Podstawa kosztów 101: Jak to zrozumieć

Podstawą kosztu jest pierwotna wartość lub cena zakupu składnika aktywów lub inwestycji do celów podatkowych. Wartość bazowa kosztu jest używana do obliczania zysków lub strat kapitałowych, które stanowią różnicę między ceną sprzedaży a ceną zakupu.

Obliczenie podstawy kosztu całkowitego ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia, czy inwestycja jest opłacalna, czy też nie, i wszelkich możliwych konsekwencji podatkowych. Jeśli inwestorzy chcą wiedzieć, czy inwestycja przyniosła tak upragnione zyski, muszą śledzić jej wyniki.

Poznaj swoją podstawę kosztów zapasów

Zrozumienie podstawy kosztów

Podstawa kosztu zaczyna się jako pierwotny koszt składnika aktywów do celów podatkowych, który jest początkowo pierwszą ceną zakupu. Ale początkowa cena zakupu to tylko jedna część całkowitego kosztu inwestycji. W miarę upływu czasu podstawa kosztów będzie dostosowywana do zmian finansowych i korporacyjnych, takich jak podział akcji, dywidendy i zwrot z wypłat kapitału. To ostatnie jest wspólne z niektórymi inwestycjami, takimi jak Master Limited Partnerships (MLP).

Podstawa kosztu służy do ustalenia stawki podatku od zysków kapitałowych, która jest równa różnicy między podstawą kosztów składnika aktywów a bieżącą wartością rynkową. Oczywiście stawka ta jest uruchamiana, gdy składnik aktywów zostanie sprzedany lub zysk lub strata zostaną zrealizowane. Podstawa opodatkowania nadal obowiązuje dla niezrealizowanych zysków lub strat, gdy papiery wartościowe są przechowywane, ale nie zostały oficjalnie sprzedane, ale organy podatkowe będą wymagać ustalenia stopy zysków kapitałowych, która może być krótkoterminowa lub długoterminowa.

Kluczowe dania na wynos

• Podstawą kosztu jest pierwotna wartość lub cena zakupu składnika aktywów lub inwestycji do celów podatkowych.
• Podstawa kosztu służy do obliczenia stawki podatku od zysków kapitałowych, która stanowi różnicę między podstawą kosztów składnika aktywów a bieżącą wartością rynkową.
• IRS wymaga metody „pierwsze weszło, pierwsze wyszło” (FIFO) do obliczenia podstawy opodatkowania i kosztu, co oznacza, że ​​najstarsze gospodarstwa są sprzedawane jako pierwsze.

Podstawa kosztów raportowania podatkowego

Chociaż firmy maklerskie są zobowiązane do zgłaszania IRS ceny zapłaconej za podlegające opodatkowaniu papiery wartościowe, w przypadku niektórych papierów wartościowych, takich jak papiery wartościowe przechowywane przez długi okres lub przeniesione z innej firmy maklerskiej, podstawa kosztu historycznego musi zostać podana przez inwestor. Wszystko to nakłada na inwestorów obowiązek dokładnego bazowania na kosztach.

Ustalenie podstawy kosztu początkowego papierów wartościowych i aktywów finansowych tylko dla jednego początkowego zakupu jest bardzo proste. W rzeczywistości mogą następować kolejne zakupy i sprzedaż, gdy inwestor podejmuje decyzje o wdrożeniu określonych strategii handlowych i maksymalizacji potencjału zysku w celu wywarcia wpływu na ogólny portfel. Dzięki różnym rodzajom inwestycji, w tym akcjom, obligacjom i opcjom, dokładne obliczanie podstawy kosztu dla celów podatkowych może być skomplikowane.

W każdej transakcji między kupującym a sprzedającym cena początkowa płacona w zamian za produkt lub usługę kwalifikuje się jako podstawa kosztu. Podstawą kosztu kapitału własnego jest całkowity koszt inwestora; kwota ta obejmuje cenę zakupu za akcję oraz reinwestowane dywidendy i prowizje. Podstawa kosztu kapitału własnego jest nie tylko wymagana do ustalenia, ile ewentualnych podatków należy zapłacić od inwestycji, ale ma również kluczowe znaczenie w śledzeniu zysków lub strat z inwestycji, aby podejmować świadome decyzje kupna lub sprzedaży.

Obliczanie podstawy kosztów

Jak stwierdzono wcześniej, podstawa kosztu każdej inwestycji jest równa pierwotnej cenie zakupu składnika aktywów. Każda inwestycja rozpocznie się z tym statusem, a jeśli ostatecznie będzie jedynym zakupem, ustalenie kosztu jest jedynie pierwotną ceną zakupu. Należy pamiętać, że dopuszczalne jest uwzględnienie kosztu transakcji, takiej jak prowizja od obrotu giełdowego, która może być również wykorzystana do obniżenia ostatecznej ceny sprzedaży.

