Ustawa o odpowiedzialności, karcie kredytowej i ujawnianiu danych z 2009 roku
Ustawa o odpowiedzialności, karcie kredytowej i ujawnianiu informacji o kartach kredytowych z 2009 r. Jest prawem federalnym mającym na celu ochronę użytkowników kart kredytowych przed nieuczciwymi praktykami kredytowymi ze strony wydawców kart. Powszechnie znany jako Ustawa o CARD, jego główne cele to ograniczenie nieoczekiwanych opłat i ulepszenie ujawniania kosztów i kar.
Podstawy rozliczania, odpowiedzialności i ujawniania informacji o kartach kredytowych z 2009 r
Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił ustawę o odpowiedzialności za karty kredytowe, odpowiedzialność i ujawnianie informacji w maju 2009 r., A prezydent Barack Obama podpisał ją wkrótce potem. Weszło ono w życie w 2010 r.
Opierając się na ustawie o prawdzie w pożyczaniu (TILA), ustawa została zaprojektowana w celu ochrony konsumentów przed nieuczciwymi praktykami ze strony wydawców kart kredytowych. Ma on na celu wyeliminowanie lub obniżenie niektórych opłat za karty kredytowe, zminimalizowanie manipulacji młodszymi klientami i zapewnienie lepszego ujawnienia opłat wszystkim użytkownikom.
Przed uchwaleniem ustawy język w umowach dotyczących kart kredytowych był często dość nieprzejrzysty i dosłownie trudny do odczytania; ważne pod względem, zostały zakopane w ryzach legalnych, a dostarczone informacje były niespójne wśród różnych emitentów, co utrudniało konsumentom porównywanie produktów. Ustawa uczyniła język, warunki oraz ujawnianie kar i opłat znacznie bardziej przejrzystymi, zarówno w pierwotnych umowach kartowych, jak i miesięcznych wyciągach.
Biuro Ochrony Finansów Konsumenckich (CFPB) odpowiada za opracowywanie, wdrażanie i egzekwowanie zasad niezbędnych do zapewnienia zgodności przez wydawców kart. W pierwszych czterech latach istnienia ustawy CFPB w raporcie z 2015 r. Stwierdził, że prawo doprowadziło do ogólnego obniżenia kosztów kredytu konsumenckiego o dwa punkty procentowe. Opłaty za przekroczenie limitu zostały prawie całkowicie wyeliminowane, a średnia opłata za opóźnienie spadła z 35 do 27 USD.
kluczowe dania na wynos
- Ustawa o odpowiedzialności i ujawnianiu informacji o kartach kredytowych (ustawa CARD) z 2009 r. Ma na celu ograniczenie oszukańczych i nieuczciwych praktyk ze strony wydawców kart kredytowych.
- Ustawa CARD nakazuje spójność i jasność terminologii i warunków dla wszystkich wydawców kart kredytowych.
- Ustawa o CARD pozwoliła konsumentom zaoszczędzić pieniądze i ułatwiła porównywanie kart kredytowych.
- Ustawa CARD nie jest pozbawiona krytyków, niektórzy twierdzą, że nie ograniczyła nadużyć ze strony emitentów, a inni uważają, że karty kredytowe są droższe i trudniejsze do zdobycia.
Przepisy ustawy o odpowiedzialności, odpowiedzialności i ujawnieniu informacji o karcie kredytowej
Seria wytycznych napisanych przez Kongres, Ustawa CARD jest podzielona na pięć części.
Niektóre najważniejsze postanowienia obejmują:
- Ustawa ogranicza opłaty za uniwersalne niewykonanie zobowiązania, co odnosi się do praktyki stosowania wyższych stóp procentowych do wszystkich przyszłych sald w wyniku opóźnionej płatności. Ustawa ogranicza tę praktykę w początkowym okresie posiadacza karty i nakazuje większe wcześniejsze ostrzeganie o podwyżkach stóp procentowych.
- Ustawa wymaga, aby emitenci informowali posiadaczy kart, ile czasu zajmie spłacenie istniejącego salda, jeśli tylko zapłacą kartę minimum co miesiąc.
- Ustawa zabrania wielu form marketingu skierowanych do młodych konsumentów, takich jak gadżety reklamowe na kampusach uniwersyteckich („darmowe rzeczy - wystarczy podpisać tę aplikację…”).
- Ustawa ogranicza opłaty i daty ważności kart podarunkowych i kart przedpłaconych, których nie można doładować.
- Ustawa nie zezwala wystawcy kart kredytowych na przekroczenie limitu konta, a następnie obciąża klienta opłatą za to. Klienci muszą teraz wybrać opcję „włączenia”, aby przekroczyć opłaty na swoim koncie karty kredytowej. Jeśli odmówią wyrażenia zgody, karty zostaną odrzucone, gdy proponowane obciążenie lub wypłata spowodują przekroczenie limitu salda.
- Ustawa nakazuje, aby wyciągi były wysyłane pocztą elektroniczną lub umieszczane w Internecie nie później niż trzy tygodnie przed terminem płatności, a terminy płatności powinny być spójne (chyba że posiadacz karty zmieni je).
Ustawa CARD nakazała stosowanie skrzynek Schumer (nazwanych od senatora Charlesa Schumera), łatwych do odczytania tabel używanych przez wydawców kart kredytowych w celu wyraźnego ujawnienia ważnych informacji o stawkach, opłatach oraz terminach i warunkach.
Wady Ustawy o CARD
Od czasu jego uchwalenia w 2009 r. Zwolennicy konsumentów twierdzili, że prawo nie idzie wystarczająco daleko w zabranianiu nadużyć lub nieuczciwych praktyk. Niektóre podwyżki stóp procentowych, takie jak wynikające bezpośrednio z podwyżek stóp procentowych w Rezerwie Federalnej lub z końca okresu wstępnego, pozostają dopuszczalne bez wcześniejszego powiadomienia ze strony wydawców kart. Odroczone opłaty odsetkowe lub opłaty naliczone z końcem wstępnego okresu bezodsetkowego są nadal dozwolone przez prawo. Dodatki stosowane przy sprzedaży kart, takie jak ochrona przed kradzieżą tożsamości, programy nagród lub okresy karencji bez kar, również pozostają ogólnie nieuregulowane. Prawo nie reguluje również kart wydawanych w imieniu firmy.
Grupy branży finansowej również krytykują prawo za podnoszenie stóp procentowych i opłat rocznych; twierdzą również, że zmuszone są wydawców kart do obniżenia limitów kredytowych kart i podniesienia kwalifikacji klientów, co utrudnia osobom o pobieżnych lub ograniczonych historiach kredytowych uzyskanie kart kredytowych, które zaspokoją ich potrzeby.