Inwestorzy potrzebują dobrego WACC

W erze dotcom pojawiły się prognozy, że indeks Dow Jones wzrośnie do 30 000. Był to jednak czas, gdy rynek zatracił się w szumie. Bańka dotcom przypomniała wszystkim, że czas wrócić do podstaw. W szczególności nadszedł czas, aby spojrzeć na kluczowy aspekt wyceny akcji: średni ważony koszt kapitału (WACC).

Zrozumienie WACC

Finansowanie kapitału spółki składa się z dwóch elementów: długu i kapitału własnego. Pożyczkodawcy i akcjonariusze oczekują pewnego zwrotu z funduszy lub kapitału, który zapewnili. Koszt kapitału to oczekiwany zwrot dla właścicieli akcji (lub akcjonariuszy) i dłużników; WACC mówi nam, że obaj interesariusze mogą oczekiwać zwrotu. WACC reprezentuje koszt alternatywny inwestora związany z ryzykiem zainwestowania pieniędzy w firmę.

Aby zrozumieć WACC, pomyśl o firmie jak o torbie pieniędzy. Pieniądze w torbie pochodzą z dwóch źródeł: długu i kapitału własnego. Pieniądze z operacji biznesowych nie są trzecim źródłem, ponieważ po spłacie zadłużenia pozostała gotówka nie jest zwracana akcjonariuszom w formie dywidend, ale jest przechowywana w torbie w ich imieniu. Jeśli deboldujący wymagają 10% zwrotu z inwestycji, a akcjonariusze wymagają zwrotu w wysokości 20%, wówczas projekty finansowane z tego worka będą musiały zwrócić 15%, aby zaspokoić posiadaczy długów i kapitału. Piętnaście procent to WACC.

Jeśli jedynymi pieniędzmi, jakie posiadała torba, były 50 USD od osób debelujących, 50 USD od akcjonariuszy i 100 USD zainwestowanych w projekt, zwrot z tego projektu musiałby zwrócić 5 USD rocznie dla debetujących i 10 USD rocznie dla akcjonariuszy, aby spełnić oczekiwania. Wymagałoby to całkowitego zwrotu w wysokości 15 USD rocznie lub 15% WACC.

WACC: narzędzie inwestycyjne

Analitycy papierów wartościowych stosują WACC przy wycenie i wyborze inwestycji. Na przykład w analizie zdyskontowanych przepływów pieniężnych WACC stosuje się jako stopę dyskontową stosowaną do przyszłych przepływów pieniężnych w celu uzyskania bieżącej wartości netto firmy. WACC może być stosowany jako wskaźnik przeszkody, w oparciu o który można ocenić wydajność ROIC. Odgrywa także kluczową rolę w obliczeniach wartości dodanej ekonomicznej (EVA).

Inwestorzy używają WACC jako narzędzia do decydowania, czy inwestować. WACC reprezentuje minimalną stopę zwrotu, przy której firma wytwarza wartość dla swoich inwestorów. Załóżmy, że firma osiąga zwrot w wysokości 20% i ma WACC na poziomie 11%. Za każdy 1 USD firma inwestuje w kapitał, firma tworzy 0, 09 USD wartości. Natomiast jeśli zwrot spółki jest niższy niż WACC, firma traci wartość, wskazując, że jest to niekorzystna inwestycja.

WACC służy jako przydatny sprawdzian rzeczywistości dla inwestorów. Mówiąc wprost, przeciętny inwestor prawdopodobnie nie zadałby sobie trudu obliczenia WACC, ponieważ wymaga to wielu szczegółowych informacji o firmie. Niemniej jednak pomaga inwestorom zrozumieć znaczenie WACC, gdy widzą je w raportach analityków maklerskich.

Obliczanie WACC

Aby obliczyć WAAC, inwestorzy muszą określić koszt kapitału własnego i koszt zadłużenia spółki.

