Ustawa o federalnym banku kredytów mieszkaniowych
Federalna ustawa o banku kredytów mieszkaniowych została uchwalona podczas administracji Hoovera w 1932 r. Została zaprojektowana, aby zachęcić do posiadania domu, zapewniając źródło tanich funduszy dla banków członkowskich do udzielania pożyczek hipotecznych. Ustawa o federalnym banku kredytów mieszkaniowych była pierwszą z serii rachunków, których celem było uczynienie z własności domu możliwego do osiągnięcia celu dla większej liczby Amerykanów.
Geneza ustawy o federalnym banku kredytów mieszkaniowych
Federalna ustawa o banku kredytów mieszkaniowych została podpisana przez prezydenta Herberta Hoovera w dniu 22 lipca 1932 r. Prezydent Hoover powiedział, podpisując ustawę, że ma na celu „ustanowienie szeregu banków dyskontowych dla hipotek mieszkaniowych, pełniących funkcję dla właścicieli domów nieco podobną do tych wykonywanych w obszarze komercyjnym przez banki Rezerwy Federalnej za pośrednictwem instrumentów dyskontowych. ”
Stany Zjednoczone przeżywały wielki kryzys w momencie uchwalenia ustawy, a banki nie miały pieniędzy na pożyczki dla konsumentów za kredyty hipoteczne. Jednocześnie posiadacze kredytów hipotecznych, którzy stracili pracę, spłacali swoje kredyty mieszkaniowe. To niewykonanie zobowiązania dodatkowo zmniejszyło pieniądze, które banki mogły pożyczyć. Architekci Federalnej Ustawy o banku kredytów mieszkaniowych zamierzali wprowadzić pieniądze do systemu bankowego i udostępnić konsumentom kredyty hipoteczne, stymulując w ten sposób rynek mieszkaniowy.
Instytucje utworzone na mocy ustawy o federalnym banku kredytów mieszkaniowych
Ustawa ta utworzyła zarówno Federalny Bank Kredytów Domowych, jak i Federalne Banki Kredytów Domowych. Rada Federalnego Banku Kredytów Domowych czarterowała i zarządzała Federalnymi Kasami Oszczędnościowymi i Kredytowymi oraz organizacjami. System Federal Home Loan Bank rozpoczął się od 12 niezależnych regionalnych banków hurtowych z całkowitym finansowaniem w wysokości 125 milionów dolarów. FHLB miały udostępnić te środki instytucjom bankowości detalicznej, takim jak kasy oszczędnościowe, banki spółdzielcze, firmy ubezpieczeniowe, stowarzyszenia budowlane i pożyczkowe oraz organizacje rozwoju społeczności.
Późniejsze zmiany w ustawie o federalnym banku kredytów mieszkaniowych
W 1989 r. Uchwalono Ustawę o reformie, naprawie i egzekwowaniu instytucji finansowych z 1989 r. (FIRREA) w odpowiedzi na kryzys oszczędności i pożyczek (S&L) w latach 80. Podczas kryzysu S&L jedna trzecia instytucji oszczędnościowo-pożyczkowych w Stanach Zjednoczonych poniosła porażkę. FIRREA wyeliminowała Federalny Bank Kredytów Domowych oraz Federalną Korporację Oszczędności i Ubezpieczeń Pożyczek (FSLIC) i utworzyła Biuro Nadzoru Oszczędzania (OTS) i Resolution Trust Corporation (RTC), aby zapewnić większą stabilność i odpowiedzialność wśród kredytodawców.
Ustawa o reformie mieszkaniowej i reformie gospodarczej z 2008 r. Ustanowiła Federalną Agencję Finansowania Mieszkalnictwa i obciążyła ją regulacją systemu FHLB. Od 2000 r., Kiedy oszczędności były głównymi pożyczkobiorcami FHLB, dominowały banki komercyjne i firmy ubezpieczeniowe.
Federalna ustawa o banku kredytów mieszkaniowych rozpoczęła się jako sposób na zachęcenie do posiadania nieruchomości, zapewniając bankom tanie fundusze na kredyty hipoteczne, które to działania trwają do dziś.
Plusy i minusy ustawy o federalnym banku kredytów mieszkaniowych
Zwolennicy Federalnej Ustawy o banku kredytów mieszkaniowych i innych programów subsydiowania kredytu twierdzą, że własność domu była niezbędna do ożywienia gospodarczego kraju w momencie obowiązywania ustawy. Twierdzą również, że dotacje nadal skutkują silniejszymi społecznościami lokalnymi i wyższą ogólną jakością życia.
Jednak krytycy twierdzą, że ta długa tradycja federalnych dotacji do kredytów hipotecznych zniekształcała rynek mieszkaniowy. Obawiali się, że zakłócenie to doprowadzi do zbyt luźnych standardów udzielania kredytów i nienaturalnie wysokich cen mieszkań. Wątpliwi twierdzą, że finansowanie poprzez ustawę prowadzi do cyklu nieruchomości mieszkalnych z szerokimi wahaniami między katastrofą a boomem.
Istnieją obawy, że niedawny wzrost Federalnych Banków Kredytów Domowych i większe uzależnienie od finansowania FHLB, a także wzajemne powiązania systemu finansowego, mogą oznaczać, że wszelkie niepokoje wśród FHLB mogą zostać przeniesione na inne firmy i rynki.