Transakcja punktowa
Transakcja punktowa to pożyczka, w której cała kwota główna jest spłacana, gdy pożyczka dojrzewa, a nie w ratach przez cały okres kredytowania. Gdy pożyczka jest hipoteką, można ją nazwać „hipoteką balonową”. Transakcja pociskowa z 15-letnim terminem zapadalności byłaby nazywana „pociskiem 15-letnim”.
W przypadku pożyczki punktowej wypłacane są tylko odsetki przez cały okres kredytowania, aż do ostatecznej spłaty. Transakcja punktowa może mieć dwie lub więcej transz, przy czym różne transze mogą mieć różne terminy zapadalności i / lub różne związane z nimi stopy procentowe. Firma może wykorzystać pożyczkę punktową na kapitał obrotowy, na zakup sprzętu lub na sfinansowanie przejęcia. Pożyczki odnawialne i pożyczki terminowe można ustrukturyzować jako transakcje punktowe.
ŁAMANIE DROGI Transakcja
Pożyczkę można spłacić poprzez refinansowanie lub przez zarobienie wystarczającej ilości gotówki na spłatę pożyczki. Transakcja punktowa wiąże się z większym ryzykiem dla pożyczkodawcy, ponieważ jeśli firma zrobi to źle, pożyczkodawca może nie odzyskać żadnego z głównych zleceniodawców. Transakcje punktowe są wyceniane jako liczba punktów bazowych (punktów bazowych) w stosunku do wskaźnika, takiego jak amerykańskie obligacje skarbowe. Inwestorzy mogą kupować certyfikaty do inwestowania w transakcje pociskowe.
Obligacja punktowa jest instrumentem dłużnym, którego cała wartość główna jest spłacana jednocześnie w dniu zapadalności, w przeciwieństwie do amortyzacji obligacji przez cały okres jej istnienia. Obligacje nie mogą zostać wcześniej wykupione przez emitenta, co oznacza, że nie można ich wykupić. Z tego powodu obligacje punktowe mogą płacić stosunkowo niską stopę procentową ze względu na wysoki stopień ekspozycji emitenta na stopę procentową.
Wycena transakcji punktowej przebiega w następujący sposób: Po pierwsze, łączne płatności odsetek za każdy okres muszą zostać zsumowane i zdyskontowane do ich wartości bieżącej, zgodnie z poniższym równaniem.
Wartość bieżąca (PV) = Pmt / (1 + (r / 2)) ^ (p)
Gdzie:
Pmt = całkowita płatność za okres
r = rentowność obligacji
p = okres płatności
Wyobraźmy sobie na przykład obligację punktowaną o wartości nominalnej 1000 USD. Rentowność wynosi 5%, stopa kuponu wynosi 3%, a obligacja wypłaca kupon dwa razy w roku przez okres pięciu lat. Biorąc pod uwagę te informacje, istnieje dziewięć okresów, w których dokonywana jest płatność kuponu w wysokości 15 USD, i jeden okres (ostatni), w którym dokonywana jest płatność w wysokości 15 USD, a kwota główna wynosi 1000 USD. Zastosowanie wzoru do zdyskontowania tych płatności to:
Okres 1: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (1) = 14, 63 USD
Okres 2: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (2) = 14, 28 USD
Okres 3: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (3) = 13, 93 USD
Okres 4: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (4) = 13, 59 USD
Okres 5: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (5) = 13, 26 USD
Okres 6: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (6) = 12, 93 USD
Okres 7: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (7) = 12, 62 USD
Okres 8: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (8) = 12, 31 USD
Okres 9: PV = 15 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (9) = 12, 01 USD
Okres 10: PV = 1015 USD / (1 + (5% / 2)) ^ (10) = 792, 92 USD
Zsumowanie tych 10 wartości bieżących wynosi 912, 48 USD, co stanowi cenę obligacji. Należy pamiętać, że kwota główna nie jest spłacana w żadnym momencie, z wyjątkiem ostatniego (okresu 10), znaku rozpoznawczego transakcji punktowej.