Co to jest rezerwa walutowa?

Rezerwa walutowa jest walutą przechowywaną w dużych ilościach przez rządy i inne instytucje w ramach rezerw walutowych. Te waluty rezerwowe zwykle stają się międzynarodowymi mechanizmami wyceny towarów będących przedmiotem handlu na rynku globalnym, takich jak ropa naftowa, gaz ziemny, złoto i srebro, powodując, że inne kraje utrzymują tę walutę, by płacić za te towary. Obecnie dolar amerykański jest podstawową walutą rezerwową na świecie, utrzymywaną nie tylko przez banki amerykańskie, ale także przez inne kraje.

Rezerwy działają jak amortyzator wstrząsów przed czynnikami, które mogą negatywnie wpływać na kurs walutowy, dlatego bank centralny danego kraju wykorzystuje rezerwy walutowe, aby utrzymać stały kurs, kupując lub sprzedając, w zależności od kierunku, w którym chcą podążać kursami walut. Manipulowanie i dostosowywanie poziomów rezerw może umożliwić bankowi centralnemu zapobieganie niestabilnym wahaniom waluty poprzez wpływ na kurs walutowy oraz zwiększenie popytu i wartości waluty krajowej.

Okresowo rada prezesów banku centralnego spełnia wymogi dotyczące rezerw obowiązkowych i decyduje o nich w ramach polityki pieniężnej. Kwota, którą bank musi utrzymywać w rezerwie, zmienia się w zależności od stanu gospodarki i tego, co Rada Zarządzająca określi jako optymalny poziom.

Przykłady walut rezerwowych

W przeszłości waluty rezerwowe powstawały de facto: były po prostu walutą należącą do najpotężniejszych narodów lub tych, które dominowały w handlu. Umowa z Bretton Woods (patrz poniżej) zasadniczo wyznaczyła dolara amerykańskiego jako wiodącą rezerwę walutową na świecie w 1944 r. Istnieją jednak inne popularne waluty utrzymywane w rezerwach.

Najbliższa oficjalna lista walut rezerwowych pochodzi z Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), którego koszyk specjalnych praw ciągnienia (SDR) określa waluty, które kraje mogą otrzymywać w ramach pożyczek MFW. Euro wprowadzone w 1999 r. Jest drugą najczęściej utrzymywaną walutą rezerwową. Inne w koszyku to jen japoński i funt szterling. Najnowszym dodatkiem, wprowadzonym w październiku 2016 r., Jest chiński juan lub renminbi.

System rezerw walutowych w USA

W Stanach Zjednoczonych prawie wszystkie banki są częścią systemu Rezerwy Federalnej i wymagane jest, aby pewien procent ich aktywów został zdeponowany w ich regionalnym banku Rezerwy Federalnej.

Te rezerwy obowiązkowe określa Rada Gubernatorów Fed. Zmieniając wymagania, Fed może wpływać na podaż pieniądza. Rezerwy zapewniają również bezpieczeństwo bankom poprzez zmniejszenie ryzyka niewywiązania się z zobowiązań poprzez zapewnienie, że utrzymają minimalną ilość środków fizycznych w swoich rezerwach. Zwiększa to zaufanie inwestorów i stabilizuje gospodarkę.

Dolar jako światowa waluta rezerwowa

W 1944 r. Podczas II wojny światowej 44 narody spotkały się i postanowiły połączyć swoje waluty z dolarem amerykańskim, przy czym Stany Zjednoczone są najsilniejszą potęgą wśród aliantów. W wyniku umowy z Bretton Woods dolar amerykański został oficjalnie koronowany na światową walutę rezerwową, wspieraną przez największe światowe rezerwy złota. Zamiast utrzymywać zapasy złota, inne kraje zgromadziły rezerwy dolarów amerykańskich; banki centralne utrzymywałyby stałe kursy wymiany między walutami a dolara. Po zakończeniu wojny zrestrukturyzowane rządy byłych mocarstw Osi zgodziły się również wykorzystać dolary na rezerwy walutowe.

Dolar amerykański przestał być standardem złota w latach siedemdziesiątych, prowadząc do współczesnych płynnych kursów walut. Pozostaje jednak światową walutą rezerwową i najbardziej wymienialną walutą dla globalnego handlu i transakcji, opartą w dużej mierze na wielkości i sile gospodarki USA oraz dominacji amerykańskich rynków finansowych.