Czarny wtorek
Czarny wtorek miał miejsce 29 października 1929 r. I był naznaczony gwałtownym spadkiem na giełdzie, przy czym Dow Jones Industrial Average (DJIA) szczególnie mocno uderzył w wysoki wolumen obrotu. DJIA spadła o 12 procent, co jest jednym z największych jednodniowych spadków w historii rynku akcji. Ponad 16 milionów akcji zostało sprzedanych w ramach wyprzedaży paniki, co skutecznie zakończyło Ryczące lata 20. i doprowadziło światową gospodarkę do wielkiego kryzysu.
Kluczowe dania na wynos
- Czarny wtorek odnosi się do gwałtownego spadku wartości Dow Jones Industrial Average (DJIA) w dniu 29 października 1929 r. Data ta oznaczała początek wielkiego kryzysu, który trwał do początku II wojny światowej.
- Czarny wtorek był wynikiem koncentracji Ameryki na rozwoju własnych rynków zamiast poszukiwania współpracy międzynarodowej.
- Czarny wtorek miał daleko idące konsekwencje dla amerykańskiego systemu gospodarczego i polityki handlowej.
Zrozumienie Czarnego Wtorku
Czarny wtorek sygnalizował koniec okresu ekspansji gospodarczej po I wojnie światowej i początek Wielkiego Kryzysu, który trwał do początku II Wojny Światowej.
Stany Zjednoczone wyłoniły się z I wojny światowej jako główna potęga gospodarcza, ale kraj koncentrował się raczej na rozwoju własnego przemysłu niż na współpracy międzynarodowej. Wysokie cła zostały nałożone na wiele importowanych produktów w celu ochrony powstających gałęzi przemysłu, takich jak samochody i stal. Ceny rolne spadły, gdy produkcja europejska powróciła po zamknięciu w czasie wojny, a taryfy zostały nałożone, aby również chronić amerykańskich rolników. Spadły jednak ich dochody i wartość ich gospodarstw, a migracja do miast uprzemysłowionych przyspieszyła.
Lata boomu tak zwanych „Ryczących lat 20.” były napędzane optymizmem, że świat toczył wojnę, aby zakończyć wszystkie wojny, a dobre czasy nadeszły na stałe. Od 1921 r. Do krachu w 1929 r. Ceny akcji wzrosły prawie 10 razy w porównaniu do zwykłych osób kupujących akcje, często po raz pierwszy. Sprzyjało temu udzielanie pożyczek przez brokerów, którzy czasami osiągali dwie trzecie ceny akcji, a zakupione akcje stanowiły zabezpieczenie. Rosły również nierówności dochodowe. Szacuje się, że 1% największej populacji Ameryki posiadał 19, 6% jej bogactwa.
Katastrofa
W połowie 1929 r. Gospodarka wykazywała oznaki spowolnienia, na co wpływ miały spadki zakupów domów i samochodów, ponieważ konsumenci byli obciążeni długiem. Produkcja stali osłabiona. Jednocześnie wiadomości z Europy wskazywały na doskonałe zbiory, które spowodowały obniżenie cen towarów i wzrost poziomu rynków. W odpowiedzi rząd USA przyjął protekcjonistyczne stanowisko i uchwalił ustawę taryfową Smoot-Hawley, która zwiększyła średnią taryfę na towary rolne o 20 procent.
W sierpniu Bank Rezerw Federalnych zezwolił nowojorskiemu zarządowi regionalnemu na podniesienie stopy dyskontowej, co spowodowało, że banki centralne na całym świecie poszły w ich ślady. Londyński rynek akcji gwałtownie spadł 20 września, kiedy najlepszy inwestor Clarence Hatry został skazany za oszustwo. Rynki zawirowały na następny miesiąc.
W Czarny czwartek, 24 października, rynek spadł o 11 procent na otwarciu. Szefowie największych banków amerykańskich opracowali plan wspierania rynku poprzez kupowanie dużych partii akcji, a rynek zamknął się zaledwie 6 punktami. Ale w Czarny poniedziałek 28. panika i wezwania do uzupełnienia depozytu wzrosły. Rynek spadł o 13 procent, a kolejne 12 procent w Czarny wtorek pod względem rekordowej wielkości. Wysiłki prowadzone przez finansistów i przemysłowców w celu wspierania cen nie mogły powstrzymać fali sprzedaży. Rynek stracił wartość 30 miliardów dolarów w ciągu tych dwóch dni.
Rynek osiągnął najniższy w XX wieku poziom 41, 22 w dniu 8 lipca 1932 r., Co stanowi spadek o 89 procent z najwyższego poziomu 381, 17 w dniu 3 września 1929 r. W tym czasie bezrobocie wzrosło do dwucyfrowych, ponieważ branże zwalniały pracowników zatrudniony w latach boomu. Dopiero po wybraniu prezydenta Franklina Delano Roosevelta gospodarka wykazywała oznaki skrętu w kierunku lepszego. Jednym z jego osiągnięć jest powstrzymanie taryf Smoota-Hawleya i ustanowienie ustawy o wzajemnych umowach handlowych w 1934 r. Jednak nowy szczyt został osiągnięty dopiero 23 listopada 1954 r.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.