Krótka sprzedaż: Making the Ban

Krótka sprzedaż nie jest nowym zjawiskiem, istnieje od początku istnienia giełdy. Jednak pesymizm sprzedawców towarzyszący krótkiej sprzedaży nie zawsze był mile widziany.

Krótcy sprzedawcy stawiają na akcje. Zamiast kibicować wzrostom cen akcji, szukają okazji do zarobienia pieniędzy, oczekując spadku. Krótcy sprzedawcy pożyczają akcje od brokera, sprzedają je i czekają na spadek cen, aby mogli kupić akcje po niższej cenie. (Omów, czy spekulanci są bezużyteczni dla społeczeństwa )

Przez całą historię sprzedawców tych obwiniano za jedne z najgorszych niepowodzeń na światowych rynkach finansowych. Niektórzy dyrektorzy firm oskarżyli ich o obniżenie cen akcji firmy. Rządy tymczasowo wstrzymały krótką sprzedaż, aby pomóc rynkom odzyskać siły i wzmocniły przepisy prawne dotyczące niektórych metod krótkiej sprzedaży. Kilka rządów posunęło się nawet do proponowania i wprowadzania ekstremalnych działań przeciwko krótkim sprzedawcom. Działo się tak w całej historii w różnych krajach i branżach.

Amsterdam
Krótka sprzedaż jest dostępna od czasu pojawienia się giełd w holenderskiej republice w XVI wieku. W 1610 r. Rynek holenderski upadł, a obwiniony został Izaak Le Maire, wybitny kupiec, ponieważ aktywnie sprzedawał zapasy. Był głównym udziałowcem holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (znanej również jako Vereenigde Oost-Indische Compagnie lub VOC). Le Maire, były członek zarządu spółki i jego współpracownicy zostali oskarżeni o manipulowanie zapasami LZO. Próbowali obniżyć ceny akcji, sprzedając duże ilości akcji na rynku. Rząd holenderski podjął działania i wprowadził tymczasowy zakaz krótkiej sprzedaży. (Przeczytaj, jak inwestorzy często powodują problemy na rynku, aby uzyskać więcej informacji.)

Wielka Brytania
W 1733 r. Zakaz sprzedaży nagiej krótkiej sprzedaży został zakazany po opadnięciu bańki na Morzu Południowym w 1720 r. Różnica między nagą krótką sprzedażą a tradycyjną krótką sprzedażą polega na tym, że krótka sprzedaż nigdy nie jest pożyczana przez krótkiego sprzedawcę.

W przypadku bańki na Morzu Południowym pojawiły się spekulacje na temat monopolu South Sea Company na handel. Firma przejęła większość długu publicznego Anglii w zamian za wyłączne prawa handlowe na Morzu Południowym. Doprowadziło to do wzrostu cen akcji. Akcje wzrosły z prawie 130 funtów do więcej niż jednego 1000 funtów w szczycie. Potem rynek się załamał. Firma została oskarżona o fałszywe zawyżanie cen poprzez rozpowszechnianie fałszywych plotek o jej sukcesie.

Francja
Rynek akcji był chwiejny aż do początku rewolucji francuskiej. Napoleon Bonaparte nie tylko zakazał krótkiej sprzedaży, ale uważał ją za niepatriotyczną i zdradę, a sprzedawców uwięziono. Bonaparte nie podobało się to działanie, ponieważ przeszkadzało mu to w finansowaniu jego wojen i budowie jego imperium.

Co ciekawe, wieki później krótcy sprzedawcy otrzymali znacznie surowsze traktowanie niż więzienie. W 1995 r. Ministerstwo Finansów Malezji zaproponowało karczowanie jako karę dla krótkich sprzedawców, ponieważ uważali sprzedawców za kłopotliwych.

NAS
Krótka sprzedaż została zakazana w USA ze względu na niestabilny rynek młodego kraju i spekulacje związane z wojną w 1812 roku. Pozostało ono do lat 50. XIX wieku, kiedy zostało uchylone.

