Strefa euro
Strefa euro to region geograficzny i gospodarczy, który składa się ze wszystkich krajów Unii Europejskiej (UE), które w pełni przyjęły euro jako swoją walutę krajową.
Od 2019 r. Strefa euro składa się z 19 krajów w UE: Austrii, Belgii, Cypru, Estonii, Finlandii, Francji, Niemiec, Grecji, Irlandii, Włoch, Łotwy, Litwy, Luksemburga, Malty, Holandii, Portugalii, Słowacji, Słowenii i Hiszpania.
Wyjaśnienie strefy euro
Strefa euro jest jednym z największych regionów gospodarczych na świecie, a jej waluta, euro, jest uważana za jedną z najbardziej płynnych w porównaniu do innych. Waluta tego regionu rozwija się z czasem i zajmuje coraz ważniejszą pozycję w rezerwach wielu banków centralnych.
Historia strefy euro
W 1992 r. Kraje wchodzące w skład Wspólnoty Europejskiej (WE) podpisały traktat z Maastricht, tworząc w ten sposób UE. Utworzenie UE miało kilka obszarów o dużym wpływie - promowało ogólnie lepszą koordynację i współpracę w zakresie polityki, ale miało konkretny wpływ na obywatelstwo, politykę bezpieczeństwa i obrony oraz politykę gospodarczą.
Jeśli chodzi o politykę gospodarczą, traktat z Maastricht miał na celu utworzenie wspólnej unii gospodarczej i walutowej z systemem bankowości centralnej (Europejski Bank Centralny (EBC)) i wspólną walutą (euro).
W tym celu traktat nawoływał do swobodnego przepływu kapitału między państwami członkowskimi, co następnie doprowadziło do zacieśnienia współpracy między krajowymi bankami centralnymi i większego dostosowania polityki gospodarczej między państwami członkowskimi. Ostatnim krokiem było wprowadzenie samego euro wraz z wdrożeniem jednolitej polityki pieniężnej pochodzącej od EBC.
Wprowadzono również kryteria konwergencji lub wymogi, które kraje muszą spełnić, aby używać euro jako waluty.
Według CNN obejmują one
- ograniczenia deficytu budżetowego i długu publicznego
- stabilność kursu walutowego
- stopy inflacji w granicach 1, 5% z 3 krajów UE o najniższej stopie
- długoterminowe stopy procentowe w granicach 2% trzech najniższych stóp w UE