Jak inwestorzy tracą pieniądze, gdy załamuje się giełda?

W ciągu ostatnich 100 lat miało miejsce kilka dużych krachów giełdowych, które nękały amerykański system finansowy. Na przykład podczas Wielkiego Kryzysu ceny akcji spadły do ​​10% swoich wcześniejszych szczytów, a podczas krachu w 1987 r. Rynek spadł o ponad 20% w ciągu jednego dnia.

Kluczowe dania na wynos

• Rynki akcji zwykle rosną. Jest to spowodowane wzrostem gospodarczym i ciągłymi zyskami korporacji.
• Czasami jednak gospodarka się zmienia lub pojawia się bańka aktywów - w takim przypadku rynki załamują się.
• Inwestorzy, którzy doświadczają krachu, mogą stracić pieniądze, jeśli sprzedadzą swoje pozycje, zamiast czekać na wzrost.
• Ci, którzy kupili akcje z depozytem zabezpieczającym, mogą zostać zmuszeni do likwidacji ze stratą z powodu wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego.

Sprzedaż po awarii

Ze względu na sposób handlu akcjami inwestorzy mogą stracić sporo pieniędzy, jeśli nie rozumieją, jak zmienne ceny akcji wpływają na ich bogactwo. W najprostszym sensie inwestorzy kupują akcje po określonej cenie, a następnie mogą je sprzedać w celu uzyskania zysków kapitałowych. Jeśli jednak cena akcji spadnie gwałtownie, inwestor nie zrealizuje zysku.

Załóżmy na przykład, że inwestor kupuje 1000 udziałów w spółce za łączną kwotę 1000 USD. Z powodu krachu na giełdzie cena akcji spada o 75%. W rezultacie pozycja inwestora spada z 1000 akcji o wartości 1000 USD do 1000 akcji o wartości 250 USD. W takim przypadku, jeśli inwestor sprzedaje pozycję, poniesie stratę netto w wysokości 750 USD. Jeśli jednak inwestor nie wpadnie w panikę i pozostawi pieniądze w inwestycji, istnieje duża szansa, że ​​w końcu uda mu się odzyskać stratę, gdy rynek się odbije.

Pamiętaj - podczas gdy rynki akcji historycznie rosły z czasem, doświadczają również bessy i katastrofy, na których inwestorzy mogą i stracili pieniądze.

Kupowanie na marży

Innym sposobem, w jaki inwestor może stracić duże kwoty w wyniku krachu na giełdzie, jest kupowanie z marżą. W tej strategii inwestycyjnej inwestorzy pożyczają pieniądze w celu osiągnięcia zysku. Mówiąc dokładniej, inwestor gromadzi własne pieniądze wraz z bardzo dużą ilością pożyczonych pieniędzy, aby osiągnąć zysk z niewielkich zysków na giełdzie. Gdy inwestor sprzeda pozycję i spłaci pożyczkę oraz odsetki, pozostanie niewielki zysk.

Na przykład, jeśli inwestor pożyczy od banku 999 USD z oprocentowaniem 5% i połączy je z 1, 00 USD własnych oszczędności, inwestor będzie miał 1000 USD dostępnych na cele inwestycyjne. Jeśli te pieniądze zostaną zainwestowane w akcje, które przyniosą 6% zwrot, inwestor otrzyma w sumie 1060 USD. Po spłacie pożyczki (wraz z odsetkami) około 11 USD pozostanie jako zysk. Biorąc pod uwagę osobistą inwestycję inwestora w wysokości 1 USD, stanowi to zwrot ponad 1000%.

Ta strategia z pewnością działa, jeśli rynek wzrośnie, ale jeśli rynek się załamie, inwestor będzie miał kłopoty. Na przykład, jeśli wartość inwestycji o wartości 1000 USD spadnie do 100 USD, inwestor nie tylko straci dolara, który sam lub włożył osobiście, ale również będzie winien bankowi ponad 950 USD (to jest 950 USD należnych od inwestora w wysokości 1, 00 USD) .

Margines i depresja

W wydarzeniach prowadzących do Wielkiego Kryzysu wielu inwestorów wykorzystało bardzo duże pozycje marży, aby skorzystać z tej strategii. Jednak gdy nastała depresja, inwestorzy ci pogorszyli ogólną sytuację finansową, ponieważ nie tylko stracili wszystko, co posiadali, ale także byli winni duże kwoty pieniędzy. Ponieważ instytucje pożyczkowe nie mogły odzyskać pieniędzy od inwestorów, wiele banków musiało ogłosić upadłość. Aby zapobiec ponownemu wystąpieniu takich zdarzeń, Komisja Papierów Wartościowych i Giełd stworzyła przepisy, które uniemożliwiają inwestorom zajmowanie dużych pozycji z depozytem zabezpieczającym.

Biorąc pod uwagę długoterminową perspektywę, gdy rynek osiąga stratę i długo i intensywnie zastanawia się przed zakupem depozytu zabezpieczającego, inwestor może zminimalizować ilość pieniędzy, które tracą w wyniku krachu na giełdzie.