Wprowadzenie do budżetowania kapitałowego

Budżetowanie kapitału obejmuje wybór projektów, które zwiększają wartość firmy. Proces budżetowania kapitału może obejmować prawie wszystko, w tym nabywanie gruntów lub zakup środków trwałych, takich jak nowa ciężarówka lub maszyna. Korporacje są zazwyczaj wymagane lub przynajmniej zalecane do podjęcia tych projektów, które zwiększą rentowność, a tym samym zwiększą zamożność akcjonariuszy.

Na to, jaka stopa zwrotu zostanie uznana za akceptowalną lub niedopuszczalną, wpływ mają jednak inne czynniki, które są specyficzne dla firmy i projektu. Na przykład projekt społeczny lub charytatywny często nie jest zatwierdzany ze względu na stopę zwrotu, ale bardziej na chęć firmy do promowania dobrej woli i wspierania społeczności.

Kluczowe dania na wynos

• Budżetowanie kapitału to proces, w którym inwestorzy określają wartość potencjalnego projektu inwestycyjnego.
• Trzy najczęstsze podejścia do wyboru projektów to okres zwrotu (PB), wewnętrzna stopa zwrotu (IRR) i wartość bieżąca netto (NPV).
• Okres zwrotu określa, ile czasu zajęłoby firmie sprawdzenie przepływów pieniężnych wystarczających do odzyskania pierwotnej inwestycji.
• Wewnętrzna stopa zwrotu to oczekiwany zwrot z projektu. Jeśli stawka jest wyższa niż koszt kapitału, to dobry projekt. Jeśli nie, to nie jest.
• Wartość bieżąca netto pokazuje, jak opłacalny będzie projekt w porównaniu z alternatywami i jest być może najbardziej skuteczną z tych trzech metod.

Samouczek: koncepcje finansowe i budżetowanie kapitałowe

Zrozumienie budżetowania kapitałowego

Budżetowanie kapitału jest ważne, ponieważ zapewnia rozliczalność i mierzalność. Każda firma, która stara się zainwestować swoje zasoby w projekt, nie rozumiejąc związanych z tym ryzyk i zwrotów, byłaby nieodpowiedzialna przez swoich właścicieli lub akcjonariuszy. Ponadto, jeśli firma nie ma możliwości zmierzenia skuteczności swoich decyzji inwestycyjnych, istnieje duże prawdopodobieństwo, że będzie miała niewielkie szanse na przetrwanie na konkurencyjnym rynku.

Firmy (oprócz organizacji non-profit) istnieją, aby zarabiać zyski. Proces budżetowania kapitału jest wymiernym sposobem dla przedsiębiorstw na określenie długoterminowej rentowności ekonomicznej i finansowej każdego projektu inwestycyjnego.

Decyzja w sprawie budżetowania kapitału jest zarówno zobowiązaniem finansowym, jak i inwestycją. Podejmując projekt, firma zaciąga zobowiązanie finansowe, ale inwestuje również w swoim długoterminowym kierunku, który prawdopodobnie będzie miał wpływ na przyszłe projekty rozważane przez firmę.

Jak działa budżetowanie kapitałowe

Gdy firma otrzymuje decyzję w sprawie budżetowania kapitału, jednym z jej pierwszych zadań jest ustalenie, czy projekt okaże się opłacalny. Okres zwrotu (PB), wewnętrzna stopa zwrotu (IRR) i metody wartości bieżącej netto (NPV) są najczęstszymi podejściami do wyboru projektów. Chociaż idealne rozwiązanie do budżetowania kapitałowego jest takie, że wszystkie trzy wskaźniki wskazują tę samą decyzję, podejścia te często przynoszą sprzeczne wyniki. W zależności od preferencji kierownictwa i kryteriów wyboru większy nacisk zostanie położony na jedno podejście nad drugim. Niemniej jednak te powszechnie stosowane metody wyceny mają wspólne zalety i wady.

Wprowadzenie do budżetowania kapitałowego

Okres zwrotu

Okres zwrotu oblicza czas wymagany do odzyskania pierwotnej inwestycji. Na przykład, jeśli projekt budżetowania kapitału wymaga początkowego nakładu pieniężnego w wysokości 1 miliona USD, PB ujawnia, ile lat potrzeba, aby wpływy pieniężne równały się odpływowi jednego miliona dolarów. Preferowany jest krótki okres PB, ponieważ wskazuje, że projekt „zwróci się” w krótszym okresie.

