Falling Giant: studium przypadku AIG

Możesz być zaskoczony, gdy dowiesz się, że American International Group Inc., lepiej znana jako AIG (NYSE: AIG), wciąż żyje i kopie, i nie jest już uważana za zagrożenie dla stabilności finansowej Stanów Zjednoczonych.

Niemal dziesięć lat po otrzymaniu pomocy rządowej o wartości około 150 miliardów dolarów, amerykańska Rada Nadzoru Stabilności Finansowej (FSOC) głosowała za usunięciem AIG z listy instytucji, które są ryzykami systemowymi lub, mówiąc w kategoriach „zbyt dużych, by upaść”. W 2013 r. Firma spłaciła ostatnią ratę swojego długu wobec podatników, a rząd USA zrezygnował z udziału w AIG.

Kluczowe dania na wynos

AIG był jednym z beneficjentów pakietu ratunkowego dla instytucji, które uznano za „zbyt duże, by upaść”.

Gigant ubezpieczeniowy był jednym z wielu, którzy ryzykowali zabezpieczone zobowiązania dłużne i stracili.

AIG przetrwało kryzys finansowy i spłaciło ogromne zadłużenie wobec amerykańskich podatników.

W wynikach kwartalnych ogłoszonych w sierpniu 2019 r. AIG zanotował prawie 18% wzrost przychodów, a zmiana spółki została uznana za trwającą. Ale został zmuszony do przecięcia się na pół, w tym do sprzedaży cennej jednostki azjatyckiej, w celu spłaty swojego ogromnego długu wobec amerykańskiego podatnika.

High-Flying AIG

Przez dziesięciolecia AIG była globalną potęgą w branży sprzedaży ubezpieczeń. Ale we wrześniu 2008 r. Firma była na krawędzi upadku.

Epicentrum kryzysu miało miejsce w biurze w Londynie, gdzie podział firmy o nazwie AIG Financial Products (AIGFP) prawie spowodował upadek filaru amerykańskiego kapitalizmu.

Dział AIGFP sprzedał ubezpieczenie od strat inwestycyjnych. Typowa polisa może ubezpieczyć inwestora przed zmianami stóp procentowych lub innymi zdarzeniami, które miałyby negatywny wpływ na inwestycję.

Ale pod koniec lat 90. AIGFP odkrył nowy sposób zarabiania pieniędzy.

Jak pękła bańka mieszkaniowa AIG

Nowy produkt finansowy znany jako zabezpieczenie długu (CDO) stał się ulubieńcem banków inwestycyjnych i innych dużych instytucji. Transakcje CDO łączą różne rodzaje długów, od bardzo bezpiecznych do bardzo ryzykownych, w jeden pakiet na sprzedaż dla inwestorów. Różne rodzaje długów są znane jako transze. Wiele dużych instytucji posiadających papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką utworzyło CDO. Obejmowały one transze wypełnione kredytami subprime. Oznacza to, że były to kredyty hipoteczne wydane podczas bańki mieszkaniowej osobom, które nie były odpowiednio wykwalifikowane, aby je spłacić.

AIGFP postanowił wykorzystać ten trend. Ubezpieczałby CDO od niewykonania zobowiązania poprzez produkt finansowy znany jako swap ryzyka kredytowego. Szanse na wypłatę tego ubezpieczenia wydawały się bardzo mało prawdopodobne.

Przez pewien czas plan ubezpieczenia CDO był dużym sukcesem. W ciągu około pięciu lat przychody działu wzrosły z 737 milionów USD do ponad 3 miliardów USD, co stanowi około 17, 5% całości firmy.

Duża część ubezpieczonych instrumentów CDO miała formę hipotek pakietowych, z najniżej ocenianymi transzami obejmującymi kredyty subprime. AIG uważał, że niespłacenie tych pożyczek byłoby nieznaczne.

