Metoda wydatków
Metoda wydatków to system obliczania produktu krajowego brutto (PKB), który łączy konsumpcję, inwestycje, wydatki rządowe i eksport netto. Jest to najczęstszy sposób szacowania PKB. Mówi, że wszystko, co sektor prywatny, w tym konsumenci i firmy prywatne, oraz wydatki rządowe w granicach danego kraju, muszą sumować się do całkowitej wartości wszystkich gotowych towarów i usług wyprodukowanych w określonym okresie czasu. Metoda ta wytwarza nominalny PKB, który należy następnie skorygować, aby inflacja mogła doprowadzić do realnego PKB.
Metodę wydatków można przeciwstawić podejściu dochodowemu dla obliczonego PKB.
Kluczowe dania na wynos
- Metoda wydatkowania jest najczęstszym sposobem obliczania PKB danego kraju.
- Ta metoda sumuje wydatki konsumpcyjne, inwestycje, wydatki rządowe i eksport netto.
- Zagregowany popyt jest równoważny równaniu wydatków dla PKB w długim okresie.
- Alternatywną metodą obliczania PKB jest podejście dochodowe.
Jak działa metoda wydatków
Wydatki to odniesienie do wydatków. W ekonomii innym terminem na wydatki konsumpcyjne jest popyt. Całkowite wydatki lub popyt w gospodarce jest znany jako zagregowany popyt. Właśnie dlatego formuła PKB jest faktycznie taka sama jak formuła obliczania zagregowanego popytu. Z tego powodu zagregowany popyt i wydatki PKB muszą spaść lub wzrosnąć w tandemie.
Jednak podobieństwo to nie zawsze jest technicznie obecne w realnym świecie - szczególnie w perspektywie długoterminowej. Zagregowany popyt krótkoterminowy mierzy jedynie całkowitą produkcję dla jednego poziomu ceny nominalnej lub średnią bieżących cen w całym spektrum towarów i usług wytwarzanych w gospodarce. Zagregowany popyt jest równy PKB tylko w długim okresie po uwzględnieniu poziomu cen.
Metoda wydatkowania jest najczęściej stosowanym podejściem do szacowania PKB, który jest miarą wydajności gospodarki wytwarzanej w granicach kraju, niezależnie od tego, kto jest właścicielem środków produkcji. PKB według tej metody oblicza się poprzez zsumowanie wszystkich wydatków poniesionych na towary i usługi końcowe. Istnieją cztery główne łączne wydatki na obliczanie PKB: konsumpcja przez gospodarstwa domowe, inwestycje przedsiębiorstw, wydatki rządowe na towary i usługi oraz eksport netto, które są równe eksportowi minus import towarów i usług.
Formuła PKB na wydatki to:
PKB = C + I + G + (X − M) gdzie: C = wydatki konsumpcyjne na dobra i usługi I = wydatki inwestorów na dobra inwestycyjne dla biznesu G = wydatki rządowe na dobra i usługi publiczne X = eksport M = import \ początek {dostosowane} i PKB = C + I + G + (X - M) \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & C = \ text {Wydatki konsumentów na towary i usługi} \\ & I = \ text {Wydatki inwestora na dobra inwestycyjne dla firm} \\ & G = \ text {Wydatki rządowe na dobra i usługi publiczne} \\ & X = \ text {eksport} \\ & M = \ text {import} \\ \ end {wyrównany} PKB = C + I + G + (X − M) gdzie: C = wydatki konsumpcyjne na towary i usługi I = wydatki inwestorów na dobra inwestycyjne dla biznesu G = wydatki rządowe na dobra i usługi publiczne X = eksport M = import
Główne elementy metody wydatkowania
W Stanach Zjednoczonych najbardziej dominującym elementem w obliczeniach PKB według metody wydatkowej są wydatki konsumpcyjne, które stanowią większość amerykańskiego PKB. Konsumpcję zazwyczaj dzieli się na zakupy dóbr trwałego użytku (takich jak samochody i komputery), dóbr nietrwałych (takich jak odzież i żywność) oraz usług.
Drugi element to wydatki rządowe, które reprezentują wydatki władz stanowych, lokalnych i federalnych na obronę oraz towary i usługi związane z obroną, takie jak broń, opieka zdrowotna i edukacja.
Inwestycje biznesowe są jednym z najbardziej niestabilnych elementów obliczania PKB. Obejmuje nakłady inwestycyjne firm na aktywa o okresie użytkowania dłuższym niż jeden rok każdy, takie jak nieruchomości, sprzęt, zakłady produkcyjne i zakłady.
Ostatnim składnikiem uwzględnionym w podejściu wydatkowym jest eksport netto, który reprezentuje wpływ handlu zagranicznego towarami i usługami na gospodarkę.
Metoda wydatkowa a metoda dochodowa
Podejście dochodowe do pomiaru produktu krajowego brutto opiera się na rzeczywistości księgowej, że wszystkie wydatki w gospodarce powinny być równe całkowitemu dochodowi wygenerowanemu przez produkcję wszystkich dóbr i usług ekonomicznych. Zakłada również, że istnieją cztery główne czynniki produkcji w gospodarce i że wszystkie dochody muszą pochodzić z jednego z tych czterech źródeł. Dlatego sumując wszystkie źródła dochodu, można szybko oszacować całkowitą wartość produkcyjną działalności gospodarczej w danym okresie. Następnie należy dokonać korekt dotyczących podatków, amortyzacji i płatności z tytułu czynników obcych.
Główne rozróżnienie między każdym podejściem stanowi punkt wyjścia. Podejście do wydatków zaczyna się od pieniędzy wydanych na towary i usługi. I odwrotnie, podejście dochodowe zaczyna się od dochodu uzyskanego (wynagrodzenia, czynsze, odsetki, zyski) z produkcji towarów i usług.
Ograniczenie pomiarów PKB
PKB, który można obliczyć wieloma metodami, w tym podejściem do wydatków, ma mierzyć poziom życia w kraju i zdrowie ekonomiczne. Krytycy, tacy jak zdobywca Nagrody Nobla, Joseph Stiglitz, ostrzegają, że PKB nie powinien być traktowany jako wszechstronny wskaźnik dobrobytu społeczeństwa, ponieważ ignoruje ważne czynniki, które sprawiają, że ludzie są szczęśliwi.
Na przykład, podczas gdy PKB obejmuje wydatki pieniężne sektora prywatnego i rządowego, nie uwzględnia równowagi między życiem zawodowym a prywatnym ani jakości relacji międzyludzkich w danym kraju.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.