W poniższym przykładzie okres PB wynosiłby trzy i jedną trzecią roku lub trzy lata i cztery miesiące.

Okresy spłaty są zwykle stosowane, gdy płynność stanowi poważny problem. Jeśli firma ma tylko ograniczoną ilość środków, może być w stanie podjąć się tylko jednego dużego projektu na raz. Dlatego kierownictwo skoncentruje się na odzyskaniu początkowej inwestycji w celu podjęcia kolejnych projektów. Inną ważną zaletą korzystania z PB jest to, że łatwo jest obliczyć po ustaleniu prognoz przepływów pieniężnych.

Korzystanie z metryki PB do określania decyzji dotyczących budżetowania kapitału ma wady. Po pierwsze, okres zwrotu nie uwzględnia wartości pieniądza w czasie (TVM). Samo obliczenie PB zapewnia wskaźnik, który kładzie taki sam nacisk na płatności otrzymane w pierwszym i drugim roku. Taki błąd narusza jedną z podstawowych podstawowych zasad finansów. Na szczęście problem ten można łatwo naprawić, wprowadzając model z obniżonym okresem zwrotu. Zasadniczo zdyskontowany okres PB uwzględnia TVM i pozwala określić, ile czasu zajmuje odzyskanie inwestycji na podstawie zdyskontowanych przepływów pieniężnych.

Kolejną wadą jest to, że zarówno okresy spłaty, jak i okresy zdyskontowane ignorują przepływy pieniężne, które pojawiają się pod koniec życia projektu, takie jak wartość odzysku. Zatem PB nie jest bezpośrednią miarą rentowności. Poniższy przykład ma okres PB wynoszący cztery lata, co jest gorsze niż w poprzednim przykładzie, ale duży napływ środków pieniężnych w wysokości 15 000 000 USD, który wystąpił w piątym roku, jest ignorowany dla celów tego pomiaru.

Istnieją inne wady metody zwrotu, które obejmują możliwość, że na różnych etapach projektu mogą być potrzebne inwestycje gotówkowe. Należy również wziąć pod uwagę żywotność zakupionego składnika aktywów. Jeśli okres użytkowania zasobu nie wykracza znacznie poza okres zwrotu, może nie być wystarczającej ilości czasu na wygenerowanie zysków z projektu.

Ponieważ okres zwrotu nie odzwierciedla wartości dodanej decyzji w sprawie budżetowania kapitału, zwykle uważa się ją za najmniej odpowiednią metodę wyceny. Jeśli jednak płynność ma zasadnicze znaczenie, okresy PB mają duże znaczenie.

Wewnętrzna stopa zwrotu

Wewnętrzna stopa zwrotu (lub oczekiwany zwrot z projektu) to stopa dyskontowa, której wynikiem byłaby zerowa wartość bieżąca netto. Ponieważ wartość bieżąca netto projektu jest odwrotnie skorelowana ze stopą dyskontową - jeśli stopa dyskontowa wzrośnie, przyszłe przepływy pieniężne stają się bardziej niepewne, a tym samym stają się mniej warte - wartość odniesienia dla obliczeń IRR to rzeczywista stopa stosowana przez firmę do dyskontowania po - przepływy pieniężne z podatków. Wewnętrzna stopa zwrotu, która jest wyższa niż średni ważony koszt kapitału, sugeruje, że projekt kapitałowy jest opłacalnym przedsięwzięciem i odwrotnie.

Reguła IRR jest następująca:

IRR> koszt kapitału = zaakceptowanie projektu

IRR <koszt kapitału = odrzucenie projektu

W poniższym przykładzie IRR wynosi 15%. Jeżeli faktyczna stopa dyskontowa firmy, której używają do modeli zdyskontowanych przepływów pieniężnych, jest mniejsza niż 15%, projekt powinien zostać zaakceptowany.

Podstawową zaletą wdrożenia wewnętrznej stopy zwrotu jako narzędzia decyzyjnego jest to, że zapewnia ona wartość odniesienia dla każdego projektu, który można ocenić w odniesieniu do struktury kapitałowej firmy. IRR zwykle będzie podejmować takie same decyzje jak modele wartości bieżącej netto i pozwala firmom porównywać projekty na podstawie zwrotu z zainwestowanego kapitału.

