Strefa wolnego handlu
Strefa wolnego handlu to region, w którym grupa krajów podpisała umowę o wolnym handlu i utrzymuje niewielkie lub żadne bariery w handlu w formie taryf lub kontyngentów między sobą. Strefy wolnego handlu ułatwiają handel międzynarodowy i związane z nim korzyści z handlu wraz z międzynarodowym podziałem pracy i specjalizacji. Jednak obszary wolnego handlu zostały skrytykowane zarówno za koszty związane z rosnącą integracją gospodarczą, jak i za sztuczne ograniczanie wolnego handlu.
Kluczowe dania na wynos
- Strefa wolnego handlu to grupa krajów, które wspólnie zgodziły się ograniczyć lub znieść bariery handlowe między nimi.
- Obszary wolnego handlu zwykle promują wolny handel i międzynarodowy podział pracy, chociaż postanowienia umowy i wynikający z niej zakres wolnego handlu podlegają polityce i stosunkom międzynarodowym.
- Strefy wolnego handlu mają zalety i koszty oraz odpowiednich wzmacniaczy i przeciwników.
Zrozumienie stref wolnego handlu
Strefa wolnego handlu to grupa krajów, które mają niewiele lub nie mają barier w handlu w formie taryf lub kontyngentów między sobą. Strefy wolnego handlu mają tendencję do zwiększania wielkości handlu międzynarodowego między krajami członkowskimi i pozwalają im na zwiększenie specjalizacji w zakresie ich odpowiednich przewag komparatywnych.
Aby rozwinąć strefę wolnego handlu, kraje uczestniczące muszą opracować zasady działania nowej strefy wolnego handlu. Jakie procedury celne będą musiały być przestrzegane przez każdy kraj? Jakie ewentualne taryfy będą dozwolone i jakie będą ich koszty? Jak kraje uczestniczące rozwiążą spory handlowe? Jak towary będą transportowane w celach handlowych? Jak będą chronione i zarządzane prawa własności intelektualnej? Odpowiedź na te pytania w konkretnej umowie o wolnym handlu zwykle opiera się na wpływach politycznych i stosunkach władzy między krajami. Kształtuje to zakres i stopień, w jaki sposób będzie rzeczywiście „wolny” handel. Celem jest stworzenie polityki handlowej, na którą wszystkie kraje w strefie wolnego handlu mogłyby się zgodzić.
Wolny handel generuje koszty i korzyści. Strefy wolnego handlu mogą przynosić korzyści konsumentom, którzy mogą mieć większy dostęp do tańszych i / lub wyższej jakości towarów zagranicznych i którzy widzą spadki cen, gdy rządy obniżają lub eliminują taryfy. Producenci mogą zmagać się ze zwiększoną konkurencją, ale mogą również zdobyć znacznie rozszerzony rynek potencjalnych klientów lub dostawców. Pracownicy w niektórych krajach i branżach stracą pracę i napotkają związane z tym trudności, gdy produkcja przenosi się do obszarów, w których przewaga komparatywna lub efekty na rynku krajowym zwiększają ogólną wydajność tych branż. Niektóre inwestycje w stały kapitał rzeczowy i kapitał ludzki ostatecznie stracą na wartości lub całkowicie poniosą koszty. Strefy wolnego handlu mogą również sprzyjać rozwojowi gospodarczemu w krajach jako całości, z korzyścią dla niektórych osób, które odczują wzrost poziomu życia. Zwolennicy stref wolnego handlu podkreślają korzyści, a ci, którzy się im sprzeciwiają, koncentrują się na kosztach.
Strefy wolnego handlu są preferowane przez niektórych zwolenników ekonomii wolnego rynku. Inni twierdzą natomiast, że prawdziwy wolny handel nie wymaga żadnych skomplikowanych traktatów między rządami lub podmiotami politycznymi oraz że korzyści z handlu można łatwo uzyskać, po prostu eliminując ograniczenia handlowe, nawet jednostronnie. Czasami twierdzą, że wyniki umów o wolnym handlu stanowią tak samo wpływ presji na odsetki i poszukiwanie renty, jak wyniki wolnego handlu. Niektórzy zwolennicy wolnego rynku zwracają uwagę, że obszary wolnego handlu mogą faktycznie zniekształcać wzorce międzynarodowej specjalizacji i podziału pracy poprzez promowanie, a nawet wyraźne ograniczanie handlu w kierunku bloków handlowych, w przeciwieństwie do umożliwienia naturalnym siłom rynkowym określania wzorców produkcji i handlu w różnych krajach.
Strefy wolnego handlu i Stany Zjednoczone
Stany Zjednoczone uczestniczą w 14 strefach wolnego handlu z 20 krajami od 2019 r. Jeden z najbardziej znanych i największych obszarów wolnego handlu został utworzony przez podpisanie północnoamerykańskiej umowy o wolnym handlu (NAFTA) 1 stycznia 1994 r. Umowa między Kanadą, Stanami Zjednoczonymi i Meksykiem zachęca do handlu między tymi krajami Ameryki Północnej. W 2018 r. USA, Kanada i Meksyk podpisały umowę Stany Zjednoczone-Meksyk-Kanada (USMCA) w celu aktualizacji i częściowego cofnięcia NAFTA.
Oprócz NAFTA istnieje Dominikana-Środkowoamerykańska Strefa Wolnego Handlu (DR-CAFTA), która obejmuje Dominikanę, Kostarykę, Salwador, Nikaragua, Honduras i Gwatemalę. Stany Zjednoczone mają również umowy o wolnym handlu z Australią, Bahrajnem, Chile, Kolumbią, Panamą, Peru, Singapurem, Izraelem, Jordanią, Koreą, Omanem i Marokiem. Stany Zjednoczone niedawno wycofały się z partnerstwa trans-pacyficznego (TPP), choć porozumienie będzie kontynuowane bez udziału Stanów Zjednoczonych jako uczestnika. Stany Zjednoczone pracują również nad europejską umową handlową o nazwie Transatlantyckie partnerstwo handlowo-inwestycyjne (T-TIP), której celem jest ukształtowanie „paktu regionalnego o szerokim standardzie o wysokim standardzie”, według Biura US Przedstawiciel handlu.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.