Metoda alokacji świadczeń
Metoda alokacji świadczeń stanowi dla firm sposób na sfinansowanie pracowniczego planu emerytalnego. Rocznie dokonywana jest tylko jedna płatność składkowa, która służy do wykupienia jednej korzyści. Zazwyczaj plan określa, że na każdą jednostkę usług pracownik otrzyma pewną kwotę, dolara lub określony procent wynagrodzenia, na emeryturę pracowniczą.
ŁAMANIE DANYCH Metoda alokacji korzyści
Szczegóły dotyczące metody alokacji świadczeń dla każdej firmy są prawdopodobnie zawarte w zakładowym planie świadczeń pracowniczych. Świadczenia oparte są na średniej pensji pracownika w czasie. Pracownicy o wyższym poziomie wynagrodzeń otrzymują więcej świadczeń, ponieważ wpłacili więcej do systemu. Zwykle transakcja obejmuje zakup renty. Lepiej opłacani pracownicy o dłuższym stażu zazwyczaj otrzymują większe świadczenia. Płatności są dokonywane za każdy rok pracy na rzecz pracodawcy.
Uwagi na temat metody alokacji korzyści
Dla firm godne uwagi jest to, że ich metoda alokacji świadczeń musi uwzględniać fakt, że koszty związane z przyszłymi latami mogą rosnąć w sposób ciągły w niektórych segmentach populacji pracowników. Na przykład ci, którzy zbliżają się do wieku emerytalnego, przygotowując się do odejścia z firmy. Wzrosty wynikają z coraz krótszego okresu, w którym odsetki mogą się spotęgować. Może to również zostać wzmocnione przez zastosowaną przez firmę metodologię przyznawania świadczeń oraz przez zmniejszone prawdopodobieństwo zwolnienia pracownika przed przejściem na emeryturę.
Jednak członkostwo w większości planów jest otwarte, a nowi członkowie dołączają regularnie. Kluczem jest utrzymanie równowagi. Tak długo, jak średni wiek populacji pracowników pozostaje stabilny, gdy dołączają nowi członkowie, a młodsi członkowie równoważą postępujący wiek starszych pracowników zbliżających się do emerytury, stawki składek mogą pozostać względnie spójne.
Wszystkie te czynniki są jednakowe, metody alokacji świadczeń zazwyczaj skutkują niższymi poziomami finansowania niż odpowiadające im metody alokacji kosztów. Metody alokacji kosztów różnią się od metod alokacji świadczeń tym, że postrzegają całkowite koszty świadczeń, niezależnie od tego, jak naliczone, jako kwotę, która ma być równo rozdzielona na wszystkie lata pracy. Na przykład metoda kosztów na poziomie zagregowanym zazwyczaj przyjmuje bieżącą wartość korzyści minus wartość aktywów i rozdziela nadwyżkę na przyszłe wynagrodzenie uczestników. Między innymi metody kosztów zagregowanych uwzględniają całą grupę, a koszt planu jest zwykle obliczany jako odsetek rocznego wynagrodzenia. Ponadto wartość procentowa jest korygowana co roku, jeśli występują jakiekolwiek zyski lub straty aktuarialne.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.