W jaki sposób różnią się korzyści zakresu i korzyści skali?

Ekonomia zakresu i ekonomia skali to dwie różne koncepcje stosowane w celu obniżenia kosztów firmy. Ekonomia zakresu koncentruje się na średnim całkowitym koszcie produkcji różnych towarów, podczas gdy ekonomia skali koncentruje się na przewadze kosztowej, która powstaje, gdy występuje wyższy poziom produkcji jednego towaru.

Korzyści zakresu

Teoria ekonomii zakresu mówi, że średni całkowity koszt produkcji firmy maleje, gdy rośnie różnorodność wytwarzanych towarów. Ekonomia zakresu daje przewagę kosztową firmie, gdy wytwarza uzupełniającą się gamę produktów, koncentrując się na swoich kluczowych kompetencjach. Ekonomia zakresu jest pojęciem łatwo zrozumiałym, zwłaszcza że wydaje się być sprzeczna z koncepcjami ekonomii specjalizacji i skali. Jednym prostym sposobem na rozważenie ekonomii zakresu jest wyobrażenie sobie, że taniej jest, jeśli dwa produkty mają te same zasoby wejściowe (jeśli to możliwe) niż każdy z nich ma osobne dane wejściowe.

Łatwym sposobem zilustrowania ekonomii zakresu jest transport kolejowy. Jeden pociąg może przewozić zarówno pasażerów, jak i ładunek taniej niż osobne pociągi, jeden dla pasażerów, a drugi dla ładunku. W takim przypadku wspólna produkcja zmniejsza całkowite koszty nakładów. (W terminologii ekonomicznej oznacza to, że krańcowa korzyść netto jednego czynnika wejściowego wzrasta po dywersyfikacji produktu).

Na przykład firma ABC jest wiodącym producentem komputerów stacjonarnych w branży. Firma ABC chce rozszerzyć linię produktów i przebudowuje budynek produkcyjny w celu produkcji różnych urządzeń elektronicznych, takich jak laptopy, tablety i telefony. Ponieważ koszty eksploatacji budynku produkcyjnego są rozłożone na różne produkty, średni całkowity koszt produkcji zmniejsza się. Koszty wytworzenia każdego urządzenia elektronicznego w innym budynku byłyby większe niż zwykłe użycie jednego budynku produkcyjnego do wytworzenia wielu produktów.

Rzeczywiste przykłady ekonomii zakresu można zaobserwować w fuzjach i przejęciach (M&A), nowo odkrytych zastosowaniach surowców ubocznych (takich jak ropa naftowa) oraz gdy dwóch producentów zgadza się dzielić te same czynniki produkcji.

Korzyści zakresu

Korzyści skali

I odwrotnie, ekonomia skali jest przewagą kosztową firmy przy zwiększonej wydajności towaru lub usługi. Istnieje odwrotna zależność między wielkością produkcji towarów i usług a stałymi kosztami jednostkowymi dla firmy.

Załóżmy na przykład, że firma ABC, sprzedawca procesorów komputerowych, rozważa masowe zakupienie procesorów. Producent procesorów komputerowych, firma DEF, podaje cenę 10000 USD za 100 procesorów. Jeśli jednak firma ABC kupi 500 procesorów komputerowych, producent podaje cenę 37 500 USD. Jeśli firma ABC zdecyduje się na zakup 100 procesorów od firmy DEF, koszt jednostkowy ABC wynosi 100 USD. Jeśli jednak ABC kupi 500 procesorów, jego koszt jednostkowy wynosi 75 USD.

W tym przykładzie producent przenosi przewagę kosztową związaną z produkcją większej liczby procesorów komputerowych na firmę ABC. Ta korzyść kosztowa powstaje, ponieważ stały koszt produkcji procesorów ma taki sam koszt stały, niezależnie od tego, czy produkuje 100, czy 500 procesorów. Zasadniczo po pokryciu kosztów stałych maleje koszt krańcowy produkcji każdego dodatkowego procesora komputerowego. Przy niższych kosztach krańcowych dodatkowe jednostki oznaczają rosnące marże zysku. Oferuje firmom możliwość obniżania cen w razie potrzeby, poprawiając konkurencyjność ich produktów. Duzi detaliści w stylu magazynu, tacy jak Costco i Sam's Club, pakują i sprzedają hurtowo duże przedmioty, częściowo z powodu zrealizowanej ekonomii skali.

Chociaż ekonomia skali może wydawać się korzystna dla firmy, ma pewne ograniczenia. Koszty krańcowe nigdy nie spadają wiecznie. W pewnym momencie operacje stają się zbyt duże, aby nadal osiągać korzyści skali. Zmusza to firmy do innowacji, poprawy kapitału obrotowego lub utrzymania obecnego optymalnego poziomu produkcji. Na przykład, jeśli firma produkująca procesory komputerowe przekroczy swój optymalny punkt produkcyjny, koszt każdej dodatkowej jednostki może zacząć rosnąć, zamiast dalej spadać.