Zakres amortyzacji aktywów (ADR)
Zakres amortyzacji aktywów był metodą księgową ustaloną przez Internal Revenue Service w 1971 r. W celu ustalenia okresu użytkowania poszczególnych klas aktywów podlegających amortyzacji. Został on zastąpiony systemem przyspieszonego zwrotu kosztów (ACRS) w 1981 r., Który z kolei został zastąpiony zmodyfikowanym systemem przyspieszonego zwrotu kosztów (MACRS) w 1986 r.
Zrozumienie zakresu amortyzacji aktywów (ADR)
Zakres amortyzacji aktywów przypisany górny i dolny limit do szacowanego okresu użytkowania klas aktywów. Dało to firmom dużą swobodę w określaniu okresu użytkowania składnika aktywów, ponieważ zakres amortyzacji aktywów umożliwiał podatnikowi 20% swobodę powyżej i poniżej ustalonego okresu użytkowania IRS dla każdej klasy aktywów. Zatem jeśli ustalony okres użytkowania biurka zostanie uznany za 10 lat, podatnik może amortyzować go przez okres od 8 do 12 lat.
ADR wprowadzono w celu uproszczenia obliczeń i zapewnienia pewnej jednolitości odliczeń podatkowych od amortyzacji. Ale system był zbyt skomplikowany: istniało ponad 100 klas rzeczowych aktywów trwałych opartych na działalności i branży podatnika. W rezultacie doprowadziło to do niezgody podatników i urzędu skarbowego w sprawie okresu użytkowania, wartości odzysku i napraw majątku.
Tak więc ADR został zastąpiony systemem ACRS, a następnie z kolei MACRS w ramach ustawy o reformie podatkowej z 1986 r. MACRS pozwala na większą przyspieszoną amortyzację w dłuższych okresach. Dziś to biurko może być amortyzowane przez siedem do 10 lat.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.