Zrozumienie podstaw bankowości ograniczającej ryzyko

Bankowość łagodząca to system kredytów i debetów opracowany w celu zapewnienia, że ​​straty ekologiczne, zwłaszcza na terenach podmokłych i strumieniach wynikające z różnych prac rozwojowych, zostaną zrekompensowane przez zachowanie i odtworzenie terenów podmokłych, siedlisk przyrodniczych, strumieni itp. Na innych obszarach, tak aby nie ma strat netto do środowiska. Łagodzenie oznacza zmniejszenie dotkliwości czegoś, w tym przypadku szkód wyrządzonych środowisku.

Według NMBA (National Mitigation Banking Association) bankowość łagodząca jest definiowana jako „przywracanie, tworzenie, ulepszanie lub ochrona terenów podmokłych, potoków lub innych obszarów siedliskowych podejmowane wyraźnie w celu zrekompensowania nieuniknionych strat zasobów przed ich rozwojem działania, w przypadku których takiej rekompensaty nie można osiągnąć na placu budowy lub nie byłby tak korzystny dla środowiska. ”

Bank ograniczający ryzyko to witryna opracowana w tym celu. Osoba lub podmiot podejmujący się takich prac konserwatorskich jest nazywany bankierem ograniczającym ryzyko. Tak jak bank komercyjny ma środki pieniężne jako aktywa, które może pożyczyć klientom, tak bank łagodzący ma kredyty łagodzące jako aktywa, które może ostatecznie sprzedać tym, którzy próbują zrównoważyć obciążenia łagodzące. Zasadniczo tymi nabywcami kredytów łagodzących są osoby fizyczne lub podmioty podejmujące projekty komercyjne.

Istnieją dwa rodzaje banków ograniczających ryzyko:

• Mokradła lub brzegi strumieni, które oferują kredyty w celu zrekompensowania strat ekologicznych występujących na terenach podmokłych i strumieniach. Są one regulowane i zatwierdzane przez USACE (US Army Corps of Engineers) i USEPA (US Environmental Protection Agency).
• Banki ochrony, które oferują kredyty w celu zrekompensowania strat zagrożonych gatunków i / lub ich siedlisk. Są one regulowane i zatwierdzone przez US FWS (Fish and Wildlife Service) i NMFS (National Marine Fisheries Service).

Jak to działa?

Bankier ograniczający ryzyko, po zakupie witryny uszkodzonej przez środowisko, którą chce zregenerować, współpracuje z agencjami regulacyjnymi, takimi jak MBRT (Zespół przeglądu bankowości łagodzącej) i CBRT (zespół przeglądu bankowości konserwatorskiej), które zatwierdzają plany budowy, utrzymania i monitorowania banku . Agencje te zatwierdzają również liczbę kredytów łagodzących, które bank może zarobić i sprzedać w ramach konkretnego projektu odbudowy. Te środki łagodzące mogą być następnie kupione przez każdego, kto planuje podjąć komercyjny rozwój na lub w pobliżu mokradeł lub strumienia, który w tym procesie negatywnie wpłynie na ekosystem tego regionu. Bankier ograniczający ryzyko jest odpowiedzialny nie tylko za rozwój, ale także za utrzymanie i utrzymanie banku ograniczającego ryzyko.

Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych (Agencja Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych) zdefiniowała cztery odrębne składniki banku ograniczającego ryzyko:

• Witryna banku: przywrócony, ustanowiony, ulepszony lub zachowany areał fizyczny.
• Instrument bankowy: formalne porozumienie między właścicielami banków a organami regulacyjnymi ustanawiające odpowiedzialność, standardy wydajności, wymogi w zakresie zarządzania i monitorowania oraz warunki zatwierdzenia kredytu bankowego.
• Zespół ds. Przeglądu międzyagencyjnego (IRT): zespół międzyagencyjny, który zapewnia kontrolę regulacyjną, zatwierdzanie i nadzór nad bankiem.
• Obszar usług: obszar geograficzny, w obrębie którego dozwolone oddziaływania mogą być kompensowane w danym banku.

Historia

• Ustawa o czystej wodzie (CWA) została uchwalona w 1972 r. Sekcja 404 i dwa inne przepisy CWA wprowadziły obowiązek unikania i minimalizowania wpływu na wyznaczone części wód oraz zapewnienia kompensacyjnego łagodzenia skutków nieuniknionych.
• W 1977 r. Uchwalono ustawę zobowiązującą agencje federalne do podjęcia kroków w celu uniknięcia wpływu na tereny podmokłe.
• W 1988 r. Pojawiła się krajowa polityka „bez utraty sieci” wartości i funkcji terenów podmokłych wraz z koncepcjami „podobnego zastępowania” i „funkcjonalnego w przeciwieństwie do zastępowania przestrzennego”.
• Koncepcja bankowości łagodzącej zaczęła się kształtować, gdy administracja Clintona opowiedziała się za wykorzystaniem banków łagodzących w federalnych programach dotyczących mokradeł w 1993 r.
• Wytyczne wydane przez amerykańską Agencję Ochrony Środowiska (USEPA) i Korpus Inżynierów Armii USA (USACE) dotyczące roli banków ograniczających ryzyko w programie CWA 404 zostały rozszerzone w 1995 r., Wraz z wytycznymi dotyczącymi tworzenia i stosowania banków ograniczających ryzyko . (Aby dowiedzieć się, w jaki sposób agencje rządowe kształtują rynek i jego transakcje w innych sektorach gospodarki, zobacz: Jak rządy wpływają na rynki .)
• W 1998 r. Ustawa TEA-21 (ustawa o środkach transportu na ^XXI wiek) stała się prawem, określającym preferencje dotyczące bankowości łagodzącej dla projektów transportowych.
• W 2008 r., Po czterech latach planowania, wdrożono federalną zasadę ustanawiania standardów dla banków ograniczających ryzyko, programów opłat zastępczych i indywidualnego ograniczania ryzyka (zwanego również ograniczaniem odpowiedzialnym przez komitet). Standardy te są zgodne z normami zawartymi w CWA 404.

