Kontrola wymiany
Kontrole walutowe są narzuconymi przez rząd ograniczeniami zakupu i / lub sprzedaży walut. Kontrole te pozwalają krajom lepiej ustabilizować swoje gospodarki poprzez ograniczenie napływów i wypływów walut, co może powodować zmienność kursów walutowych. Nie każdy naród może zastosować środki, przynajmniej legalnie; 14. artykuł statutu Międzynarodowego Funduszu Walutowego zezwala tylko krajom o tzw. gospodarkach przejściowych na stosowanie kontroli wymiany.
Tło na temat kontroli wymiany
Wiele krajów Europy Zachodniej wdrożyło kontrole wymiany w latach bezpośrednio po II wojnie światowej. Środki były jednak stopniowo wycofywane, ponieważ powojenne gospodarki na kontynencie stopniowo się umacniały; na przykład Wielka Brytania usunęła ostatnie ograniczenia w październiku 1979 r. Kraje o słabych i / lub rozwijających się gospodarkach zazwyczaj stosują kontrolę walutową, aby ograniczyć spekulacje na temat swoich walut. Często jednocześnie wprowadzają kontrolę kapitału, która ogranicza kwotę inwestycji zagranicznych w kraju.
Kraje o słabych lub rozwijających się gospodarkach mogą kontrolować, ile lokalnej waluty można wymieniać lub eksportować - lub całkowicie zakazać waluty obcej - aby zapobiec spekulacjom.
Kontrolę wymiany można egzekwować na kilka typowych sposobów. Rząd może zakazać używania określonej waluty obcej i zakazać jej posiadania przez mieszkańców. Ewentualnie mogą narzucić stałe kursy wymiany, aby zniechęcić do spekulacji, ograniczyć dowolną wymianę walutową do zatwierdzonego przez rząd wymiennika lub ograniczyć ilość waluty, którą można importować lub eksportować z kraju.
Środki mające na celu udaremnienie kontroli
Jedną z taktyk stosowanych przez firmy w celu obejścia kontroli walutowych i zabezpieczenia ekspozycji walutowych jest stosowanie tak zwanych kontraktów terminowych. Dzięki tym ustaleniom hedger organizuje zakup lub sprzedaż określonej kwoty waluty niezbywalnej w danym dniu terminowym, po ustalonym kursie w stosunku do głównej waluty. W dniu zapadalności zysk lub stratę rozlicza się w głównej walucie, ponieważ rozliczenie w innej walucie jest zabronione przez kontrole.
Kontrola wymiany w wielu krajach rozwijających się nie zezwala na kontrakty terminowe lub zezwala na ich wykorzystywanie tylko przez rezydentów do ograniczonych celów, takich jak zakup niezbędnych importów. W związku z tym w krajach, w których obowiązują kontrole walutowe, kontrakty typu forward, których nie można dostarczyć, są zwykle wykonywane na morzu, ponieważ przepisów lokalnych walut nie można egzekwować poza granicami kraju. Kraje, w których działały zagraniczne rynki NDF, to Chiny, Filipiny, Korea Południowa i Argentyna.
Kontrola wymiany w Islandii
Islandia oferuje ostatni znaczący przykład zastosowania kontroli wymiany w czasie kryzysu finansowego. Niewielki kraj liczący około 334 000 ludzi Islandia upadła w 2008 r. Gospodarka oparta na rybołówstwie została stopniowo przekształcona w zasadniczo gigantyczny fundusz hedgingowy przez trzy największe banki (Landsbanki, Kaupthing i Glitnir), których aktywa mierzyły 14 razy więcej całej produkcji gospodarczej kraju.
Kraj skorzystał, przynajmniej początkowo, z ogromnego napływu kapitału, korzystając z wysokich stóp procentowych płaconych przez banki. Jednak gdy nadszedł kryzys, inwestorzy potrzebujący gotówki wycofali swoje pieniądze z Islandii, powodując gwałtowny spadek lokalnej waluty, korony. Banki również upadły, a gospodarka otrzymała pakiet ratunkowy z MFW.
Pod kontrolą walutową inwestorzy posiadający wysokoprocentowe zagraniczne konta krona nie byli w stanie sprowadzić pieniędzy z powrotem do kraju. Bank Centralny ogłosił w 2015 r., Że kontrole zostaną zniesione do końca 2016 r. Wprowadził również program, dzięki któremu posiadacze rachunków będą mogli przenieść pieniądze z powrotem na lądzie, kupując krajową koronę z dyskontem od oficjalnego kursu walutowego lub inwestowanie w długoterminowe islandzkie obligacje rządowe ze znaczną karą za wcześniejszą sprzedaż.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.