Tocząca się katastrofa

A potem przejęcia kredytów mieszkaniowych wzrosły do ​​wysokiego poziomu. AIG musiał zapłacić za to, co obiecał pokryć. Dywizja AIGFP poniosła straty w wysokości około 25 miliardów dolarów. Problemy księgowe w dziale pogorszyły straty. To z kolei obniżyło rating kredytowy AIG, zmuszając firmę do złożenia zabezpieczenia dla swoich obligatariuszy. To pogorszyło sytuację finansową firmy.

Było jasne, że AIG grozi niewypłacalność. Aby temu zapobiec, wkroczył rząd federalny.

Ale dlaczego rząd uratował AIG, podczas gdy inne firmy dotknięte kryzysem kredytowym nie były?

Zbyt duże, by upaść

Mówiąc najprościej, AIG uznano za zbyt duży, by upaść. Ogromna liczba funduszy wspólnego inwestowania, funduszy emerytalnych i funduszy hedgingowych zainwestowanych w AIG lub ubezpieczonych przez AIG lub jedno i drugie.

W szczególności banki inwestycyjne, które posiadały CDO ubezpieczone przez AIG, były narażone na ryzyko utraty miliardów. Na przykład doniesienia medialne wskazują, że Goldman Sachs Group, Inc. (NYSE: GS) miał 20 miliardów dolarów powiązanych z różnymi aspektami działalności AIG, chociaż firma zaprzeczyła tej liczbie.

Zagrożone były również fundusze rynku pieniężnego, ogólnie uważane za bezpieczne inwestycje dla indywidualnego inwestora, ponieważ wiele z nich zainwestowało w obligacje AIG. Gdyby AIG upadł, wysyłałby fale uderzeniowe przez już wstrząsające rynki pieniężne, ponieważ miliony straciły pieniądze na inwestycjach, które miały być bezpieczne.

Kto nie był zagrożony

Jednak klienci tradycyjnego biznesu AIG nie byli narażeni na duże ryzyko. Podczas gdy sekcja produktów finansowych firmy była bliska załamania, znacznie mniejsza część ubezpieczeń detalicznych nadal działała bardzo dobrze. W każdym przypadku każde państwo ma agencję regulacyjną, która nadzoruje operacje ubezpieczeniowe, a rządy stanowe mają klauzulę gwarancyjną, która zwróci ubezpieczającym koszty w przypadku niewypłacalności.

Podczas gdy ubezpieczający nie byli w krzywdzie, inni tak. A ci inwestorzy, począwszy od osób, które schowały swoje pieniądze w bezpiecznym funduszu rynku pieniężnego, do gigantycznych funduszy hedgingowych i funduszy emerytalnych, których stawką były miliardy, desperacko potrzebowali kogoś do interwencji.

Rząd wkracza

Podczas gdy AIG trzymało się wątku, negocjacje odbywały się między kierownictwem firmy a urzędnikami federalnymi. Gdy ustalono, że firma jest zbyt ważna dla globalnej gospodarki, aby pozwolić jej upaść, zawarto porozumienie w celu jej uratowania.

22, 7 mld USD

Kwota, którą rząd USA ostatecznie wypłacił na odsetki za pomoc w AIG.

Rezerwa Federalna udzieliła AIG pożyczki w zamian za 79, 9% kapitałów własnych spółki. Łączna kwota została pierwotnie wymieniona na 85 miliardów dolarów i miała zostać spłacona wraz z odsetkami.

Później warunki umowy zostały przerobione, a zadłużenie wzrosło. Rezerwa Federalna i Departament Skarbu wlały jeszcze więcej pieniędzy do AIG, przynosząc łącznie około 150 miliardów dolarów.

Dogrywka

Pomoc AIG nie przyszła bez kontrowersji.

Niektórzy kwestionowali, czy rząd powinien wykorzystać pieniądze podatników na zakup walczącego towarzystwa ubezpieczeniowego. Wykorzystanie funduszy publicznych do wypłaty premii urzędnikom AIG spowodowało oburzenie.

Inni zauważyli jednak, że z ratowania ostatecznie skorzystali podatnicy ze względu na odsetki zapłacone od pożyczek. W rzeczywistości rząd zarobił 22, 7 miliarda dolarów odsetek od transakcji.