Certyfikat zadłużenia
Świadectwo zadłużenia było krótkoterminowym zabezpieczeniem kuponu wydanym niegdyś przez Departament Skarbu USA - zastąpione przez bony skarbowe (bony skarbowe) w 1934 r. Świadectwo zadłużenia było czymś w rodzaju „IOU” rządu USA, obiecującym certyfikatem posiada zwrot środków ze stałym kuponem, podobnie jak każdy inny rodzaj amerykańskiego skarbca.
Kluczowe dania na wynos
- Certyfikaty zadłużenia poprzedzały bony skarbowe, działające jako „IOU” wydane przez rząd USA.
- Inwestorzy w certyfikaty mogli wrócić do banku, w którym został zakupiony, i zlikwidować papiery wartościowe za gotówkę.
- Certyfikaty zostały sprzedane po wartości nominalnej i opłacone kupony stałe, natomiast bony skarbowe są sprzedawane z dyskontem do wartości nominalnej i zwracają inwestorom wartość nominalną.
- Płyty CD, certyfikaty obligacji, weksle itp. Są nowoczesnymi formami certyfikatów zadłużenia.
Zrozumienie świadectw zadłużenia
Aby złagodzić wahania sald rządowych w bankach Rezerwy Federalnej, Departament Skarbu USA zebrał pieniądze w mniejszych kwotach - kilkaset milionów dolarów jednocześnie - wystawiając certyfikaty zadłużenia, które można później wykorzystać na pokrycie zobowiązań podatkowych lub sfinansowanie subskrypcji obligacji.
Certyfikaty zadłużenia zostały po raz pierwszy wprowadzone w czasie wojny secesyjnej. Ustawa z 1 marca 1862 r. Zezwala na tworzenie certyfikatów, które płacą 6% odsetek, są nie mniejsze niż 1000 USD i płatne w ciągu roku lub krócej. Były to tak zwane bony skarbowe, ale także certyfikaty zadłużenia, aby zaznaczyć różnicę między nimi a banknotami na żądanie. Później zaświadczenia o zadłużeniu zostały wydane podczas paniki w 1907 r. W nominałach 50 USD. Służyły one jako wsparcie dla wzrostu liczby banknotów w obiegu.
Krótkoterminowe certyfikaty były wykorzystywane do finansowania I wojny światowej i wydawane były co miesiąc, a czasem co dwa tygodnie. Urzędnicy skarbowi ustalili stopę procentową nowej emisji, a następnie zaoferowali inwestorom po cenie nominalnej. Inwestor, który chciał zlikwidować swój certyfikat, wróciłby do banku, w którym je kupił, i poprosił bank o odkup papierów wartościowych.
Certyfikaty zadłużenia zostały wykorzystane do wypełnienia okresów luk budżetowych, w tym finansowania I wojny światowej.
Uwagi specjalne
Współcześnie zaświadczenie o zadłużeniu jest powszechnie stosowane w odniesieniu do pisemnej obietnicy spłaty zadłużenia. Papiery wartościowe o stałym dochodzie, takie jak certyfikaty depozytowe (CD), weksle, certyfikaty obligacji, zmienne itp., Są nazywane certyfikatami zadłużenia, ponieważ są formami obligacji wydanymi przez rząd lub podmiot korporacyjny, co daje posiadaczowi roszczenie do niezabezpieczone aktywa emitenta.
Certyfikat zadłużenia kontra T-Bill
Gdy w 1934 r. Urzędnicy skarbowi rozszerzyli emisję bonów skarbowych, jednocześnie przestali oferować certyfikaty zadłużenia. Do końca 1934 r. Bony skarbowe były krótkoterminowymi instrumentami zarządzania długiem Skarbu Państwa. W przeciwieństwie do bonów skarbowych, które są sprzedawane z dyskontem i są płatne według wartości nominalnej bez płatności kuponowej, certyfikaty zadłużenia oferowały stałe płatności kuponowe. Świadectwa zadłużenia zwykle są spłacane w ciągu roku lub krócej, podobnie jak bony skarbowe i banknoty, które zastąpiły nieaktualne już certyfikaty.
Nadal istnieją zerowe certyfikaty zadłużenia, które są nieoprocentowanymi papierami wartościowymi. Papiery te mają jednodniowy termin zapadalności i są automatycznie odnawiane do momentu złożenia wniosku o wykup. Papiery te służą jednemu celowi: mają służyć jako sposób na gromadzenie funduszy w celu zakupu innego papieru wartościowego od Skarbu Państwa.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.