Hipoteza cyklu życia (LCH)
Hipoteza cyklu życia (LCH) jest teorią ekonomiczną, która dotyczy nawyków wydawania i oszczędzania ludzi przez całe życie. Koncepcję opracował Franco Modigliani i jego uczeń Richard Brumberg na początku lat 50. XX wieku.
Kluczowe dania na wynos
- Hipoteza cyklu życia (LCH) to teoria ekonomiczna opracowana na początku lat 50. XX wieku.
- Zakłada, że ludzie planują swoje wydatki przez całe życie, biorąc pod uwagę ich przyszłe dochody.
- Powoduje to nagromadzenie bogactwa w kształcie „garbu”, które jest niskie w młodości i starości i wysokie w średnim wieku.
LCH zakłada, że osoby planują swoje wydatki przez całe życie, biorąc pod uwagę ich przyszłe dochody. W związku z tym zaciągają długi w młodości, zakładając, że przyszły dochód pozwoli im je spłacić. Następnie oszczędzają w średnim wieku, aby utrzymać poziom konsumpcji po przejściu na emeryturę. Powoduje to „garb”, w którym akumulacja bogactwa jest niska w młodości i starości, a wysoka w średnim wieku.
Hipoteza cyklu życia (LCH) znacznie wyparła keynesowskie myślenie ekonomiczne o wzorcach wydatków i oszczędności.
Hipoteza cyklu życia a teoria keynesowska
LCH zastąpił wcześniejszą hipotezę rozwiniętą przez ekonomistę Johna Maynarda Keynesa w 1937 roku. Uważał, że oszczędności są tylko kolejnym dobrem i że odsetek osób przydzielonych do ich oszczędności wzrośnie wraz ze wzrostem dochodów. Stanowiło to potencjalny problem, ponieważ sugerowało, że wraz ze wzrostem dochodów narodu nastąpi nadmiar oszczędności, a zagregowany popyt i produkcja gospodarcza ulegną stagnacji. Kolejne badania zasadniczo potwierdziły hipotezę cyklu życia.