Później USA ograniczyły krótką sprzedaż w wyniku wydarzeń prowadzących do Wielkiego Kryzysu. W październiku 1929 r. Nastąpił krach na rynku, a wiele osób obwiniało giełdowego Jessego Livermore. Livermore zebrał 100 milionów dolarów za zwarcie na giełdzie w 1929 roku. Wieści się rozeszły, a opinia publiczna oburzyła się.

Kongres USA zbadał krach na rynku w 1929 r., Ponieważ byli zaniepokojeni doniesieniami o „napadach na niedźwiedzie”, o których rzekomo działali krótcy sprzedawcy. Postanowili przyznać nowo utworzonej Komisji Giełdy Papierów Wartościowych uprawnienia do regulowania krótkiej sprzedaży zgodnie z ustawą o giełdzie papierów wartościowych z 1934 r. Zasada szybkiej zmiany została również wprowadzona po raz pierwszy w 1938 r. Zasada ta głosiła, że ​​inwestorzy nie mogą skrócić akcji, dopóki ostatnia transakcja nie będzie po wyższej cenie niż w poprzednim handlu. Wysiłek miał spowolnić tempo spadku bezpieczeństwa.

Podczas amerykańskiego kongresu przesłuchanie dotyczyło krótkiej sprzedaży w 1989 r., Kilka miesięcy po krachu na giełdzie w październiku 1987 r. Prawodawcy chcieli przyjrzeć się skutkom, jakie krótcy sprzedawcy mają dla małych firm i potrzebie dalszych regulacji na rynkach.

SEC zaktualizowała rozporządzenie dotyczące krótkiej sprzedaży w 2005 r., Aby zaradzić nadużyciom ze strony nagich krótkich sprzedawców dzięki przyjęciu rozporządzenia SHO. Kilka lat później porzucił zasadę szybkiego wzrostu dla wszystkich papierów wartościowych. Jednak SEC nadal monitorowała krótką krótką sprzedaż nagą (mimo że krótka krótka sprzedaż jest w USA zabroniona), aw ciągu kilku lat SEC podjęła działania nadzwyczajne, aby ograniczyć nielegalną krótką sprzedaż nagą, gdy kryzys hipoteczny i kryzys kredytowy pogłębiły się, a fluktuacje rynek wzrósł. Jesienią 2008 r. Kryzys finansowy rozprzestrzenił się na cały świat, co spowodowało, że kraje wprowadziły tymczasowe zakazy krótkiej sprzedaży i ograniczenia dotyczące papierów wartościowych w sektorach finansowych. Kraje te obejmują USA, Wielką Brytanię, Francję, Niemcy, Szwajcarię, Irlandię, Kanadę i inne, które poszły w ich ślady. (Przeczytaj nasz poradnik na temat kryzysu kredytowego, aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat tego kryzysu).

Wniosek
Zakazy krótkiej sprzedaży były stosowane od początku rynków finansowych i przez całą historię, aby zaradzić nadużyciom, takim jak rozpowszechnianie negatywnych plotek o firmie, która manipuluje rynkami. Wiele zakazów zostaje jednak uchylonych, ponieważ krótcy sprzedawcy odgrywają znaczącą rolę na rynkach. SEC określa ich znaczenie na podstawie:

• Wkład w efektywne odkrywanie cen
• Łagodzenie baniek rynkowych
• Zwiększenie płynności rynku
• Promowanie akumulacji kapitału
• Ułatwienie zabezpieczenia i innych działań zarządczych
• Ograniczenia manipulacji na rynku w górę

Dobry przykład znaczenia krótkiego sprzedawcy obejmował identyfikację zawyżonych cen akcji w Enron. Krótki sprzedawca James Chanos zbadał praktyki księgowe firmy i odkrył, że coś jest nie tak. Niektórzy twierdzą, że jego świadomość pomogła odkryć oszustwa księgowe zwane „skandalem z Enronem”, które spowodowały, że jego kierownictwo stało za kratkami. (Aby uzyskać więcej informacji o firmach takich jak Enron, zapoznaj się z naszym pokrewnym artykułem, Największe oszustwa giełdowe wszechczasów .)