Po dokonaniu kolejnych zakupów pojawia się potrzeba śledzenia każdej daty i wartości zakupu. Do celów podatkowych metodą stosowaną przez Internal Revenue Service (IRS) jest „pierwsze weszło, pierwsze wyszło” (FIFO) dla osób zaznajomionych z metodą śledzenia zapasów dla przedsiębiorstw. Innymi słowy, po dokonaniu sprzedaży najpierw zastosowana zostanie podstawa kosztu oryginalnego zakupu, która przejdzie do historii zakupów.

Załóżmy na przykład, że Lawrence kupił 100 akcji XYZ za 20 USD za akcję w czerwcu, a następnie dokona dodatkowego zakupu 50 akcji XYZ we wrześniu za 15 USD za akcję.

Gdyby sprzedał 120 akcji, jego podstawa kosztu przy zastosowaniu metody FIFO wynosiłaby (100 x 20 USD na akcję) + (20 x 15 USD na akcję) = 2300 USD. Metoda średniego kosztu może również mieć zastosowanie i przedstawia całkowitą kwotę zakupionych akcji w dolarach podzieloną przez całkowitą liczbę zakupionych akcji. Gdyby Lawrence sprzedał 120 akcji, jego średnia podstawa kosztu wyniósłaby 120 x [(100 x 20 USD na akcję) + (50 x 15 USD na akcję)] / 150 = 2200 USD.

Publikacje IRS, takie jak publikacja 550, mogą pomóc inwestorowi dowiedzieć się, która metoda ma zastosowanie do niektórych papierów wartościowych. W przeciwnym razie księgowy może pomóc w ustaleniu najlepszego sposobu działania. Istnieją również różnice między papierami wartościowymi, ale podstawowa koncepcja zastosowanej ceny zakupu. Zazwyczaj większość przykładów obejmuje zapasy. Obligacje są jednak w pewnym stopniu wyjątkowe, ponieważ cena zakupu powyżej lub poniżej wartości nominalnej musi być amortyzowana do terminu wymagalności. W przypadku funduszy wspólnego inwestowania zyski muszą być wypłacane corocznie akcjonariuszom, co powoduje zdarzenie podatkowe na rachunkach podlegających opodatkowaniu (niekwalifikowanych). Wszystkie kwoty będą śledzone przez powiernika lub firma funduszu inwestycyjnego zapewni wytyczne.

Dlaczego podstawa kosztów jest ważna?

Konieczność śledzenia podstawy kosztów inwestycji jest potrzebna głównie do celów podatkowych. Bez tego wymogu należy uzasadnić, że większość inwestorów nie zawracałaby sobie głowy tak szczegółową dokumentacją. A ponieważ podatki od zysków kapitałowych mogą być tak wysokie, jak zwykłe stopy dochodu (w przypadku stawki podatku od krótkoterminowych zysków kapitałowych), opłaca się je minimalizować, jeśli to w ogóle możliwe. Trzymanie papierów wartościowych przez okres dłuższy niż jeden rok kwalifikuje inwestycję jako inwestycję długoterminową, która ma znacznie niższą stopę podatkową niż zwykłe stopy dochodu i zmniejsza się w zależności od poziomu dochodów.

Oprócz wymogu IRS dotyczącego raportowania zysków kapitałowych, ważne jest, aby wiedzieć, jak inwestycja radziła sobie z czasem. Doświadczeni inwestorzy wiedzą, co zapłacili za papier wartościowy i ile podatków będą musieli zapłacić, jeśli go sprzedają. Śledzenie zysków i strat w czasie służy również inwestorom jako karta wyników i informuje ich, czy ich strategie handlowe generują zyski lub straty. Ciągły ciąg strat może wskazywać na potrzebę ponownej oceny strategii inwestycyjnej.

Dywidendy

Podstawę kosztu kapitału własnego dla akcji niepłacących dywidendy oblicza się poprzez dodanie ceny zakupu za akcję powiększonej o opłaty za akcję. Reinwestowanie dywidend zwiększa podstawę kosztu pakietu, ponieważ dywidendy są wykorzystywane do zakupu większej liczby akcji.

Załóżmy na przykład, że inwestor kupił 10 akcji spółki ABC za łączną inwestycję w wysokości 1000 USD plus 10 USD opłaty transakcyjnej. Inwestorowi wypłacono dywidendy w wysokości 200 USD w pierwszym roku i 400 USD w drugim roku. Podstawa kosztów wyniósłaby 1610 USD (1000 USD + opłata 10 USD + 600 USD dywidendy). Gdyby inwestor sprzedał akcje w trzecim roku za 2000 USD, zysk podlegający opodatkowaniu wyniósłby 390 USD.

