Najcenniejsze prywatne firmy na świecie

Większość korporacji określonej wielkości nie może się doczekać sprzedaży swoich akcji na giełdzie, biorąc pod uwagę napływ gotówki i uznanie towarzyszące pierwszej ofercie publicznej. Ale niektóre rzeczy są zbyt piękne, aby je udostępniać. Inne korporacje wolą rozwijać się wewnętrznie, całkowicie unikając publicznego obrotu swoimi akcjami. Korzyści z pozostania prywatnym są surowe - brak wymagań sprawozdawczych, brak wydzielonych akcjonariuszy, bez zbędnego skupienia się na celach krótkoterminowych. Gdy działają gwałtownie, prywatne firmy mogą rosnąć do rozmiarów rywalizujących z największymi giełdowymi odpowiednikami.

Po pierwsze, definicja

Określenie najcenniejszych prywatnych firm na świecie w dużej mierze zależy od tego, jak zdefiniujesz „prywatne”. Z jakiegoś powodu każda firma, która nie handluje publicznie, liczy się. Ale na szczycie tej listy będzie Arabia Saudyjska, która została założona w latach 30. XX wieku jako filia amerykańskiej giełdy Standard Oil (prekursor Chevron). Gdy Saudi Aramco stało się dochodowe w 1950 r., Król Arabii Saudyjskiej łaskawie pozwolił Standard Oil utrzymać połowę zysków, podczas gdy wywłaszczanie reszty. Alternatywą było, aby rząd po prostu przejął kontrolę nad całą firmą, co zresztą zrobił w 1980 roku.

Dlatego najlepiej nazwać Saudi Aramco przedsiębiorstwem państwowym (wraz z innymi gigantami, takimi jak China Mobile i Petrochina), i ograniczyć się do firm, które wyrosły z pomysłowości sektora prywatnego i nadal rozwijają się jako takie.

Zamieniając pszenicę w chleb

Podczas gdy tytuł największej amerykańskiej spółki publicznej zmienił się w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci, z General Motors przez Microsoft na ExxonMobil, najcenniejsza prywatna amerykańska firma cieszyła się w dużej mierze niekwestionowanym statusem. Cargill to firma warta 27 miliardów dolarów, z którą prawdopodobnie niewiele wiesz, ale prawie na pewno patronujesz. Międzynarodowa korporacja w Minnesocie odpowiada za oszałamiającą jedną czwartą całego eksportu zbóż ze Stanów Zjednoczonych.

Tylko kilkanaście amerykańskich spółek publicznych zarabia więcej niż Cargill, a niewiele ma zasięg międzynarodowy. Cargill działa w 65 krajach na każdym zaludnionym kontynencie, zatrudniając 142 000 osób. Importuje prawie jedną czwartą całej wołowiny, która trafia do Stanów Zjednoczonych. Po zsumowaniu wszystkich zainteresowań firmy Cargill, od produkcji fosforanów po handel energią, przychody wynoszą ponad 100 miliardów dolarów rocznie.

Kto jest właścicielem firmy Cargill? Oczywiście rodzina Cargill. Zrozumiałe, tajemnicze Cargills posiada 90% konglomeratu i nie, nie ujawnili żadnych planów sprzedaży w najbliższym czasie.

Miłego i uśmiechu

Nieco mniejszy, ale podobny wpływ ma Koch Industries, który jest również wystarczająco duży, aby znaleźć się wśród 20 największych spółek publicznych w Stanach Zjednoczonych. Firma została założona przez patriarchę rodzinnego Freda Kocha, inżyniera chemika, który w 1927 roku opracował skuteczny sposób przerobu ropy naftowej na benzynę. 85 lat później firma utrzymuje swoją obecność w rafinacji, ale rozszerzyła działalność na tak różnorodne dziedziny, jak polimery i ranczo. Najbardziej znaną spółką zależną Koch z siedzibą w Wichita jest Georgia-Pacific, jeden z największych na świecie producentów masy celulozowej i papieru.

Fred Koch zmarł w 1967 roku, chcąc towarzystwo swoim czterem synom. W 1983 r. Bracia Charles i David wykupili Freda Jr. i Williama za coś, co w tamtym czasie wydawało się hojne - 1, 1 miliarda dolarów. Charles i David są dziś właścicielami 42% firmy i można śmiało powiedzieć, że zastanowią się nad sprzedażą swoich udziałów w tym samym czasie, co klan Cargill.

Po wyjęciu z pudełka

Duże prywatne firmy nie są wyłączne w Stanach Zjednoczonych. Do największych budzących grozę w Europie należy szwedzki producent mebli (i bez wątpienia największy na świecie popularyzator kluczy Allen), założony w 1943 roku. Z kapitałem własnym akcjonariuszy netto w wysokości 23 miliardów dolarów, IKEA nigdy nie odstąpiła od swojej pierwotnej działalności. Dziś firma prowadzi setki sklepów w kilkudziesięciu krajach, oferując masę prostą funkcjonalność i swobodny minimalizm.

Nastoletni założyciel firmy międzynarodowej, Ingvar Kamprad („IK” w IKEA), ma teraz 86 lat i mieszka w Szwajcarii. W 1982 r. Stworzył fundację charytatywną, która jest właścicielem większości firmy, co ma miejsce do tej pory. Pełny podział struktury własności IKEA wymagałby kilku tysięcy słów, ale podsumowując, Fundacja Kamprad Stichting INGKA jest właścicielem spółki holdingowej, która jest właścicielem 90% sklepów IKEA. Odrębna firma pod marką IKEA jest właścicielem kolejnej spółki holdingowej, która jest właścicielem wartości niematerialnych IKEA (znak towarowy itp.). Ta firma jest własnością kolejnej fundacji założonej przez Kamprad z siedzibą w Liechtensteinie, która co kwartał oszczędza miliony dolarów na podatku IKEA.

Dolna linia

Z reguły firmy prywatne odnoszące sukcesy to duże. A te duże konsekwentnie reinwestują swoje zyski. Bez potrzeby martwienia się o wypłatę dywidendy, odkupienie akcji na otwartym rynku lub inne sztuczki, które mogłyby uczynić ich firmy bardziej atrakcyjnymi dla potencjalnych akcjonariuszy, prywatne firmy cieszą się elastycznością i elastycznością, o której większość firm publicznych może tylko marzyć.