Calmar Ratio
Współczynnik Calmara to porównanie średniej rocznej złożonej stopy zwrotu i maksymalnego ryzyka wypłaty przez doradców ds. Obrotu towarami i funduszy hedgingowych. Im niższy współczynnik Calmara, tym gorsza inwestycja zrealizowana na podstawie korekty o ryzyko w określonym okresie; im wyższy współczynnik Calmara, tym lepiej się sprawuje. Ogólnie rzecz biorąc, zastosowany okres wynosi trzy lata, ale może on być wyższy lub niższy w zależności od danej inwestycji.
Wyjaśnienie stosunku Calmar
Opracowany przez Terry'ego W. Younga w 1991 r. Współczynnik Calmar jest skrótem od California Managed Account Reports. Stosunek jest bardzo podobny do współczynnika MAR, który został sformułowany znacznie wcześniej. Jedyną różnicą jest to, że współczynnik MAR opiera się na danych uzyskanych od momentu rozpoczęcia inwestycji, podczas gdy współczynnik Calmar zwykle opiera się na danych nowszych i krótkoterminowych. Niezależnie od tego, jaki współczynnik jest stosowany, inwestorzy uzyskują lepszy wgląd w ryzyko różnych inwestycji.
Skorygowany o ryzyko charakter wskaźnika Calmar wyróżnia go jako jeden z wielu możliwych mierników wyników inwestycyjnych. Kiedy inwestorzy muszą wybierać z szerokiego spektrum możliwych inwestycyjnych papierów wartościowych, pomaga to wyraźnie rozważyć ryzyko i zwrot jako czynniki ogólnego sukcesu inwestycyjnego. Współczynnik Calmara jest mniej znanym ze wspólnych mierników zwrotu skorygowanych o ryzyko. Inne obejmują współczynnik Sortino, współczynnik Sharpe'a i współczynniki MAR. William Sharpe, znany ze współczynnika Sharpe'a, zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych w 1990 roku za pracę w teorii wyceny aktywów kapitałowych. Dotyczy to klasy miar wpływów, takich jak spadek współczynnika Calmara.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.