Koszt kapitału własnego

Koszt kapitału własnego może być nieco trudny do obliczenia, ponieważ kapitał zakładowy nie wiąże się z żadnymi „wyraźnymi” kosztami. W przeciwieństwie do długu, kapitał własny nie ma konkretnej ceny, którą firma musi zapłacić. Nie oznacza to jednak, że nie istnieje koszt kapitału własnego. Zwykli akcjonariusze oczekują pewnego zwrotu z inwestycji kapitałowych w spółkę. Wymaganą stopę zwrotu dla akcjonariuszy uważa się często za koszt, ponieważ akcjonariusze sprzedadzą swoje akcje, jeśli spółka nie zapewni oczekiwanego zwrotu. W rezultacie cena akcji spadnie. Koszt kapitału własnego jest w zasadzie tym, co kosztuje firmę, aby utrzymać cenę akcji zadowalającą inwestorów. Na tej podstawie najczęściej stosowana metoda obliczania kosztu kapitału własnego pochodzi z nagradzanego Nobla modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM):

Re = Rf + β (Rm − Rf) gdzie: Re = CAPMRf = stopa wolna od ryzykaβ = BetaRm = stopa rynkowa \ początek {wyrównany} i R_e = R_f + \ beta (R_m - R_f) \\ & \ textbf {gdzie: } \\ & R_e = \ text {CAPM} \\ & R_f = \ text {Stawka wolna od ryzyka} \\ & \ beta = \ text {Beta} \\ & R_m = \ text {Stawka rynkowa} \\ \ end {wyrównany} Re = Rf + β (Rm −Rf) gdzie: Re = CAPMRf = stopa wolna od ryzykaβ = BetaRm = stopa rynkowa

W pobliżu

Ale co to znaczy?

• R _f - stopa wolna od ryzyka - jest to kwota uzyskana z inwestowania w papiery wartościowe uznane za wolne od ryzyka kredytowego, takie jak obligacje rządowe z krajów rozwiniętych. Stopa procentowa bonów skarbowych USA jest często używana jako wskaźnik zastępczy stopy wolnej od ryzyka.
• ß - Beta— Mierzy to, jak bardzo cena akcji spółki reaguje na cały rynek. Na przykład współczynnik beta 1 oznacza, że ​​firma porusza się zgodnie z rynkiem. Jeśli beta przekracza 1, udział przesadza z ruchami rynku; mniej niż 1 oznacza, że ​​udział jest bardziej stabilny. Czasami firma może mieć ujemną wersję beta (np. Spółka wydobywająca złoto), co oznacza, że ​​cena akcji przesuwa się w przeciwnym kierunku niż na szerszym rynku. W przypadku spółek publicznych można znaleźć usługi baz danych, które publikują wersje beta firm. Niewiele serwisów lepiej radzi sobie z szacowaniem bety niż BARRA. Chociaż możesz nie być w stanie zasubskrybować usługi oceny wersji beta, ta strona opisuje proces, w którym wymyślają „podstawowe” bety. Bloomberg i Ibbotson to inne cenne źródła bet branżowych.
• (R _m - R _f ) - Premia za ryzyko rynku akcji - Premia za ryzyko rynku akcji (EMRP) reprezentuje zwrot oczekiwany przez inwestorów w zamian za inwestowanie na giełdzie ponad stopę wolną od ryzyka. Innymi słowy, jest to różnica między stopą wolną od ryzyka a stopą rynkową. To bardzo kontrowersyjna postać. Wielu twierdzi, że wzrosła ona ze względu na przekonanie, że posiadanie akcji stało się bardziej ryzykowne. Często cytowany EMRP opiera się na historycznej średniej rocznej nadwyżce zwrotu uzyskanej z inwestowania na giełdzie powyżej stopy wolnej od ryzyka. Średnia może być obliczona przy użyciu średniej arytmetycznej lub średniej geometrycznej. Średnia geometryczna zapewnia roczną łączną stopę nadwyżki zwrotu i w większości przypadków będzie niższa niż średnia arytmetyczna. Obie metody są popularne, ale średnia arytmetyczna zyskała szeroką akceptację.
  Po obliczeniu kosztu kapitału własnego można dokonać korekty o czynniki ryzyka specyficzne dla spółki, które mogą zwiększyć lub zmniejszyć jej profil ryzyka. Czynniki takie obejmują wielkość firmy, toczące się procesy, koncentrację bazy klientów i zależność od kluczowych pracowników. Korekty są całkowicie kwestią osądu inwestorów i różnią się w zależności od firmy. (Dowiedz się więcej w Wyjaśnianiu modelu wyceny aktywów kapitałowych .)

