Nie ma czegoś takiego jak darmowy obiad (TANSTAAFL)
„Nie ma czegoś takiego jak darmowy obiad” (TANSTAAFL), znany również jako „nie ma czegoś takiego jak darmowy obiad” (TINSTAAFL), to wyrażenie opisujące koszt podejmowania decyzji i konsumpcji. Wyrażenie to wyraża ideę, że rzeczy pozornie wolne zawsze mają swój koszt lub że nic w życiu nie jest naprawdę darmowe.
Jak działa TANSTAAFL
Koncepcja TANSTAAFL jest ważna do rozważenia przy podejmowaniu różnego rodzaju decyzji, zarówno finansowych, jak i stylu życia. Koncepcja ta może pomóc konsumentom w podejmowaniu mądrzejszych decyzji, biorąc pod uwagę wszystkie koszty pośrednie i bezpośrednie oraz efekty zewnętrzne.
W ekonomii TANSTAAFL opisuje koncepcję kosztów alternatywnych, która stwierdza, że dla każdego dokonanego wyboru istnieje alternatywa niewybrana. Podejmowanie decyzji wymaga kompromisów i zakłada, że w społeczeństwie nie ma prawdziwych bezpłatnych ofert. Na przykład za produkty i usługi obdarowane (bezpłatne) osobom fizycznym płaci ktoś inny. Nawet jeśli nie ma nikogo, kto mógłby ponieść bezpośrednie koszty, społeczeństwo ponosi ciężar.
[Ważne: Nawet produkty i usługi oferowane osobom fizycznym za darmo nie są naprawdę darmowe; firma lub osoba ostatecznie ponosi koszty.]
Zrozumienie TANSTAAFL
Uważa się, że koncepcja TANSTAAFL powstała w XIX-wiecznych amerykańskich salonach, w których klienci otrzymywali bezpłatne lunche przy zakupie napojów. Z podstawowej struktury oferty wynika, że z darmowym lunchem wiąże się T: zakup drinka.
Istnieją jednak kolejne koszty wynikające z konsumpcji darmowego lunchu. Ponieważ obiady były bogate w sól, klienci byli zachęcani do zakupu kolejnych napojów. Tak więc salony celowo oferowały bezpłatne lunche z oczekiwaniem, że wygenerują wystarczające przychody z dodatkowych napojów, aby zrównoważyć koszty obiadu. Propozycja darmowego towaru lub usługi przy zakupie innego towaru lub usługi jest oksymoroniczną taktyką, którą wiele firm nadal stosuje, aby zachęcić klientów.
Przykład TANSTAAFL
Do TANSTAAFL wielokrotnie odwoływano się historycznie w różnych kontekstach. Na przykład w 1933 r. Były burmistrz Nowego Jorku Fiorello H. La Guardia użył włoskiego zwrotu „ È finita la cuccagna!” (Co przekłada się na „ koniec darmowego lunchu”) w kampanii przeciwko przestępczości i korupcji. Popularne odniesienia do tego wyrażenia można również znaleźć w „The Moon Is a Harsh Mistress” Roberta Heinleina, a także w książce Miltona Friedmana „Nie ma czegoś takiego jak bezpłatny lunch”.
W różnych dyscyplinach (np. Ekonomii, finansach, statystykach itp.) TANSTAAFL ma różne konotacje. Na przykład w nauce odnosi się do teorii, że wszechświat jest systemem zamkniętym. Chodzi o to, że źródło czegoś (np. Materii) pochodzi z zasobu, który zostanie wyczerpany. Kosztem dostarczenia materii jest wyczerpanie jej źródła.
W sporcie TANSTAAFL wykorzystano do opisania kosztów zdrowotnych związanych z byciem świetnym w sporcie, na przykład „bez bólu, bez zysku”. Pomimo różnych znaczeń wspólnym czynnikiem jest koszt.
Uwagi specjalne
W przypadku inwestycji TANSTAAFL pomaga wyjaśnić ryzyko. Bony skarbowe (bony skarbowe), banknoty i obligacje oferują niemal wolny od ryzyka zwrot; koszt alternatywny inwestycji w jeden z tych instrumentów stanowi jednak utraconą możliwość inwestowania w alternatywną, bardziej ryzykowną inwestycję.
Gdy inwestor porusza się coraz wyżej w spektrum ryzyka, zwrot TANSTAAFL staje się jeszcze bardziej odpowiedni, ponieważ inwestorzy zapewniają kapitałowi nadzieje na osiągnięcie większych zysków niż zysk mniej ryzykownych papierów wartościowych; wybór ten zakłada jednak koszt, że perspektywy wzrostu mogą nie zostać osiągnięte, a inwestycja może zostać utracona.
Kluczowe dania na wynos
- „Nie ma czegoś takiego jak darmowy lunch” (TANSTAAFL) to fraza, która opisuje koszt podejmowania decyzji i konsumpcji.
- TANSTAAFL sugeruje, że przedmioty lub usługi, które wydają się darmowe, zawsze mają dla kogoś koszt, nawet jeśli nie osoba fizyczna otrzymuje świadczenie.
- W inwestowaniu kupowanie bonów skarbowych jest przykładem kogoś, kto myśli, że dostaje dobrą ofertę za bardzo niewiele. Ale kompromis w zakupie obligacji skarbowych nie jest inwestowany w papiery wartościowe o wyższym ryzyku i wyższej wartości.