Przykłady niekorzystnego wyboru w branży ubezpieczeniowej

Niekorzystny wybór zasadniczo odnosi się do każdej sytuacji, w której jedna strona umowy lub negocjacji, taka jak sprzedawca, posiada informacje istotne dla umowy lub negocjacji, których nie ma odpowiednia strona, taka jak kupujący; ta asymetryczna informacja prowadzi stronę nieposiadającą odpowiedniej wiedzy do podejmowania decyzji, które powodują jej negatywne skutki. W branży ubezpieczeniowej wybór negatywny odnosi się do sytuacji, w których towarzystwo ubezpieczeniowe rozszerza zakres ochrony ubezpieczeniowej na wnioskodawcę, którego faktyczne ryzyko jest znacznie wyższe niż ryzyko znane towarzystwu ubezpieczeniowemu. Firma ubezpieczeniowa odczuwa negatywne skutki, oferując ochronę po koszcie, który nie odzwierciedla dokładnie jej faktycznej ekspozycji na ryzyko.

Podstawy ubezpieczenia i składki

Firma ubezpieczeniowa zapewnia ochronę ubezpieczeniową na podstawie zidentyfikowanych zmiennych ryzyka, takich jak wiek ubezpieczającego, ogólny stan zdrowia, zawód i styl życia. Ubezpieczający otrzymuje ochronę w ramach ustalonych parametrów w zamian za zapłatę składki ubezpieczeniowej, okresowy koszt oparty na ocenie ryzyka ubezpieczyciela wobec ubezpieczającego pod względem prawdopodobieństwa zgłoszenia roszczenia przez ubezpieczającego i prawdopodobnej kwoty zgłoszonego roszczenia w dolarach. Wyższe składki naliczane są osobom o wyższym ryzyku. Na przykład osoba pracująca jako kierowca wyścigowy jest obciążona znacznie wyższymi składkami za ubezpieczenie na życie lub ubezpieczenie zdrowotne niż osoba pracująca jako księgowa.

Przykłady niekorzystnego wyboru

Niekorzystny wybór ubezpieczycieli ma miejsce, gdy wnioskodawcy udaje się uzyskać ochronę przy niższych składkach, niż zakład ubezpieczeń, gdyby był świadomy faktycznego ryzyka w stosunku do wnioskodawcy, zwykle w wyniku odmowy przez wnioskodawcę istotnych informacji lub podania fałszywych informacji, które podważają skuteczność systemu oceny ryzyka towarzystwa ubezpieczeniowego. Potencjalne kary za świadome podawanie fałszywych informacji na temat wniosku o ubezpieczenie wahają się od wykroczeń po przestępstwa na szczeblu stanowym i federalnym, ale praktyka taka występuje.

Doskonałym przykładem niekorzystnej selekcji w odniesieniu do ubezpieczenia na życie lub ubezpieczenia zdrowotnego jest palacz, któremu udało się uzyskać ochronę ubezpieczeniową jako osoba niepaląca. Palenie jest kluczowym zidentyfikowanym czynnikiem ryzyka w ubezpieczeniach na życie lub ubezpieczeniach zdrowotnych, dlatego palacz musi płacić wyższe składki, aby uzyskać taki sam poziom ubezpieczenia jak niepalący. Ukrywając swój behawioralny wybór palenia, wnioskodawca prowadzi towarzystwo ubezpieczeniowe do podejmowania decyzji dotyczących ubezpieczenia lub kosztów składki, które są niekorzystne dla zarządzania ryzykiem finansowym przez towarzystwo ubezpieczeniowe.

Przykładem niekorzystnej selekcji w zakresie ubezpieczenia auto jest sytuacja, w której wnioskodawca uzyskuje ochronę ubezpieczeniową na podstawie podania adresu zamieszkania na obszarze o bardzo niskim wskaźniku przestępczości, gdy wnioskodawca faktycznie mieszka na obszarze o bardzo wysokim wskaźniku przestępczości . Oczywiście ryzyko kradzieży, zdewastowania lub uszkodzenia pojazdu wnioskodawcy podczas regularnego parkowania w obszarze o wysokim wskaźniku przestępczości jest znacznie większe niż w przypadku, gdy pojazd był regularnie parkowany w obszarze o niskim stopniu przestępczości. Niekorzystny wybór może nastąpić na mniejszą skalę, jeśli wnioskodawca oświadczy, że pojazd jest zaparkowany w garażu każdej nocy, gdy faktycznie jest zaparkowany na ruchliwej ulicy.

Jak firmy ubezpieczeniowe chronią się przed niekorzystnym wyborem

Ponieważ negatywna selekcja naraża zakłady ubezpieczeń na wysokie ryzyko, za które nie otrzymują odpowiedniej rekompensaty w formie składek, bardzo ważne jest, aby towarzystwa ubezpieczeniowe podjęły wszelkie możliwe kroki, aby uniknąć niekorzystnych sytuacji selekcyjnych. Istnieją trzy główne działania, które firmy ubezpieczeniowe mogą podjąć w celu ochrony przed niekorzystną selekcją. Pierwszym z nich jest dokładna identyfikacja i kwantyfikacja czynników ryzyka, takich jak wybory stylu życia, które zwiększają lub zmniejszają poziom ryzyka wnioskodawcy. Drugim jest posiadanie sprawnie działającego systemu weryfikacji informacji dostarczanych przez osoby ubiegające się o ubezpieczenie. Trzecim krokiem jest nałożenie limitów lub pułapów na zakres ubezpieczenia, określane w branży jako zagregowane limity odpowiedzialności, które ograniczają całkowitą ekspozycję firmy ubezpieczeniowej na ryzyko finansowe. Firmy ubezpieczeniowe wprowadzają standardowe praktyki i systemy w celu wdrożenia ochrony przed niekorzystną selekcją we wszystkich trzech tych obszarach.