Najlepsze i najgorsze planowanie finansowe Igrzysk Olimpijskich

Po Igrzyskach Olimpijskich w 2012 r. Miasto-gospodarz Londyn i jego mieszkańcy słusznie rozkoszowali się chwałą tego, co okazało się doniosłym i niezwykle udanym wydarzeniem. Podczas gdy wszystkie rozmowy przed Igrzyskami dotyczyły związanych z tym kosztów finansowych i tego, czy Wielka Brytania mogłaby przetrwać tak drogie wydatki, później dyskusja była wypełniona pozytywnymi konsekwencjami społecznymi tego wydarzenia i jego wzmacniającym wpływem na młodzież w Wielkiej Brytanii.

Chociaż zmiana ta wynikała częściowo z dobrej woli wygenerowanej przez Igrzyska, odzwierciedlała także rozsądne finansowo podejście przyjęte przez władze Londynu przy organizacji i organizacji imprezy. Chociaż giełda uwielbia olimpiadę, poszczególne gospodarki często tego nie robią. Narody od dawna miały złe reperkusje finansowe po organizacji Igrzysk.

Tragedia grecka

Wielu ekonomistów śledzi początek bieżących problemów gospodarczych Grecji od igrzysk olimpijskich w Atenach w 2004 r. Wydarzenie to jest ucieleśnieniem nadmiernych i nieodpowiedzialnych wydatków. Po pierwsze, całkowity koszt - szacunkowo 15 miliardów dolarów - znacznie przekroczył pierwotną kwotę zapisaną w budżecie, choć uczciwie, przekroczenie było częściowo spowodowane dodatkowymi kosztami bezpieczeństwa poniesionymi po 11 września (które były nieprzewidziane, kiedy Grecja złożyła ofertę na igrzyska w 1997 roku). Chociaż jest to zrozumiały koszt, budowa niepotrzebnych i źle pomyślanych stałych obiektów sportowych była niezwykle trudna do zrozumienia. Wiele z tych miejsc pozostaje bezczynnych do dnia dzisiejszego. Ten brak przewidywania i planowania spowodował, że naród miał niedobór 50 000 euro na greckie gospodarstwo domowe, który do tej pory był dzielony między podatników.

Australijska ambiwalencja

Kontrast między sukcesem imprezy olimpijskiej a jej wpływem na gospodarkę może być znaczny, co z pewnością miało miejsce w przypadku Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000 r. Ogłoszone jako jedna z najbardziej pozytywnych i najlepiej zorganizowanych igrzysk olimpijskich wszechczasów, Sydney Gry były triumfem dla wyjątkowej infrastruktury i ogromnych osiągnięć sportowych. Pomimo otrzymania niemal jednogłośnej pochwały od widzów na całym świecie, brak przyszłościowego planowania i starszego planowania sprawił, że obywatele Sydney debatowali, czy ekonomia olimpijska oznacza boom czy zgubę.

Jak to często bywa w przypadku organizacji igrzysk olimpijskich, rząd Nowej Południowej Walii był zmuszony wydać na wydarzenie znacznie więcej niż początkowo przewidział. Do czasu przyznania pierwszych medali całkowita inwestycja wzrosła do około 6 miliardów AUD, z czego 1, 5 miliarda USD zostało pokryte ze środków publicznych. Następnie, jako zapowiedź tego, co cztery lata później miało się stać w Atenach, bardzo osławiony Park Olimpijski stał się uśpiony, gdy rząd walczył o realizację planu przebudowy terenu jako osiedla mieszkaniowego. Stało się to dopiero w 2005 roku, do tego czasu stało się jedynie atrakcją turystyczną.

Katastrofa Kanadyjska

W rzeczywistości to gry w Montrealu z 1976 r. Pozostają synonimem upadku gospodarczego.

W czasie wydarzenia Montreal przeżywał dramatyczny wzrost pod względem globalnego profilu. W związku ze Światowymi Targami Expo '67, które odbyły się z okazji stulecia narodu, igrzyska pomogły przekształcić miasto w światowej sławy lokalizację. Wkrótce organ zarządzający napotkał znane problemy budżetowe, ponieważ ich szacunkowe koszty w wysokości 360 milionów dolarów drastycznie spadły w porównaniu z ostatecznym 1, 6 miliarda dolarów. Gry w Montrealu zakończyły się 30-letnim dziedzictwem zadłużenia i katastrofy finansowej miasta, a rozkładające się, niestandardowe obiekty pozostały zapomniane przez dziesięciolecia.

Co Wielka Brytania zrobiła dobrze

Biorąc pod uwagę liczne wnioski z poprzednich krajów, które doświadczyły długoterminowych problemów finansowych po organizacji Igrzysk, Londyn postanowił zainwestować w ramach zrównoważonego planu fiskalnego. Większość obiektów sportowych, które zbudowała, była dynamiczna, ale tymczasowa. Oprócz tych tymczasowych obiektów, władze Londynu zapewniły również, że mogą być w pełni wykorzystane jako długoterminowe obiekty sportowe. Chociaż sam stadion olimpijski był konstrukcją stałą, został zaprojektowany do wykorzystania jako wszechstronna arena sportowa: jego pojemność można zmniejszyć do zaledwie 25 000. Miejsce to już wzbudziło zainteresowanie wielu angielskich drużyn sportowych.

Dolna linia

Kiedy patrzysz na doświadczenia Aten, Sydney i Montrealu jako gospodarzy Igrzysk Olimpijskich, istnieją wyraźne czynniki, które jednoczą ich w trudach. Nieprzewidziane wydatki, brak długoterminowego planowania i niezdolność do maksymalnego wykorzystania miejsc, w znacznym stopniu przyczyniły się do pogorszenia sytuacji gospodarczej w każdym mieście. Ale nauczali ważnych lekcji finansowych. Olimpiada w Londynie przełamała ten trend i ustanowiła szablon dla przyszłych gospodarzy. (W celu zapoznania się z treścią przeczytaj „Wpływ ekonomiczny organizacji Igrzysk Olimpijskich”)