Jednym z powodów, dla których inwestorzy muszą uwzględnić reinwestowane dywidendy w podstawie podstawy kosztów, jest to, że dywidendy są opodatkowane w otrzymanym roku. Jeżeli otrzymane dywidendy nie są uwzględnione w podstawie kosztów, inwestor zapłaci od nich podatki dwukrotnie. Na przykład w powyższym przykładzie, gdyby wykluczyć dywidendy, podstawa kosztu wyniósłaby 1010 USD (1000 USD + 10 USD opłaty). W rezultacie zysk podlegający opodatkowaniu wyniósłby 990 USD (podstawa kosztów 2000 - 1010 USD) w porównaniu do 390 USD, gdyby dochód z dywidendy został uwzględniony w podstawie kosztów.

Innymi słowy, sprzedając inwestycję, inwestorzy płacą podatki od zysków kapitałowych w oparciu o cenę sprzedaży i podstawę kosztów. Dywidendy są jednak opodatkowane jako dochód w roku, w którym są wypłacane inwestorowi, niezależnie od tego, czy dywidendy zostały ponownie zainwestowane czy wypłacone w gotówce.

Przykłady podstawy kosztów

Obliczanie podstawy kosztów staje się bardziej skomplikowane w wyniku działań korporacyjnych. Działania korporacyjne obejmują takie elementy, jak korekta podziałów akcji i księgowanie specjalnych dywidend, bankructw i wypłat kapitału, a także działalność fuzji i przejęć oraz podział przedsiębiorstw. Podział akcji, taki jak podział dwa w jednym, w którym firma emituje dodatkowy udział dla każdego udziału, który posiada inwestor, nie zmienia podstawy kosztu całkowitego. Ale to oznacza, że ​​koszt jednej akcji dzieli się na dwa, lub cokolwiek stosunek wymiany akcji kończy się po podziale.

Według CCH Capital Changes, wiodącego organu pomagającego IRS i inwestorom w śledzeniu podstawy kosztów działań korporacyjnych, każdego roku odbywa się ponad milion działań korporacyjnych. Określenie wpływu działań korporacyjnych nie jest zbyt skomplikowane, ale może wymagać umiejętności wymyślnych, takich jak zlokalizowanie podręcznika CCH z lokalnej biblioteki lub przejście do sekcji relacji inwestorskich na stronie internetowej firmy. Źródła te zwykle zawierają wiele szczegółowych informacji na temat działalności związanej z fuzjami i przejęciami lub działań niepożądanych.

Fuzje

Kiedy firma, którą posiadasz, zostaje przejęta przez inną firmę, firma przejmująca wyemituje akcje, gotówkę lub ich kombinację, aby sfinalizować zakup. Wypłaty za gotówkę będą skutkowały koniecznością zrealizowania części jako zysku i zapłacenia od niej podatków. Emisja akcji prawdopodobnie utrzyma zyski lub straty kapitałowe jako niezrealizowane, ale konieczne będzie śledzenie nowych kosztów. Firmy zapewniają wytyczne dotyczące wartości procentowych i podziałów. Te same zasady obowiązują również wtedy, gdy firma wydziela podział na własną nową firmę. Część kosztów podatkowych pokryje nowa firma i konieczne będzie określenie przez inwestora procentu, który firma zapewni.

Na przykład, jeśli firma XYZ kupi spółkę ABC i wyemituje dwie akcje na każdą poprzednio posiadaną akcję, wówczas inwestor, o którym mowa w poprzednim przykładzie, jest teraz właścicielem 20 akcji spółki XYZ. Firmy muszą złożyć formularz S-4 w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), która określa umowę fuzji i pomaga inwestorom określić nową podstawę kosztów.

Bankructwa

Sytuacje związane z bankructwem są jeszcze bardziej skomplikowane. Kiedy firmy ogłaszają upadłość, wpływ na akcje jest różny. Ogłoszenie upadłości nie zawsze oznacza, że ​​akcje są bezwartościowe. Jeśli firma ogłasza rozdział 7, wówczas firma przestaje istnieć, a akcje są bezwartościowe.

Jeśli jednak firma zadeklaruje rozdział 11, akcje mogą nadal handlować na giełdzie lub bez recepty (OTC) i nadal zachować pewną wartość. Dlatego obowiązują wstępne obliczenia podstawy kosztów. OTC to sieć brokerów-dealerów, która handluje papierami wartościowymi, które nie są notowane na oficjalnej giełdzie.

Jeżeli jednak posiadacz obligacji spółki wyłaniającej się z rozdziału 11 otrzyma akcje zwykłe w zamian za niektóre obligacje posiadane przed ogłoszeniem upadłości, podstawa kosztów staje się bardziej skomplikowana. Podstawę kosztu zwykle uważa się za wartość godziwą akcji zwykłych w dniu wejścia w życie; wartość ta jest określona w planach wschodzących w rozdziale 11.

