuszona do porzucenia standardu złota, który zdziesiątkował konta bankowe międzynarodowych kupców, którzy handlowali funtami. Do tego czasu dolar zastąpił funta jako wiodącą rezerwę na świecie.

II wojna światowa i dolar amerykański

Podobnie jak podczas I wojny światowej, Stany Zjednoczone weszły w II wojnę światową długo po rozpoczęciu walk. Przed wejściem w wojnę Stany Zjednoczone były głównym właścicielem alianckiej broni, zapasów i innych towarów. Zbierając znaczną część swojej zapłaty w złocie, do końca wojny Stany Zjednoczone posiadały ogromną większość złota na świecie. To wykluczało powrót do standardu złota przez wszystkie kraje, które wyczerpały swoje rezerwy złota.

Dolar i Bretton Woods

W 1944 r. Delegaci z 44 krajów sprzymierzonych spotkali się w Bretton Wood w stanie New Hampshire, aby opracować system zarządzania wymianą walut, który nie postawiłby żadnego kraju w niekorzystnej sytuacji. Zdecydowano, że światowe waluty nie mogą być powiązane ze złotem, ale mogą być powiązane z dolarem amerykańskim, który był powiązany ze złotem.

Porozumienie, które stało się znane jako umowa z Bretton Woods, ustanowiło, że banki centralne utrzymają stałe kursy wymiany między swoimi walutami a dolarem. Z kolei Stany Zjednoczone wymieniałyby dolary amerykańskie na złoto na żądanie. Kraje miały pewien stopień pewności co do walut w sytuacjach, w których ich wartości walutowe stały się zbyt słabe lub zbyt silne w stosunku do dolara. Mogą kupować lub sprzedawać swoją walutę, aby regulować podaż pieniądza.

Stanie na własną rękę jako światowa waluta rezerwowa

W wyniku umowy z Bretton Woods dolar amerykański został oficjalnie koronowany na światową walutę rezerwową, wspieraną przez największe światowe rezerwy złota. Zamiast rezerw złota, inne kraje zgromadziły rezerwy dolarów amerykańskich. Potrzebując miejsca do przechowywania dolarów, kraje zaczęły kupować amerykańskie papiery skarbowe, które uważali za bezpieczny magazyn pieniędzy.

Popyt na skarbowe papiery wartościowe w połączeniu z wydatkami deficytowymi potrzebnymi do sfinansowania wojny w Wietnamie i programów krajowych Wielkiego Społeczeństwa spowodowały, że Stany Zjednoczone zalały rynek papierowymi pieniędzmi. W związku z rosnącymi obawami o stabilność dolara kraje zaczęły przekształcać rezerwy dolara w złoto.

Zapotrzebowanie na złoto było takie, że prezydent Richard Nixon był zmuszony interweniować i odsuwać dolara od złota, co doprowadziło do zmiennych kursów walutowych, które istnieją dzisiaj. Chociaż zdarzały się okresy stagflacji - wysoka inflacja i wysokie bezrobocie - dolar amerykański pozostał walutą rezerwową na świecie.

Dzień dzisiejszy

Dzisiaj, według Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), ponad 61% wszystkich rezerw banków zagranicznych jest denominowanych w dolarach amerykańskich. Wiele rezerw jest w gotówce lub obligacjach amerykańskich, takich jak amerykańskie obligacje skarbowe. Ponadto około 40% światowego długu jest denominowane w dolarach.

Status rezerwowy opiera się w dużej mierze na wielkości i sile amerykańskiej gospodarki oraz dominacji amerykańskich rynków finansowych. Pomimo dużych wydatków na deficyt, bilionów dolarów długu zagranicznego i nieokiełznanego drukowania dolarów amerykańskich skarbowe papiery wartościowe pozostają najbezpieczniejszym magazynem pieniędzy. Zaufanie świata do zdolności Stanów Zjednoczonych do spłacania długów sprawiło, że dolar stał się najbardziej wymienialną walutą ułatwiającą światowy handel.