Pionierzy oszustw finansowych

Prawdziwa historia oszustw musiałaby się rozpocząć w 300 rpne, kiedy to grecki kupiec Hegestratos wykupił dużą polisę ubezpieczeniową zwaną dnem. Zasadniczo kupiec pożycza pieniądze i zgadza się na spłatę odsetek wraz z dostarczeniem ładunku, w tym przypadku kukurydzy. Jeśli pożyczka nie zostanie spłacona, pożyczkodawca może nabyć łódź i jej ładunek.

Hegestratos planował zatopić pustą łódź, zatrzymać pożyczkę i sprzedać kukurydzę. To się nie udało, a on utonął, próbując uciec od załogi i pasażerów, kiedy złapali go na gorącym uczynku. To pierwszy odnotowany incydent, o którym wiemy, ale można bezpiecznie założyć, że oszustwo istnieje od zarania handlu. Zamiast zaczynać od samego początku, skupimy się na wzroście oszustw giełdowych w USA

Pierwszy skandal dotyczący wykorzystywania informacji poufnych

W 1792 roku, zaledwie kilka lat po tym, jak Ameryka oficjalnie stała się narodem, wywołała pierwsze oszustwo. W tym czasie amerykańskie obligacje były jak emisje z krajów rozwijających się lub obligacje śmieciowe - zmieniały się w wartości z każdą wiadomością o losach kolonii, które je wyemitowały. Sztuką inwestowania na tak niestabilnym rynku było wyprzedzenie wiadomości, które spowodowałyby wzrost lub spadek wartości obligacji.

Alexander Hamilton, sekretarz skarbu, rozpoczął restrukturyzację amerykańskich finansów, zastępując zaległe obligacje z różnych kolonii obligacjami nowego rządu centralnego. W związku z tym duzi inwestorzy obligacji szukali osób, które miały dostęp do Skarbu Państwa, aby dowiedzieć się, które emisje obligacji zamierza zastąpić Hamilton.

William Duer, członek wewnętrznego kręgu prezydenta George'a Washingtona i asystent sekretarza skarbu, był idealnie przygotowany do czerpania korzyści z informacji poufnych. Duer był wtajemniczony we wszystkie działania Skarbu Państwa i dawał napiwki swoim znajomym i handlował własnym portfelem, zanim wycieknie z wybranych informacji, o których wiedział, że spowodują wzrost cen. Wtedy Duer sprzedawałby po prostu dla łatwego zysku. Po latach tego rodzaju manipulacji, nawet przeszukiwania funduszy Skarbu Państwa w celu obstawiania większych zakładów, Duer opuścił swoje stanowisko, ale utrzymywał kontakty wewnętrzne. Kontynuował inwestowanie własnych pieniędzy, a także innych inwestorów, zarówno w emisje długów, jak i akcje banków pojawiające się w całym kraju. (Zobacz także: 4 najbardziej skandaliczne niedociągnięcia związane z wykorzystywaniem informacji poufnych ).

Przy wszystkich europejskich i krajowych pieniądzach, które ścigały obligacje, pojawił się spekulacyjny nadmiar, gdy emitenci rzucili się na gotówkę. Zamiast wycofać się z rynku przegrzania, Duer liczył na swoją przewagę informacyjną, aby utrzymać się na nogach i zebrać swoje nieudane zyski i inwestorów na rynku. Duer również mocno pożyczył, aby dalej wykorzystać swoje zakłady na obligacje.

Korekta była nieprzewidywalna i ostra, co spowodowało, że Duer wisi na bezwartościowych inwestycjach i ogromnych długach. Hamilton musiał ratować rynek, skupując obligacje i zachowując się jak pożyczkodawca ostatniej szansy. William Duer trafił do więzienia dłużnika, gdzie zmarł w 1799 r. Spekulacyjna bańka obligacyjna w 1792 r. I duża ilość handlu obligacjami były, co ciekawe, katalizatorem porozumienia z Buttonwood.

Oszustwo wymazuje prezydenta

Ulysses S. Grant, znany bohater wojny domowej i były prezydent, chciał tylko pomóc swojemu synowi odnieść sukces w biznesie, ale ostatecznie doprowadził do paniki finansowej. Syn Granta, Buck, poniósł już porażkę w kilku firmach, ale postanowił odnieść sukces na Wall Street. Buck założył partnerstwo z Ferdynandem Wardem, pozbawionym skrupułów człowiekiem, który interesował się tylko legitymacją uzyskaną od imienia Granta. Otworzyli firmę o nazwie Grant & Ward. Ward natychmiast zaczął zbierać kapitał od inwestorów, fałszywie twierdząc, że były prezydent zgodził się pomóc im w wywłaszczaniu grubych kontraktów rządowych. Ward następnie wykorzystał tę gotówkę do spekulacji na rynku. Niestety, Ward nie był tak utalentowany w spekulowaniu, jak w rozmowie. Ciężko przegrał.

Z rozbitej stolicy Ward 600 000 USD było związane z Marine National Bank, a zarówno bank, jak i Grant & Ward byli bliscy upadku. Ward przekonał Bucka, by poprosił ojca o więcej pieniędzy. Grant Sr., już mocno zainwestowany w firmę, nie był w stanie wymyślić wystarczająco dużo i musiał poprosić Williama Vanderbilta o pożyczkę osobistą w wysokości 150 000 USD. Ward zasadniczo wziął pieniądze i pobiegł, pozostawiając Grants, Marine National Bank i inwestorów trzymających torbę. Marine National Bank upadł po bankructwie, a jego upadek pomógł opanować panikę w 1884 roku.

