Indeksowanie szaf
Indeksowanie zamknięte jest strategią stosowaną do opisywania funduszy, które twierdzą, że aktywnie kupują inwestycje, ale kończą się portfelem niewiele różniącym się od benchmarku. W ten sposób zarządzający portfelem osiągają zwroty podobne do bazowego testu porównawczego, takiego jak S&P 500, bez dokładnej replikacji indeksu. Motywacja do indeksowania szaf wynika z lat słabej wydajności i ciągłego przechodzenia z zarządzania aktywnego na pasywne. Przepływy z funduszy aktywnych i pasywnych przez wiele lat przekraczały setki milionów aktywów pod zarządzaniem. Wywiera to presję na zarządzających funduszami, którzy obawiają się, że branża pasywna wyeliminuje zadania związane z gromadzeniem akcji.
ŁAMANIE DÓŁ Indeksowanie szaf
Indeksowanie ukryte może pozostać przy indeksie pod względem wagi, sektora przemysłowego lub położenia geograficznego. Wydajność menedżera jest zwykle porównywana z indeksem wzorcowym, więc istnieje zachęta dla menedżerów do uzyskiwania zwrotów, które są co najmniej podobne do indeksu. Nawet jeśli fundusz osiąga wyniki nieco gorsze niż wskaźnik porównawczy bez uwzględnienia wszystkich opłat, zarządzający jest reklamowany pod kątem możliwości zbierania akcji.
Indeksowanie zamknięte jest często postrzegane negatywnie przez inwestorów, ponieważ mogą po prostu wybrać fundusz indeksowy i płacić niższe opłaty. Na pierwszy rzut oka może być trudne ustalenie, czy fundusz stosuje indeksowanie ukryte, ale bliższe spojrzenie na prospekt emisyjny może odkryć prawdziwe fundusze funduszu. Istnieje kilka sposobów wykrywania funduszy, które replikują indeks porównawczy.
Narzędzia takie jak R Kwadrat i błąd śledzenia określają statystyczne odchylenie portfela od indeksu testu porównawczego. R Kwadratowy jest z definicji miarą statystyczną, która reprezentuje procent odchylenia lub zgodności funduszu z wskaźnikiem, podczas gdy błąd śledzenia to różnica między stopą zwrotu funduszu a wskaźnikiem, zwana inaczej aktywnym ryzykiem. Kolejnym wskaźnikiem, który należy sprawdzić, jest aktywny udział. Ustanawia procent udziałów, które różnią się od indeksu wskaźnika. Portfel z aktywnym udziałem od 20% do 60% jest uważany za indeksującego.
Wady indeksowania szaf
Największym problemem, jaki inwestorzy mają przy indeksowaniu szaf, są wysokie opłaty, które aktywni menedżerowie nadal naliczają, pomimo biernego podejścia. Inwestorzy ponoszą ciężar tej niedyskrecji, ponieważ płacą wyższe opłaty za podobne lub mierne wyniki. Jednak wybór funduszu o wysokim aktywnym udziale niekoniecznie przełoży się na lepsze zwroty. Ostatecznie aktywne fundusze, które osiągają wyniki porównawcze, zwykle mają niższe opłaty niż tradycyjny fundusz zarządzany aktywnie.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.