Jak David Rubenstein został miliarderem

Dawniej Rubenstein, nazwany kiedyś „głównym zbiorem funduszy” przez magazyn Forbes, David Rubenstein i jego zespół z giganta zarządzania aktywami The Carlyle Group (CG) zarządzają miliardami aktywów dla szerokiej gamy amerykańskich i międzynarodowych inwestorów instytucjonalnych.

Miliarder o prostym stylu życia i hojnym sercu, Rubenstein dołączył do innych odnoszących sukcesy przedsiębiorców, takich jak Warren Buffett i Mark Zuckerberg, którzy zobowiązali się przekazać ponad połowę swojego bogactwa w ramach kampanii The Giving Pledge. Oto przegląd tego, jak David Rubenstein zarobił miliardy i zbudował jedną z największych na świecie firm private equity.

Wczesne życie i kształcenie

Rubenstein był jedynakiem i mieszkał w małej, biednej społeczności w Baltimore w stanie Maryland. Jego matka była gospodynią domową, a jego ojciec, który nigdy nie zarabiał więcej niż 7 000 dolarów rocznie, pracował jako listonosz.

Matka Rubensteina chciała, aby został dentystą, ale chciał służyć w urzędzie publicznym po obejrzeniu inauguracji prezydenta Johna F. Kennedy'ego, gdy miał dwanaście lat. Powiedział, że słynne oświadczenie Kennedy'ego podczas tego historycznego wydarzenia - „Nie pytaj, co twój kraj może dla ciebie zrobić, pytaj, co możesz zrobić dla swojego kraju” - natychmiast uderzyło w niego.

Z powodu niewielkiego dochodu rodziny Rubenstein musiał polegać na stypendiach, aby pójść na studia. Czesne za studia prawnicze w tym czasie wynosiło około 2000 USD. Zwrócił się do wielu szkół o pomoc finansową, chcąc uczęszczać do tej, która zapewniła mu największe stypendium. Rubenstein skończył na University of Maryland Law School, gdzie otrzymał pełne stypendium. Studia ukończył w 1973 r.

Kariera przed Carlyle

Z dyplomem prawa Rubenstein natychmiast dołączył do znanej nowojorskiej kancelarii prawnej Paul Weiss. Po dwóch latach zaczął myśleć o nowej ścieżce kariery. Często żartuje: „Powiedziałem [klientom i partnerom firmy], że zastanawiam się nad polityką i rządem, ale nikt nie powiedział:„ Nie odchodź! ”. więc uznałem, że prawdopodobnie nie byłem dobrym prawnikiem. ''

W 1976 r. Rubensteinowi udało się znaleźć pracę w kampanii prezydenckiej Birch Bayh. Jednak Bayh odpadł z wyścigu 30 dni po dołączeniu Rubensteina do kampanii. Następnie zajął pozycję w kampanii Jimmy'ego Cartera. Po objęciu urzędu przez Cartera w 1977 r. Rubenstein został mianowany zastępcą doradcy ds. Polityki wewnętrznej w administracji. Jego kadencja nagle skończyła się cztery lata później, kiedy Carter stracił reelekcję.

Powstała nowa firma wykupów z dźwignią

Po porażce w wyborach Rubenstein początkowo miał problemy ze znalezieniem pracy. Był bezrobotny przez sześć miesięcy, ale ostatecznie powrócił do praktykowania prawa. Jednak Rubenstein szybko stał się niezadowolony ze swojej pracy. Pewnego dnia natknął się na artykuł w gazecie o byłym sekretarzu skarbu USA Williamie Simonie. Po objęciu przez Simona urzędu rządowego, kupił Gibson Greeting Cards z 1 milionem własnych pieniędzy i długiem o wartości 79 milionów dolarów w tak zwanym wykupie lewarowanym. Simon sprawił, że działalność firmy była bardziej wydajna i podał ją do publicznej wiadomości za 290 milionów dolarów.

Żarówka zgasła w głowie Rubensteina, gdy przeczytał historię. Po raz pierwszy usłyszał o wykupach lewarowanych. Początkowo planował zatrudnić zespół specjalistów finansowych zainteresowanych założeniem firmy private equity, którzy mogliby zatrudnić go jako konsultanta prawnego, ale nie mógł znaleźć nikogo zainteresowanego założeniem nowej firmy.

Tak więc w 1987 r. Rubenstein i czterech innych partnerów rozpoczęli własną firmę private equity. Firma nazywała się The Carlyle Group, nazwana na cześć Carlyle Hotel w Nowym Jorku, gdzie odbywały się niektóre wstępne spotkania firmy. Według strony internetowej firmy „Założyciele mieli nadzieję stworzyć instytucję, która by je przekroczyła”.

W tym czasie firmy z kapitałem prywatnym miały głównie siedzibę w Nowym Jorku, ale Carlyle została założona w Waszyngtonie. Rubenstein pomyślał, że może zebrać znacznie więcej kapitału, mówiąc inwestorom, że koncentrują się na nabywaniu przedsiębiorstw silnie dotkniętych przez rząd - stąd ich Lokalizacja. On i jego zespół byli w stanie zebrać 5 milionów dolarów, aby zdjąć Carlyle z ziemi. Z tej kwoty 3 mln USD przeznaczono na faktyczne inwestycje, a pozostałą część wykorzystano na wydatki operacyjne. Jednym z inwestorów, który poparł Carlyle, był dobrze znany dom inwestycyjny, T. Rowe Price (TROW).

Do 1990 r. Carlyle zbierała pieniądze na zasadzie pojedynczej transakcji. Pierwszy fundusz wykupu zebrał od inwestorów 100 milionów dolarów. Środki zostały wykorzystane na przejęcie wielu firm. Od tego czasu Carlyle zebrała miliardy dolarów od inwestorów w Stanach Zjednoczonych i za granicą na ponad 100 różnych funduszy.

Dziś tylko trzech partnerów założycieli Carlyle pracuje w firmie: Rubenstein, William E. Conway, Jr. i Daniel A. D'Aniello. Zarówno Rubenstein, jak i Conway dzielą obowiązki dyrektora generalnego, a D'Aniello pełni funkcję prezesa zarządu. W 2012 r. Carlyle zebrała 671 mln USD w pierwszej ofercie publicznej i była notowana na giełdzie NASDAQ.

Dolna linia

David Rubenstein zebrał fortunę, zbierając opłaty za zarządzanie od inwestorów, którzy dali mu pieniądze na inwestycje w ich imieniu. Mając doświadczenie w dziedzinie prawa i polityki, Rubenstein był współzałożycielem The Carlyle Group, prywatnej spółki kapitałowej, która inwestowała w spółki silnie dotknięte przez rząd.

Dziś Carlyle jest jedną z największych i najbardziej różnorodnych firm private equity na świecie. Firma odpowiada za alokację kapitału w wielu sektorach dla inwestorów instytucjonalnych na całym świecie.