Top 4 najbardziej skandalicznych niedociągnięć w wykorzystywaniu informacji wewnętrznych

Transakcje z wykorzystaniem informacji poufnych były częścią rynku amerykańskiego, odkąd William Duer wykorzystał swoje stanowisko jako asystent sekretarza skarbu do kierowania zakupami obligacji pod koniec XVII wieku. W tym artykule przyjrzymy się przełomowym incydentom związanym z wykorzystywaniem informacji poufnych.

1. Albert H. Wiggin: The Crash Millionaire

W latach dwudziestych XX wieku wielu profesjonalistów z Wall Street, a nawet niektórzy opinia publiczna, wiedzieli, że Wall Street to gra oparta na potężnych inwestycjach. Cierpiąc z powodu braku ujawnienia informacji i epidemii manipulacyjnych plotek, ludzie wierzyli, że inwestowanie w kolce i inwestowanie z rozmachem to jedyne realne strategie zarabiania na zyskach. Niestety wielu inwestorów odkryło, że na których jechali, w rzeczywistości były zasłonami dymnymi dla ukrytych zamówień sprzedaży, które pozostawiły ich przy torbie. Mimo to, podczas gdy rynek cały czas wzrastał, te niepowodzenia były postrzegane jako niewielka cena do zapłacenia, aby móc później rozpocząć wielką grę. W październiku 1929 roku okazało się, że wielka gra jest kolejnym zasłoną dymną.

Po katastrofie społeczeństwo zostało zranione, wściekłe i spragnione zemsty. Albert H. Wiggin, szanowany szef Chase National Bank, wydawał się mało prawdopodobnym celem, dopóki nie ujawniono, że zlikwidował 40 000 akcji własnej firmy. To jest jak bokser obstawiający przeciwnika - poważny konflikt interesów.

Używając całkowicie rodzinnych korporacji do ukrycia transakcji, Wiggin zbudował pozycję, która dała mu żywotny interes w prowadzeniu firmy w ziemię. W 1929 r. Nie istniały żadne szczegółowe zasady przeciwdziałania sprowadzeniu własnej firmy, więc Wiggin zgodnie z prawem zarobił 4 miliony dolarów z krachu w 1929 r. I późniejszego wstrząsu akcji Chase.

W tym czasie nie tylko było to legalne, ale Wiggin przyjął także dożywotnią emeryturę z banku w wysokości 100 000 $ rocznie. Później odmówił emerytury, gdy publiczne oburzenie stało się zbyt głośne, aby je zignorować. Wiggin nie był sam w swoim niemoralnym postępowaniu, a podobne objawienia doprowadziły do ​​rewizji ustawy o papierach wartościowych z 1933 r., Która była znacznie bardziej surowa w stosunku do wykorzystywania informacji poufnych. Został odpowiednio nazwany „Aktem Wiggina”.

2. Levine, Siegel, Boesky i Milken: The Precognition Rat Pack

Jednym z najbardziej znanych przypadków wykorzystywania informacji poufnych były nazwiska Michaela Milkena, Dennisa Levine'a, Martina Siegela i Ivana Boesky'ego. Milken otrzymał najwięcej uwagi, ponieważ był największym celem Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), ale tak naprawdę Boesky był pająkiem w centrum sieci.

Boesky był arbitrem w połowie lat 80. XX wieku, posiadając niesamowitą umiejętność wybierania potencjalnych celów przejęcia i inwestowania przed złożeniem oferty. Gdy nadejdzie los, oferta firmy docelowej gwałtownie wzrośnie, a Boesky sprzeda swoje akcje z zyskiem. Czasami Boesky kupował zaledwie kilka dni przed upublicznieniem niezamówionej oferty - wyczyn wstępnej rywalizacji rywalizującej z umysłowymi mocami giętarki łyżek Uri Gellera.

Podobnie jak Geller, wstępne rozpoznanie Boesky'ego okazało się oszustwem. Zamiast utrzymywać bieżącą tabelę wszystkich spółek giełdowych handlujących z wystarczającą zniżką do ich prawdziwych wartości, aby przyciągać oferty i inwestować w najbardziej prawdopodobne z grupy, Boesky poszedł prosto do źródła - fuzji i przejęć głównych firm banki inwestycyjne. Boesky zapłacił Levine i Siegelowi za informacje przed przejęciem, które kierowały jego przewidywalnymi zakupami. Kiedy Boesky trafił do domu na prawie każdą dużą umowę w latach 80. - Getty Oil, Nabisco, Gulf Oil, Chevron (NYSE: CVX), Texaco - ludzie w SEC stali się podejrzliwi.

