Wspólne metody pomiaru zarządzania ryzykiem inwestycyjnym

Zarządzanie ryzykiem jest kluczowym procesem stosowanym przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Proces ten obejmuje identyfikację i analizę kwoty ryzyka związanego z inwestycją oraz zaakceptowanie tego ryzyka lub ograniczenie go. Niektóre typowe miary ryzyka obejmują odchylenie standardowe, beta, wartość zagrożoną (VaR) i warunkową wartość zagrożoną (CVaR).

Odchylenie standardowe

Odchylenie standardowe mierzy rozproszenie danych od ich oczekiwanej wartości. Odchylenie standardowe stosuje się przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnej w celu zmierzenia wielkości historycznej zmienności związanej z inwestycją w stosunku do jej rocznej stopy zwrotu. Wskazuje, jak bardzo bieżący zwrot odbiega od oczekiwanych historycznych normalnych zwrotów. Na przykład stado o wysokim odchyleniu standardowym doświadcza większej zmienności, a zatem wyższy poziom ryzyka jest związany z tym stadem.

Beta

Beta to kolejna powszechna miara ryzyka. Beta mierzy poziom ryzyka systemowego, jakie poszczególne papiery wartościowe lub sektory przemysłowe wiążą z całym rynkiem akcji. Rynek ma współczynnik beta równy 1 i można go wykorzystać do oceny ryzyka zabezpieczenia. Jeśli beta papieru wartościowego wynosi 1, cena papieru wartościowego zmienia się w czasie wraz z rynkiem. Zabezpieczenie z beta wyższym niż 1 wskazuje, że jest bardziej niestabilne niż rynek. I odwrotnie, jeśli wartość beta zabezpieczenia jest mniejsza niż 1, oznacza to, że zabezpieczenie jest mniej zmienne niż rynek. Załóżmy na przykład, że beta bezpieczeństwa wynosi 1, 5. Teoretycznie bezpieczeństwo jest o 50 procent bardziej niestabilne niż rynek.

Wartość zagrożona (VaR)

Wartość zagrożona (VaR) jest miarą statystyczną stosowaną do oceny poziomu ryzyka związanego z portfelem lub spółką. VaR mierzy maksymalną potencjalną stratę z pewnym stopniem pewności przez określony czas. Załóżmy na przykład, że portfel inwestycji ma roczny wskaźnik VaR na poziomie 10 procent w wysokości 5 milionów USD. Dlatego portfel ma 10-procentową szansę na utratę ponad 5 milionów dolarów w ciągu jednego roku.

Warunkowa wartość zagrożona (CVaR)

Warunkowa wartość zagrożona (CVaR) jest kolejną miarą ryzyka stosowaną do oceny ryzyka końcowego inwestycji. Stosowany jako rozszerzenie VaR, CVaR ocenia prawdopodobieństwo, z pewnym stopniem pewności, że nastąpi przerwa w VaR; stara się ocenić, co stanie się z inwestycją, przekraczającą próg maksymalnej straty. Ta miara jest bardziej wrażliwa na zdarzenia, które mają miejsce na końcu dystrybucji - ryzyko ogona. Załóżmy na przykład, że menedżer ds. Ryzyka uważa, że ​​średnia strata z inwestycji wynosi 10 milionów USD, co stanowi najgorszy możliwy procent wyniku portfela. Dlatego CVaR, czyli oczekiwany niedobór, wynosi 10 milionów dolarów za jeden procent ogona.

Kategorie zarządzania ryzykiem

Poza poszczególnymi miarami zarządzanie ryzykiem dzieli się na dwie szerokie kategorie: ryzyko systematyczne i niesystematyczne.

Systematyczne ryzyko

Ryzyko systemowe wiąże się z rynkiem. Ryzyko to wpływa na cały rynek papierów wartościowych. Jest nieprzewidywalny i niezróżnicowany; ryzyko to można jednak ograniczyć poprzez zabezpieczenie. Na przykład przewrót polityczny stanowi systematyczne ryzyko, które może wpływać na wiele rynków finansowych, takich jak obligacje, akcje i rynki walutowe. Inwestor może zabezpieczyć się przed tego rodzaju ryzykiem, kupując opcje sprzedaży na samym rynku.

Niesystematyczne ryzyko

Druga kategoria ryzyka, ryzyko niesystematyczne, jest związana z firmą lub sektorem. Jest to również znane jako ryzyko zdywersyfikowane i można je ograniczyć poprzez dywersyfikację aktywów. Ryzyko to jest nieodłącznie związane z konkretną akcją lub branżą. Jeśli inwestor kupi ropę naftową, przyjmuje ryzyko związane zarówno z przemysłem naftowym, jak i samą firmą.

Załóżmy na przykład, że inwestor inwestuje w spółkę naftową i uważa, że ​​spadająca cena ropy wpływa na spółkę. Inwestor może chcieć zająć przeciwną stronę lub zabezpieczyć swoją pozycję, kupując opcję sprzedaży ropy naftowej lub spółki, lub może zminimalizować ryzyko poprzez dywersyfikację poprzez zakup akcji w spółkach detalicznych lub liniach lotniczych. Zmniejsza część ryzyka, jeśli skorzysta z tych dróg, aby chronić swoją ekspozycję na przemysł naftowy. Jeśli nie zajmuje się zarządzaniem ryzykiem, akcje i cena ropy naftowej mogą znacznie spaść, a on może stracić całą inwestycję, co poważnie wpłynie na jego portfel.