Koszt długu

W porównaniu do kosztu kapitału własnego, koszt długu jest dość prosty do obliczenia. Koszt długu (R _d ) powinien być bieżącą stopą rynkową, jaką firma spłaca z tytułu swojego długu. Jeżeli firma nie płaci stawek rynkowych, należy oszacować odpowiednią stawkę rynkową należną od przedsiębiorstwa.

Ponieważ przedsiębiorstwa korzystają z odliczeń podatkowych dostępnych od zapłaconych odsetek, koszt netto długu to faktycznie zapłacone odsetki pomniejszone o oszczędności podatkowe wynikające z płatności odsetek podlegających odliczeniu od podatku. Dlatego koszt długu po opodatkowaniu wynosi R _d (1 - stawka podatku od osób prawnych).

Struktura kapitału

WACC jest średnią ważoną kosztu kapitału własnego i kosztu długu opartego na proporcji długu i kapitału własnego w strukturze kapitału spółki. Udział zadłużenia jest reprezentowany przez D / V, stosunek porównujący dług przedsiębiorstwa do jego całkowitej wartości. Udział kapitału własnego jest reprezentowany przez wskaźnik E / V, który porównuje kapitał własny spółki z całkowitą wartością firmy. WACC jest reprezentowany przez następujący wzór:

WACC = Re × EV + [Rd × DV × (1-stawka podatku od osób prawnych)] gdzie: Re = całkowity koszt kapitału własnego E = wartość rynkowa całkowitego kapitału V = całkowita wartość rynkowa połączonego długu spółki i kapitału Rd = całkowity koszt długu D = rynek wartość całkowitego zadłużenia \ początek {wyrównany} i WACC = R_e \ times \ frac {E} {V} + [\ frac {R_d \ times D} {V} \ times (1 - \ text {stawka podatku od osób prawnych})] \ \ & \ textbf {gdzie:} \\ & R_e = \ text {całkowity koszt kapitału własnego} \\ & E ​​= \ text {wartość rynkowa kapitału całkowitego} \\ & V = \ text {całkowita wartość rynkowa połączonego długu i kapitału spółki} \\ & R_d = \ text {całkowity koszt długu} \\ & D = \ text {wartość rynkowa całkowitego długu} \\ \ end {wyrównany} WACC = Re × VE + [VRd × D × (1 - stawka podatku dochodowego od osób prawnych)] gdzie: Re = całkowity koszt kapitału własnego E = wartość rynkowa całkowitego kapitału V = całkowita wartość rynkowa połączonego długu spółki i kapitału Rd = całkowity koszt długu D = wartość rynkowa całkowitego długu

WACC spółki jest funkcją połączenia długu i kapitału własnego oraz kosztu tego długu i kapitału własnego. Z jednej strony w ostatnich latach spadające stopy procentowe obniżyły WACC spółek. Z drugiej strony fala katastrof korporacyjnych, takich jak Enron i WorldCom, zwiększyła postrzegane ryzyko inwestycji kapitałowych. (Dowiedz się więcej w analizie struktury kapitału AaCompany .)

Uwaga: formuła WACC wydaje się łatwiejsza do obliczenia niż jest w rzeczywistości. Tak jak dwie osoby prawie nigdy nie interpretują dzieła sztuki w ten sam sposób, tak rzadko dwie osoby czerpią ten sam WACC. Nawet jeśli dwie osoby osiągną ten sam WACC, wszystkie inne zastosowane osądy i metody wyceny zapewne zapewnią, że każda z nich będzie miała inne zdanie na temat elementów składających się na wartość firmy.