Nadwyżka konsumenta vs. nadwyżka ekonomiczna

Nadwyżka konsumencka to różnica między najwyższą ceną, jaką konsument jest skłonny zapłacić, a faktyczną ceną rynkową towaru. Nadwyżka producenta to różnica między ceną rynkową a najniższą ceną, jaką producent byłby skłonny zaakceptować. W przypadku producentów nadwyżkę można uznać za zysk, ponieważ producenci zazwyczaj nie chcą produkować ze stratą. Oba razem tworzą nadwyżkę ekonomiczną.

Kluczowe dania na wynos

• Nadwyżka konsumenta to różnica między najwyższą ceną, jaką konsument jest skłonny zapłacić, a faktyczną ceną rynkową towaru lub usługi.
• Nadwyżka producenta to różnica między ceną rynkową a najniższą ceną, jaką producent byłby skłonny zaakceptować.
• Nadwyżka ekonomiczna to kwota, którą otrzymujesz, dodając nadwyżkę konsumenta do nadwyżki producenta.

Nadwyżka konsumencka

Nadwyżka konsumencka jest jednym ze sposobów określenia dobrobytu, jaki konsumenci uzyskują ze swoich towarów i usług. Jest to różnica między ceną, którą ktoś jest skłonny zapłacić za towar lub usługę, a kwotą lub ceną rynkową, którą faktycznie za to płacą. Na przykład, jeśli konsument kupuje produkt za cenę niższą niż maksymalna cena, którą był skłonny zapłacić, doświadcza nadwyżki konsumenckiej.

Nadwyżka ekonomiczna

Nadwyżka ekonomiczna to kwota, którą otrzymujesz, dodając nadwyżkę konsumenta do nadwyżki producenta - co ma miejsce, gdy producent sprzedaje produkt po cenie wyższej niż najniższa cena, którą jest gotów sprzedać.

Nadwyżka ekonomiczna to suma nadwyżki konsumenckiej i nadwyżki producenta.

Nadwyżka konsumencka

Określanie nadwyżki konsumenta i producenta

W ekonomii przecięcie krzywych podaży i popytu daje cenę rynkową i ilość towaru. Zanim te dwie krzywe się przecinają, istnieje przestrzeń, w której cena, którą klienci są skłonni zapłacić za daną ilość, jest wyższa niż cena, którą dostawcy byliby skłonni zaakceptować. Przy cenie rynkowej istnieje zatem nadwyżka dla obu stron: konsumenci, którzy zapłaciliby więcej, musieli tylko zapłacić cenę rynkową, a dostawcy, którzy zaakceptowaliby mniej, otrzymali cenę rynkową. Dodatkową wartość, jaką zarówno konsumenci, jak i dostawcy uzyskują w transakcji, określa się jako nadwyżkę.

Maleją stopy zwrotu z konsumpcji, dlatego krzywa popytu obniża się. Wraz ze wzrostem ilości towaru na rynku maleje jego korzyść krańcowa. Jako taka, nadwyżka konsumenta dla danej ilości maleje, gdy zbliża się do rzeczywistej ceny rynkowej i ilości.

Jeśli producent może doskonale dyskryminować ceny, może teoretycznie uchwycić całą nadwyżkę ekonomiczną. Idealna dyskryminacja cenowa pociąga za sobą naliczanie każdemu klientowi maksymalnej ceny, jaką byłby skłonny zapłacić za produkt.