Zdefiniowana ekonomika popytu

Ponieważ keynesowscy ekonomiści uważają, że głównym czynnikiem napędzającym działalność gospodarczą i krótkoterminowe wahania jest popyt na towary i usługi, teorię tę nazywa się czasem ekonomią popytową. Ta perspektywa jest sprzeczna z klasyczną teorią ekonomiczną lub ekonomią po stronie podaży, która stwierdza, że ​​produkcja towarów lub usług lub podaż ma podstawowe znaczenie dla wzrostu gospodarczego.

Ekonomista John Maynard Keynes rozwinął swoje teorie ekonomiczne w dużej mierze w odpowiedzi na wielki kryzys lat 30. XX wieku. Przed Wielkim Kryzysem dominowała teoria ekonomii klasycznej, z przekonaniem, że dzięki rynkowym siłom podaży i popytu równowaga gospodarcza zostanie z czasem naturalnie przywrócona. Wielki kryzys i jego długotrwałe, powszechne bezrobocie przeciwstawiły się jednak klasycznym teoriom ekonomicznym, co nie mogło wyjaśnić, dlaczego mechanizmy wolnego rynku nie przywracały równowagi w gospodarce.

Niewystarczające zapotrzebowanie powoduje bezrobocie

Keynes utrzymywał, że bezrobocie jest wynikiem niewystarczającego popytu na towary. Podczas Wielkiego Kryzysu fabryki siedziały bezczynnie, a robotnicy byli bezrobotni, ponieważ popyt na te produkty był niewystarczający. Z kolei fabryki miały niewystarczający popyt na pracowników. Z powodu tego braku zagregowanego popytu bezrobocie utrzymywało się i, w przeciwieństwie do klasycznych teorii ekonomii, rynek nie był w stanie samokorekty i przywrócić równowagi.

Jedną z głównych cech ekonomii keynesowskiej lub popytowej jest nacisk na zagregowany popyt. Zagregowany popyt składa się z czterech elementów: konsumpcji towarów i usług; inwestycje przemysłu w dobra inwestycyjne; wydatki rządowe na dobra i usługi publiczne; i eksport netto. W modelu popytowym Keynes opowiadał się za interwencją rządową w celu przezwyciężenia niskiego zagregowanego popytu w krótkim okresie, na przykład podczas recesji lub depresji, w celu zmniejszenia bezrobocia i stymulowania wzrostu.

Jak rząd może generować popyt

Jeśli inne składniki zagregowanego popytu są statyczne, wydatki rządowe mogą złagodzić te problemy. Jeśli ludzie są mniej zdolni lub chętni do konsumpcji, a firmy mniej chętnie inwestują w budowę większej liczby fabryk, rząd może wkroczyć do generowania popytu na towary i usługi. Może osiągnąć ten cel poprzez kontrolę podaży pieniądza poprzez zmianę stóp procentowych lub sprzedaż lub zakup obligacji emitowanych przez rząd.

Keynesowska ekonomia wspiera duże wydatki rządowe podczas recesji krajowej, aby zachęcić do działalności gospodarczej. Wkładanie większej ilości pieniędzy do kieszeni klasy średniej i niższej ma większą korzyść dla gospodarki niż oszczędzanie lub gromadzenie pieniędzy na koncie osoby zamożnej. Zwiększenie przepływu pieniędzy do klas niższych i średnich zwiększa prędkość pieniędzy lub częstotliwość, z jaką 1 USD jest wykorzystywany do zakupu towarów i usług wytwarzanych w kraju. Zwiększona prędkość pieniądza oznacza, że ​​coraz więcej osób konsumuje towary i usługi, a tym samym przyczynia się do wzrostu łącznego popytu.