Inwestorzy instytucjonalni a inwestorzy indywidualni: jaka jest różnica?

Wszystkie rodzaje inwestorów nie są takie same i istnieje wiele różnic między tymi, którzy są uważani za inwestorów instytucjonalnych, a tymi, którzy są postrzegani jako inwestorzy nieinstytucjonalni lub inwestorzy indywidualni. Warto zrozumieć różnicę. Jeśli zastanawiasz się nad inwestycją w konkretną akcję lub fundusz wspólnego inwestowania, który został opublikowany w prasie finansowej, istnieje duża szansa, że ​​nie zakwalifikujesz się jako inwestor instytucjonalny. W rzeczywistości, jeśli zastanawiasz się, czym jest inwestor instytucjonalny, prawdopodobnie nie jesteś inwestorem instytucjonalnym. Wykorzystajmy tę okazję, aby przedstawić niektóre różnice.

Kluczowe dania na wynos

• Inwestor instytucjonalny to osoba lub organizacja, która handluje papierami wartościowymi w wystarczająco dużych ilościach, aby kwalifikować się do preferencyjnego traktowania i niższych opłat.
• Inwestor detaliczny to nieprofesjonalny inwestor, który kupuje i sprzedaje papiery wartościowe za pośrednictwem firm maklerskich lub kont oszczędnościowych, takich jak 401 (k) s.
• Większość inwestorów instytucjonalnych inwestuje pieniądze innych ludzi w ich imieniu.

Inwestorzy instytucjonalni

Inwestorzy instytucjonalni to wielcy faceci w bloku - słonie. Są to fundusze emerytalne, fundusze wspólnego inwestowania, podmioty zarządzające pieniędzmi, towarzystwa ubezpieczeniowe, banki inwestycyjne, fundusze powiernicze, fundusze dożycie, fundusze hedgingowe, a także niektórzy inwestorzy private equity. Inwestorzy instytucjonalni stanowią około trzech czwartych wolumenu transakcji na nowojorskiej giełdzie papierów wartościowych. Przenoszą duże pakiety akcji i mają ogromny wpływ na ruchy na giełdzie. Ponieważ są uważani za wyrafinowanych inwestorów posiadających wiedzę i dlatego mniej skłonnych do dokonywania niewykształconych inwestycji, inwestorzy instytucjonalni podlegają mniejszym przepisom ochronnym, które Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) zapewnia przeciętnemu, codziennemu inwestorowi.

Pieniądze, które wykorzystują inwestorzy instytucjonalni, w rzeczywistości nie są pieniędzmi, którymi dysponują same instytucje. Inwestorzy instytucjonalni zazwyczaj inwestują dla innych osób. Jeśli masz w pracy plan emerytalny, fundusz wspólnego inwestowania lub jakiekolwiek ubezpieczenie, to w rzeczywistości korzystasz z wiedzy inwestorów instytucjonalnych.

Ze względu na swoją wielkość inwestorzy instytucjonalni często mogą negocjować lepsze opłaty za swoje inwestycje. Mają także możliwość uzyskania dostępu do inwestycji, których nie mają zwykli inwestorzy, takich jak możliwości inwestycyjne z dużymi minimalnymi wpisami.

Inwestorzy indywidualni lub nieinstytucjonalni

Inwestorami detalicznymi lub nieinstytucjonalnymi są z definicji wszyscy inwestorzy, którzy nie są inwestorami instytucjonalnymi. To prawie każda osoba, która kupuje i sprzedaje dług, kapitał własny lub inne inwestycje za pośrednictwem brokera, banku, pośrednika w obrocie nieruchomościami i tak dalej. Ci ludzie nie inwestują w czyimś imieniu, zarządzają własnymi pieniędzmi. Inwestorzy nieinstytucjonalni zwykle kierują się osobistymi celami, takimi jak planowanie emerytury, oszczędzanie na edukację swoich dzieci lub finansowanie dużego zakupu.

Ze względu na małą siłę nabywczą inwestorzy detaliczni często muszą płacić wyższe opłaty za swoje transakcje, a także opłaty marketingowe, prowizje i inne powiązane opłaty. Z definicji SEC uważa inwestorów detalicznych za mało wyrafinowanych, którym zapewnia się pewną ochronę i zakaz prowadzenia pewnych ryzykownych, złożonych inwestycji.

Doradca Insight

Wyatt Moerdyk, AIF®
Dowody Doradcy Zarządzanie inwestycjami, Boerne, Teksas

Różnica polega na tym, że inwestorem nieinstytucjonalnym jest osoba fizyczna, a inwestorem instytucjonalnym jest pewien rodzaj podmiotu: fundusz emerytalny, towarzystwo funduszy inwestycyjnych, bank, towarzystwo ubezpieczeniowe lub inna duża instytucja. Jeśli jesteś inwestorem indywidualnym i myślę, że tak, myślę, że twoje pytanie jest prawdopodobnie bardziej związane z klasami jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Indywidualnym inwestorom czasami doradzają płatni doradcy, że mogą kupować „instytucjonalne” klasy jednostek uczestnictwa funduszu wspólnego inwestowania zamiast akcji klasy A, B lub C. Akcje te oznaczone jako I, Y lub Z nie zawierają kosztów sprzedaży i mają mniejsze wskaźniki kosztów. To jak rabat dla inwestorów instytucjonalnych, ponieważ kupują oni hurtowo. Niższy koszt akcji przekłada się na wyższą stopę zwrotu.