Przerwa SEC nastąpiła, gdy Merrill Lynch został poinformowany, że ktoś w firmie wyciekł informacji, w wyniku czego szwajcarskie konto bankowe Levine zostało odkryte. SEC rzucił Levine, a on zrezygnował z imienia Boesky'ego. Obserwując Boesky'ego, szczególnie podczas fiaska Getty Oil, SEC złapała Siegela. Z trzema w torbie pojechali za Michaelem Milkenem. Nadzór Boesky'ego i Milkena pomógł SEC sporządzić listę 98 zarzutów wartych 520 lat więzienia przeciwko królowi obligacji śmieciowych. Oskarżenia SEC nie wszystkie się utrzymały, ale Boesky i Milken wzięli na siebie ciężar rekordowych grzywien i wyroków więziennych.

Kluczowe dania na wynos

• SEC jest często trudne do wykrycia, a wykrycie go wymaga wielu przypuszczeń i rozważenia prawdopodobieństwa.
• Chociaż możliwe jest, że Boesky był tak dobry w przewidywaniu przejęć, to było wysoce nieprawdopodobne.
• W przeszłości SEC popełniła błędy i oskarżała niewinne strony w sprawach, które w najlepszym wypadku są graniczne.

3. R. Foster Winans: Zepsuty publicysta

Chociaż nie jest wysoko oceniany pod względem dolarów, przypadek felietonisty Wall Street Journal R. Fostera Winansa jest przełomowym przykładem jego ciekawego wyniku. Winans napisał kolumnę „Słyszałem na ulicy” profilującą pewne akcje. Zapasy przedstawione w kolumnie często rosły lub spadały zgodnie z opinią Winansa. Winans wyciekł zawartość swojej kolumny do grupy maklerów giełdowych, którzy wykorzystali tę wskazówkę, aby zająć pozycje w magazynie przed opublikowaniem kolumny. Brokerzy osiągali łatwe zyski i rzekomo przekazali część swoich nielegalnych zysków Winansowi.

Winans został złapany przez SEC i umieszczony w centrum bardzo trudnej sprawy sądowej. Ponieważ kolumna była osobistą opinią Winansa, a nie istotnymi informacjami poufnymi, SEC została zmuszona do opracowania wyjątkowej i niebezpiecznej strategii. SEC oskarżyła, że ​​informacje w kolumnie należą do The Wall Street Journal, a nie Winans. Oznaczało to, że podczas gdy Winans został skazany za przestępstwo, Journal mógł teoretycznie angażować się w tę samą praktykę handlowania zawartością bez żadnych obaw prawnych.

4. Martha Stewart: Hoaxer gospodyni domowej

W grudniu 2001 r. Food and Drug Administration (FDA) ogłosiło, że odrzuca nowy lek przeciwnowotworowy ImClone, Erbitux. Ponieważ lek stanowił większą część rurociągu ImClone, akcje spółki gwałtownie zanurkowały. Wielu inwestorów farmaceutycznych ucierpiało z powodu spadku, ale rodzina i przyjaciele Samuela Waksala, dyrektora generalnego, byli, co dziwne, nie pośród nich. Wśród osób z nadprzyrodzonym talentem do odgadywania decyzji FDA na kilka dni przed ogłoszeniem znalazła się guru zajmująca się domem, Martha Stewart. Sprzedała 4000 akcji, kiedy akcje wciąż notowały wysokie 50 $, i zebrała prawie 250 000 $ ze sprzedaży. Zapasy spadną do nieco ponad 10 USD w kolejnych miesiącach.

Stewart twierdziła, że ​​ma wcześniej istniejące zlecenie sprzedaży ze swoim brokerem, ale jej historia wciąż się rozwiązywała, a wstyd publiczny ostatecznie zmusił ją do rezygnacji z funkcji dyrektora generalnego własnej firmy, Martha Stewart Living Omnimedia. Waksal została aresztowana i skazana na ponad siedem lat więzienia, aw 2003 r. Skazano ją na 4, 3 miliona dolarów. W 2004 r. Stewart i jej pośrednik zostali również uznani za winnych handlu informacjami poufnymi. Stewart został skazany na co najmniej pięć miesięcy więzienia i ukarany grzywną w wysokości 30 000 $.

Dolna linia

Martha Stewart oferuje najlepszy przykład, dlaczego najlepiej nie handlować istotnymi informacjami poufnymi - pomijając aspekt moralny. Gdyby po prostu trzymała swoje akcje ImClone, osiągnęłaby ona zakres 70–80 USD podczas przejęcia Eli Lilly, dzięki czemu jej udziały byłyby warte około 60 000 USD więcej niż to, za co się wyprzedała. Zamiast tego została ukarana grzywną w wysokości 30 000 $ i trafiła do więzienia. W tym przypadku ryzyko zdecydowanie przewyższyło zwroty.