Korzyści z bankowości ograniczającej ryzyko

1. Ochrona i ochrona środowiska: łagodzenie skutków bankowych w ochronie przyrody i jej różnorodności. Wpływ rosnącej industrializacji i urbanizacji na siedliska przyrodnicze, strumienie i tereny podmokłe jest nieunikniony. Banki ograniczające ryzyko dają możliwość przynajmniej częściowego zrównoważenia tego wpływu.

2. Większa wydajność: Bank ograniczający ryzyko jest bardziej wydajny, ponieważ zapewnia odzyskanie lub zachowanie ogromnego skonsolidowanego terenu, aby zrównoważyć negatywny wpływ deweloperów na wiele małych witryn. Korzyści skali i wiedza technologiczna banku łagodzącego wpływają na jego efektywność nie tylko pod względem kosztów, ale także pod względem jakości przywróconego areału.

3. Mniej opóźnień i łatwość regulacji: programiści mogą łatwiej kupować kredyty od zatwierdzonego banku niż uzyskać zgody organów nadzoru, których uzyskanie mogłoby zająć miesiące. Ponieważ banki zajmujące się łagodzeniem skutków już przywróciły jednostki dotkniętej powierzchni w procesie pozyskiwania kredytów, nie ma prawie żadnego opóźnienia czasowego między oddziaływaniem na środowisko w obszarze usług a jego przywróceniem w banku.

4. Przeniesienie odpowiedzialności: System bankowości łagodzącej skutecznie przenosi odpowiedzialność za straty ekologiczne z dewelopera (zwanego także permission) na bankiera łagodzącego. Po zakupie przez kredyty wymaganych kredytów zgodnie z przepisami bankowiec ds. Łagodzenia skutków będzie odpowiedzialny za opracowanie, utrzymanie i monitorowanie witryny w perspektywie długoterminowej.

Stan aktulany

Obecnie istnieje wiele banków ograniczających ryzyko zatwierdzonych w Stanach Zjednoczonych. Według NMBA, w styczniu 2010 r. Istniało ponad 950 banków łagodzących zatwierdzonych przez USACE i USEPA, obejmujących ponad 960 000 akrów odtworzonych mokradeł, strumieni i siedlisk. W styczniu 2009 r. Istniało ponad 90 banków ochrony zatwierdzonych przez FWS, które chronią ponad 90 000 akrów zagrożonych siedlisk przyrodniczych.

Wyzwania i obawy

Najważniejszym wyzwaniem dla sukcesu bankowości łagodzącej jest trudność, jaką napotykają agencje regulacyjne w prawidłowej ocenie strat ekologicznych pod względem ekonomicznym lub pieniężnym. Kredyty oferowane bankom łagodzącym muszą być odpowiednio wyceniane i oceniane przez organy regulacyjne, ale chociaż agencje te wykorzystują szereg technik oceny oddziaływania na środowisko, nie jest łatwym zadaniem pełne uchwycenie ekonomicznego wpływu szkód wyrządzonych zasobom naturalnym.

Wątpliwe jest również to, czy siedliska przyrodnicze i tereny podmokłe, których ewolucja trwała wieki, można sztucznie skonstruować w ciągu zaledwie kilku lat. W niektórych przypadkach jakość takich sztucznie rozwiniętych terenów podmokłych pod względem różnorodności kwiatowej i faunistycznej okazała się niższa niż w przypadku ich naturalnych odpowiedników.

Uważa się również, że banki łagodzące, w przeciwieństwie do łagodzenia indywidualnego, w którym programiści tworzą własne miejsca łagodzące w pobliżu zniszczonych areałów, zwykle znajdują się z dala od miejsc uderzenia, a zatem nie mogą w pełni odtworzyć miejsca, którego dotyczyły zmiany.

Dolna linia

Bankowość łagodząca to system, za pomocą którego odpowiedzialność za szkody ekologiczne jest przenoszona z komitetu na bankiera łagodzącego poprzez system kredytów i debet zgodnie z wytycznymi regulacyjnymi. Bankier łagodzący opracowuje, przywraca, konserwuje i zarządza areałem w banku i zarabia kredyty łagodzące, które są następnie sprzedawane za opłatą komisarzowi lub deweloperowi. System ten, pomimo niektórych ograniczeń, takich jak brak solidnych technik oceny środowiskowej i niska jakość różnorodności naturalnej w niektórych przypadkach, nadal ma wiele zalet. Wraz ze wzrostem prywatnych inwestycji w rozwój banków łagodzących i badań nad ekosystemami, a także ułatwieniem kontroli regulacyjnych, przyszłość bankowości łagodzącej jest naprawdę świetlana zarówno dla inwestorów, jak i przyrody.