Grant Sr. spłacił dług wobec Vanderbilta za wszystkie swoje rzeczy osobiste, w tym mundury, miecze, medale i inne pamiątki wojenne. Ward został w końcu złapany i uwięziony na sześć lat.

Pionier Daniel Drew

Przechodząc od oszustw, przez wykorzystywanie informacji poufnych do manipulacji akcjami, liczba przykładów eksploduje. Pod koniec XIX wieku ludzie tacy jak Jay Gould, James Fisk, Russell Sage, Edward Henry Harriman i JP Morgan zamieniali raczkujący rynek giełdowy w osobisty plac zabaw. Ponieważ jednak dajemy pierwszeństwo pionierom oszustw i manipulacji na giełdzie, nie musimy szukać dalej niż Daniel Drew. Drew zaczął od bydła, wprowadzając do naszego słownika termin „podlewanie zapasów” - później wprowadził ten sam termin na giełdę. Stał się finansistą, gdy portfel pożyczek udzielonych współwyznawcom dał mu kapitał na rozpoczęcie zakupu dużych pozycji w zasobach transportowych.

Drew żył w czasach przed ujawnieniem, kiedy istniały tylko najbardziej podstawowe przepisy. Jego technika była znana jako róg. Kupował wszystkie akcje spółki, a następnie rozpowszechniał fałszywe wiadomości na ten temat, aby obniżyć cenę. To zachęciłoby handlowców do krótkiej sprzedaży akcji. W przeciwieństwie do dzisiejszego dnia można było sprzedać wiele razy więcej niż faktyczny stan akcji.

Gdy nadejdzie czas na pokrycie ich krótkich pozycji, inwestorzy dowiedzą się, że jedyną osobą posiadającą akcje był Daniel Drew i spodziewał się wysokiej premii. Sukces Drew z rzutami rożnymi doprowadził do nowych operacji. Drew często handlował pomiędzy sobą a innymi manipulatorami akcjami będącymi w całości własnością po coraz wyższych cenach. Gdy akcja ta zwróciła uwagę innych handlowców, grupa zrzuciłaby akcje z powrotem na rynek.

Niebezpieczeństwo, że Drew kombinował kupę i czerpak oraz schematy pomp i zrzutów, polegało na zajęciu krótkiej pozycji. W 1864 roku Drew został złapany w kąt przez Vanderbilt. Drew próbował założyć firmę, którą Vanderbilt próbował jednocześnie przejąć. Drew mocno zwarł, ale Vanderbilt kupił wszystkie akcje. W związku z tym Drew musiał pokryć swoją pozycję z premią wypłacaną bezpośrednio Vanderbiltowi.

Drew i Vanderbilt ponownie walczyli w innej linii kolejowej w 1866 roku, ale tym razem Drew był znacznie mądrzejszy, a przynajmniej znacznie bardziej skorumpowany. Kiedy Vanderbilt próbował wykupić jedną z kolei Drew, Drew drukował coraz więcej nielegalnych akcji. Vanderbilt zastosował swoją poprzednią strategię i wykorzystał swoją skrzynkę wojenną do wykupienia dodatkowych akcji. To sprawiło, że Drew uciekł od prawa do podlewania i pozostawił biedę gotówkową Vanderbilt. Dwaj walczący doszli do niełatwego rozejmu: inni manipulatorzy Drew, Fisk i Gould, byli rozgniewani rozejmem i spiskowali, by zniszczyć Drew. Zmarł spłukany w 1879 r.

Pule zapasów

Do lat dwudziestych większość oszustw rynkowych dotyczyła tylko niewielu Amerykanów, którzy inwestowali. Kiedy ograniczał się głównie do bitew między bogatymi manipulatorami, rząd nie musiał wkraczać. Jednak po I wojnie światowej przeciętni Amerykanie odkryli giełdę. Aby skorzystać z napływu chętnych nowych pieniędzy, manipulatorzy połączyli siły, aby stworzyć pule zapasów. Zasadniczo w pulach akcji przeprowadzano manipulacje w stylu Daniela Drew na większą skalę. Przy większym zaangażowaniu inwestorów zyski z manipulowania zapasami były wystarczające, aby przekonać kierownictwo spółek, które mają uczestniczyć. Pule zapasów stały się bardzo potężne, manipulując nawet dużymi zapasami, takimi jak Chrysler, RCA i Standard Oil.

Kiedy pękła bańka w 1929 roku, zarówno społeczeństwo, jak i rząd były zdezorientowane poziomem korupcji, która przyczyniła się do katastrofy finansowej. Pule zapasów przejęły główną część winy, co doprowadziło do utworzenia Komisji Papierów Wartościowych i Giełd. Jak na ironię, pierwszy szef SEC był spekulantem i byłym znawcą puli, Josephem Kennedym Sr.

Era SEC

Wraz z utworzeniem SEC sformalizowano reguły rynku i zdefiniowano oszustwa giełdowe. Powszechne praktyki manipulacji zostały zakazane, podobnie jak duży handel informacjami poufnymi. Wall Street nie byłby już Dzikim Zachodem, gdzie rewolwerowcy, tacy jak Drew i Vanderbilt, spotykali się w celu pojedynków. Nie oznacza to, że zniknął handel pompami i zrzutami lub informacjami poufnymi. W erze SEC inwestorzy nadal są objęci oszustwami, ale mają teraz ochronę prawną, która pozwala im przynajmniej uzyskać satysfakcję.