Podziały giełdowe

Na szczęście nie wszystkie działania korporacyjne komplikują obliczanie podstawy kosztów; zadeklarowanie podziału akcji jest jedną z takich akcji. Na przykład, jeśli firma zadeklaruje podział 2 za 1, zamiast posiadać 10 akcji spółki ABC, inwestor posiadałby 20 akcji. Jednak początkowy koszt 1000 USD pozostaje taki sam, więc 20 udziałów miałoby cenę 50 USD zamiast 100 USD za akcję.

Odziedziczone zapasy i prezenty

Oprócz działań korporacyjnych inne podstawy mogą mieć wpływ na podstawę kosztów; jedną z takich sytuacji jest otrzymanie prezentu lub spadku. Obliczenia podstawy kosztu odziedziczonych zapasów dokonuje się, przyjmując średnią cenę w dniu śmierci dobroczyńcy.

I odwrotnie, utalentowana kolba jest bardziej skomplikowana. Jeśli inwestor sprzedaje akcje, podstawą kosztu staje się cena zakupu w dniu zakupu akcji przez darowiznę, chyba że cena jest niższa w dniu prezentu. W takim przypadku koszt podatkowy można zmniejszyć, ponieważ zapasy uległy utracie wartości.

Prostota

Kilka metod pomaga zminimalizować formalności i czas potrzebny do śledzenia podstawy kosztów. Firmy oferują plany reinwestycji dywidend (DRIP), które pozwalają na wykorzystanie dywidend do zakupu dodatkowych akcji w firmie. Jeśli to możliwe, przechowuj te programy na kwalifikowanym koncie, na którym nie trzeba śledzić zysków i strat kapitałowych. Każdy nowy zakup DRIP powoduje powstanie nowej partii podatku. To samo dotyczy automatycznych programów reinwestycji, takich jak inwestowanie 1000 USD co miesiąc z konta czekowego. Nowe zakupy zawsze oznaczają nowe partie podatkowe.

Najłatwiejszym sposobem śledzenia i obliczania podstawy kosztów są firmy maklerskie. Niezależnie od tego, czy inwestor ma konto maklerskie online, czy tradycyjne, firmy mają bardzo zaawansowane systemy, które prowadzą rejestr transakcji i działań korporacyjnych związanych z akcjami. Jednak zawsze rozsądnie jest, aby inwestorzy prowadzili własną ewidencję poprzez samośledzenie, aby zapewnić dokładność raportów firmy maklerskiej. Automatyczne śledzenie złagodzi również wszelkie przyszłe problemy, jeśli inwestorzy przestawią firmy, zapakują prezenty lub pozostawią zapasy beneficjentowi w formie spadku.

W przypadku akcji utrzymywanych przez wiele lat poza firmą maklerską inwestorzy mogą potrzebować sprawdzić ceny historyczne, aby obliczyć podstawę kosztów. Ceny historyczne można łatwo znaleźć w Internecie. W przypadku inwestorów, którzy śledzą zapasy, do organizowania danych można użyć oprogramowania finansowego, takiego jak Intuit's Quicken, Microsoft Money lub arkusza kalkulacyjnego, takiego jak Microsoft Excel. Wreszcie strony internetowe, takie jak GainsKeeper lub Netbasis, są dostępne dla zapewnienia podstawy kosztowej i innych usług sprawozdawczych dla inwestorów. Wszystkie te zasoby ułatwiają śledzenie i prowadzenie dokładnych zapisów.

Dolna linia

Podstawa kosztu kapitału własnego jest ważna dla inwestorów przy obliczaniu i śledzeniu przy zarządzaniu portfelem i sprawozdawczości podatkowej. Obliczanie podstawy kosztu kapitału własnego jest zwykle bardziej skomplikowane niż zsumowanie ceny zakupu z opłatami. Ciągłe monitorowanie działań korporacyjnych jest ważne, aby zapewnić, że inwestorzy rozumieją profil zysków lub strat pozycji giełdowej, a także zapewnić dokładne raportowanie zysków i strat kapitałowych. Chociaż firmy maklerskie mają tendencję do śledzenia i zgłaszania tych informacji do IRS, zdarzają się sytuacje, w których ich nie mają, na przykład w przypadku obdarowanych akcji. Oprócz firm maklerskich dostępnych jest wiele innych zasobów online, które pomagają w utrzymaniu dokładnych podstaw.

Pojęcie podstawy kosztów jest dość proste, ale może się skomplikować. Podstawa kosztu śledzenia jest wymagana do celów podatkowych, ale jest również potrzebna, aby pomóc w śledzeniu i określaniu powodzenia inwestycji. Ważne jest, aby prowadzić dobrą dokumentację i w miarę możliwości upraszczać strategię inwestycyjną.