Community Reinvestment Act (CRA)
Community Reinvestment Act (CRA) to ustawa federalna uchwalona w 1977 r. Z zamiarem zachęcania instytucji depozytowych do zaspokojenia potrzeb kredytowych w dzielnicach o niskich i średnich dochodach. Agencja ratingowa wymaga od federalnych organów regulacyjnych oceny, jak dobrze każdy bank lub oszczędności wypełnia swoje zobowiązania wobec tych społeczności. Wynik ten jest wykorzystywany w ocenie wniosków o przyszłe zatwierdzenie fuzji banków, czarterów, przejęć, otwarcia oddziałów i linii depozytowych.
Kluczowe dania na wynos
● Podczas gdy organy regulacyjne biorą pod uwagę działalność kredytową i inne dane w swojej ocenie, nie ma konkretnych kryteriów odniesienia, które banki muszą spełnić.
● Ratingi agencji ratingowych są dostępne online, a także na żądanie w lokalnych oddziałach banków.
● Krytycy zarzucili, że agencja ratingowa zachęciła banki do zaciągania ryzykownych pożyczek, co doprowadziło do kryzysu mieszkaniowego w 2008 r., Chociaż dalsze badania sugerują, że pożyczki związane z agencjami ratingowymi stanowiły niewielką część rynku subprime.
Zrozumienie agencji ratingowej
CRA została wydana w celu odwrócenia zarazy miejskiej, która stała się widoczna w wielu amerykańskich miastach w latach siedemdziesiątych. W szczególności miało to na celu odwrócenie skutków redliningu, wieloletniej praktyki, w której banki aktywnie unikały pożyczek dla dzielnic o niższych dochodach. Celem tej ustawy było wzmocnienie obowiązujących przepisów dotyczących czarterowania, które wymagały od banków wystarczającego zaspokojenia potrzeb bankowych wszystkich członków społeczności, którym służyli.
Trzech federalnych organów regulacyjnych - Urząd Kontrolera Waluty, Federalna Korporacja Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) oraz Rada Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej - odgrywają rolę nadzorczą w stosunku do agencji ratingowej. Jednak ten ostatni jest głównie odpowiedzialny za ocenę, czy banki państwowe wypełniają swoje zobowiązania wynikające z przepisów prawa. wypełniają zobowiązania wynikające z przepisów prawa.
Jednym z celów agencji ratingowej było odwrócenie skutków redliningu, kontrowersyjnej praktyki, w której banki ograniczały akcję kredytową w niektórych dzielnicach uznanych za zbyt ryzykowne.
Rezerwa Federalna stosuje jedną z pięciu metod oceny wyników banku na podstawie jego wielkości i misji. Chociaż aktualizacja agencji ratingowej z 1995 r. Wymaga od organów regulacyjnych spojrzenia na dane dotyczące pożyczek i inwestycji, proces oceny jest dość subiektywny i nie ma określonych kwot, które banki muszą spełnić.
Każdy bank otrzymuje jedną z następujących ocen:
- Wybitny
- Zadowalający
- Wymaga poprawy
- Zasadnicza niezgodność
Fed publikuje internetową bazę danych, z której członkowie społeczeństwa mogą korzystać, aby zobaczyć wyniki danego banku. Banki są również zobowiązane do przedstawiania konsumentom oceny wyników na żądanie.
Agencja ratingowa ma zastosowanie do instytucji depozytowych ubezpieczonych przez FDIC, w tym banków krajowych, banków czarterowanych przez państwo i stowarzyszeń oszczędnościowych. Jednak kasy oszczędnościowe wspierane przez Krajowy Fundusz Ubezpieczeń Udziałów Krajowych i inne podmioty „niebankowe” są zwolnione z przepisów.
Krytyka agencji ratingowej
Krytycy wspólnotowej ustawy o reinwestycji, w tym wielu konserwatywnych polityków i ekspertów, wskazują na prawo jako czynnik przyczyniający się do ryzykownych praktyk kredytowych, które doprowadziły do kryzysu finansowego w 2008 r. Twierdzą, że banki i inni pożyczkodawcy złagodzili pewne normy zatwierdzenia hipotek w celu zadowolenia egzaminatorów CRA.
Jednak niektórzy ekonomiści, w tym Neil Bhutta i Daniel Ringo z Banku Rezerw Federalnych, twierdzą, że kredyty hipoteczne oparte na agencjach ratingowych stanowiły bardzo mały procent kredytów subprime w tym okresie. W rezultacie doszli do wniosku, że prawo nie było głównym czynnikiem późniejszej dekoniunktury na rynku.
Agencja ratingowa otrzymała również krytykę, że nie była szczególnie skuteczna w osiąganiu zamierzonych celów. Podczas gdy społeczności o niskich i średnich dochodach odnotowały napływ pożyczek po przejściu agencji ratingowej, badania Jeffery Gunther z Rezerwy Federalnej stwierdzają, że pożyczkodawcy niepodlegający prawu - to znaczy związki kredytowe i inne podmioty niebankowe - reprezentowały równy udział takie pożyczki.
Modernizacja agencji ratingowej
Niedawno niektórzy ekonomiści i decydenci zasugerowali, że należy zmienić prawo, aby proces oceny był mniej uciążliwy dla banków i nadążał za zmianami w branży. Na przykład fizyczna lokalizacja oddziałów banków pozostaje elementem procesu oceniania, mimo że coraz więcej klientów korzysta z bankowości internetowej.
W opublikowanym w 2018 r. Artykule Comptroller of the Currency Joseph Otting stwierdził, że przestarzałe podejście agencji ratingowej doprowadziło do „pustynnych inwestycji”, gdzie pożyczek nie zachęca się z powodu braku pobliskich oddziałów banków.
Latem 2018 r. OCC otworzyło okres komentarzy, w którym zainteresowane strony zostały zaproszone do przedstawienia opinii na temat modernizacji prawodawstwa. Do czasu zamknięcia tego okna, 19 listopada 2018 r., Biuro otrzymało ponad 1300 komentarzy. Do tej pory nie wydała jeszcze nowego zestawu zasad dotyczących agencji ratingowej.