Pomimo tego, że IRR można łatwo obliczyć za pomocą kalkulatora finansowego lub pakietów oprogramowania, istnieją pewne wady korzystania z tej miary. Podobnie jak w metodzie PB, wewnętrzna stopa zwrotu nie daje prawdziwego obrazu wartości, jaką projekt doda do firmy - po prostu zapewnia wartość odniesienia dla tego, jakie projekty należy zaakceptować na podstawie kosztu kapitału firmy. Wewnętrzna stopa zwrotu nie pozwala na odpowiednie porównanie wzajemnie wykluczających się projektów; dlatego menedżerowie mogą być w stanie ustalić, że zarówno projekt A, jak i projekt B są korzystne dla firmy, ale nie byliby w stanie zdecydować, który z nich jest lepszy, gdyby tylko jeden mógł zostać zaakceptowany.

Kolejny błąd wynikający z zastosowania analizy IRR pojawia się, gdy strumienie przepływów pieniężnych z projektu są niekonwencjonalne, co oznacza, że ​​po początkowej inwestycji występują dodatkowe wypływy pieniężne. Niekonwencjonalne przepływy pieniężne są powszechne w budżetowaniu kapitału, ponieważ wiele projektów wymaga przyszłych nakładów kapitałowych na konserwację i naprawy. W takim scenariuszu wewnętrzna stopa zwrotu może nie istnieć lub może istnieć wiele wewnętrznych stóp zwrotu. W poniższym przykładzie istnieją dwie IRR - 12, 7% i 787, 3%.

Wewnętrzna stopa zwrotu jest użyteczną miarą wyceny przy analizie poszczególnych projektów budżetowania kapitału, a nie tych, które wzajemnie się wykluczają. Zapewnia lepszą alternatywę wyceny niż metoda PB, ale nie spełnia kilku kluczowych wymagań.

Wartość bieżąca netto

Podejście do wartości bieżącej netto jest najbardziej intuicyjnym i dokładnym podejściem do wyceny problemów budżetowania kapitału. Dyskontowanie przepływów pieniężnych po opodatkowaniu przez średni ważony koszt kapitału pozwala menedżerom określić, czy projekt będzie opłacalny, czy nie. I w przeciwieństwie do metody IRR, wartości bieżące netto pokazują dokładnie, jak opłacalny będzie projekt w porównaniu do alternatyw.

Reguła NPV stanowi, że wszystkie projekty, które mają dodatnią wartość bieżącą netto, powinny zostać zaakceptowane, a projekty ujemne - odrzucone. Jeśli fundusze są ograniczone i nie można rozpocząć wszystkich pozytywnych projektów NPV, należy zaakceptować projekty o wysokiej zdyskontowanej wartości.

W dwóch poniższych przykładach, zakładając stopę dyskontową w wysokości 10%, projekt A i projekt B mają odpowiednie wartości bieżące netto w wysokości 126 000 USD i 1 200 000 USD. Wyniki te sygnalizują, że oba projekty budżetowania kapitałowego zwiększyłyby wartość firmy, ale jeśli firma ma w tej chwili tylko 1 milion USD, projekt B jest lepszy.

Niektóre z głównych zalet podejścia opartego na wartości bieżącej netto obejmują jego ogólną użyteczność oraz fakt, że wartość bieżąca netto stanowi bezpośrednią miarę dodatniej rentowności. Pozwala porównywać wiele wzajemnie wykluczających się projektów jednocześnie i chociaż stopa dyskontowa może ulec zmianie, analiza wrażliwości NPV może zazwyczaj zasygnalizować wszelkie potencjalne przyszłe obawy. Chociaż podejście oparte na wartości bieżącej netto podlega uczciwej krytyce, że wartość dodana nie uwzględnia ogólnej wielkości projektu, wskaźnik rentowności (PI), miernik uzyskany z obliczeń zdyskontowanych przepływów pieniężnych, może łatwo rozwiązać ten problem.

Wskaźnik rentowności oblicza się, dzieląc wartość bieżącą przyszłych przepływów pieniężnych przez inwestycję początkową. Wartość PI większa niż 1 wskazuje, że NPV jest dodatnia, natomiast wartość PI mniejsza niż 1 wskazuje ujemną NPV. (Średni ważony koszt kapitału (WACC) może być trudny do obliczenia, ale jest to solidny sposób pomiaru jakości inwestycji).

Dolna linia

Różne firmy stosują różne metody wyceny, aby zaakceptować lub odrzucić projekty budżetowania kapitału. Chociaż metoda NPV jest uważana za korzystną wśród analityków, metody IRR i PB są często stosowane również w pewnych okolicznościach. Menedżerowie mogą mieć największe zaufanie do swoich analiz, gdy wszystkie trzy podejścia wskazują na ten sam kierunek działania.