Narzędzia Fed do wpływania na gospodarkę

Gospodarki wolnorynkowe, pozostawione samym sobie, mają tendencję do niestabilności w wyniku indywidualnego strachu i chciwości, które pojawiają się w okresach niestabilności. Historia obfituje w przykłady boomów i załamań finansowych, ale dzięki próbom i błędom systemy ekonomiczne ewoluowały po drodze. Patrząc jednak na wczesną część XXI wieku, rządy nie tylko regulują gospodarkę, ale także używają różnych narzędzi do łagodzenia naturalnych wzlotów i upadków cykli gospodarczych.

W Stanach Zjednoczonych Rezerwa Federalna (Fed) istnieje po to, by utrzymywać stabilną i rozwijającą się gospodarkę poprzez stabilność cen i pełne zatrudnienie - to są dwa ustawowe mandaty. Historycznie Fed dokonał tego poprzez manipulowanie krótkoterminowymi stopami procentowymi, angażowanie się w operacje otwartego rynku (OMO) i dostosowywanie rezerw obowiązkowych. Fed opracował także nowe narzędzia do walki z kryzysem gospodarczym, który pojawił się podczas kryzysu na rynku kredytów subprime w 2007 r. Czym są te narzędzia i jak pomagają złagodzić recesję? Rzućmy okiem na arsenał Fed.

Kluczowe dania na wynos

• Fed, amerykański bank centralny, jest odpowiedzialny za prowadzenie polityki pieniężnej.
• Podstawowymi narzędziami, których używa Fed, są ustalanie stóp procentowych i operacje otwartego rynku (OMO).
• Fed może również zmienić wymagania dotyczące rezerw obowiązkowych dla banków komercyjnych lub ratować upadające banki jako pożyczkę ostatniej szansy, wśród innych mniej powszechnych narzędzi.

Manipulowanie stopami procentowymi

Pierwszym narzędziem wykorzystywanym przez Fed, a także banki centralne na całym świecie, jest manipulowanie krótkoterminowymi stopami procentowymi. Mówiąc prościej, ta praktyka obejmuje podnoszenie / obniżanie stóp procentowych w celu spowolnienia / pobudzenia działalności gospodarczej i kontroli inflacji.

Mechanika jest stosunkowo prosta. Obniżając stopy procentowe, tańsze staje się pożyczanie pieniędzy i mniej lukratywne oszczędzanie, zachęcając osoby prywatne i korporacje do wydawania pieniędzy. Tak więc, gdy stopy procentowe są obniżane, oszczędności maleją, pożycza się więcej pieniędzy i wydaje się więcej pieniędzy. Ponadto wraz ze wzrostem zadłużenia rośnie całkowita podaż pieniądza w gospodarce. Tak więc efektem końcowym obniżenia stóp procentowych jest mniejsza oszczędność, większa podaż pieniądza, więcej wydatków i wyższa ogólna aktywność gospodarcza - dobry efekt uboczny.

Z drugiej strony obniżenie stóp procentowych również powoduje wzrost inflacji. Jest to negatywny efekt uboczny, ponieważ całkowita podaż towarów i usług jest zasadniczo ograniczona w perspektywie krótkoterminowej - a im więcej dolarów goni ten skończony zestaw produktów, ceny rosną. Jeśli inflacja stanie się zbyt wysoka, wówczas w gospodarce zdarzają się różnego rodzaju nieprzyjemne rzeczy. Dlatego sztuczką związaną z manipulowaniem stopą procentową nie jest przesadzanie i nieumyślne tworzenie spiralnej inflacji. Łatwiej to powiedzieć niż zrobić, ale chociaż ta forma polityki pieniężnej jest niedoskonała, wciąż jest lepsza niż brak działania.

System Rezerwy Federalnej (FRS)

Operacje otwartego rynku

Drugim ważnym narzędziem dostępnym dla Fedu są operacje otwartego rynku (OMO), które obejmują kupowanie lub sprzedawanie przez Fed obligacji skarbowych na otwartym rynku. Ta praktyka jest podobna do bezpośredniego manipulowania stopami procentowymi, ponieważ OMO może zwiększać lub zmniejszać całkowitą podaż pieniądza, a także wpływać na stopy procentowe. Ponownie logika tego procesu jest raczej prosta.

Jeśli Fed kupuje obligacje na otwartym rynku, zwiększa podaż pieniądza w gospodarce poprzez zamianę obligacji w zamian za gotówkę dla ogółu społeczeństwa. I odwrotnie, jeśli Fed sprzedaje obligacje, zmniejsza podaż pieniądza poprzez usuwanie gotówki z gospodarki w zamian za obligacje. Dlatego OMO ma bezpośredni wpływ na podaż pieniądza. OMO wpływa również na stopy procentowe, ponieważ jeśli Fed kupuje obligacje, ceny są podwyższane, a stopy procentowe maleją; jeśli Fed sprzedaje obligacje, powoduje to obniżenie cen i wzrost stóp.

Tak więc OMO ma taki sam efekt obniżania stóp / zwiększania podaży pieniądza lub podnoszenia stóp / zmniejszania podaży pieniądza, jak bezpośrednia manipulacja stopami procentowymi. Prawdziwa różnica polega jednak na tym, że OMO jest bardziej narzędziem dostrajającym, ponieważ wielkość rynku amerykańskich obligacji skarbowych jest wyjątkowo duża i OMO może stosować się do obligacji o wszystkich terminach zapadalności, aby wpłynąć na podaż pieniądza.

Rezerwa obowiązkowa

Rezerwa Federalna ma również możliwość dostosowania rezerw obowiązkowych banków, co określa poziom rezerw, które bank musi utrzymywać w porównaniu do określonych zobowiązań depozytowych. Na podstawie wymaganego wskaźnika rezerwy bank musi przechowywać procent określonych depozytów w gotówce lub depozytach w bankach Rezerwy Federalnej.

Dostosowując wskaźniki rezerw stosowane w instytucjach depozytowych, Fed może skutecznie zwiększyć lub zmniejszyć kwotę, którą te pożyczki mogą pożyczyć. Na przykład, jeśli wymagana rezerwa wynosi 5%, a bank otrzyma depozyt w wysokości 500 USD, może pożyczyć 475 USD z tego depozytu, ponieważ jest on wymagany tylko do utrzymania 25 USD lub 5%. Jeśli wskaźnik rezerwy zostanie zwiększony, bankowi pozostanie mniej pieniędzy na pożyczenie każdego zdeponowanego dolara.

Wpływanie na postrzeganie rynku

Ostateczne narzędzie wykorzystane przez Fed do wpływania na rynki i wpływu na postrzeganie rynku. To narzędzie jest nieco bardziej skomplikowane, ponieważ opiera się na koncepcji wpływania na postrzeganie inwestorów, co nie jest łatwym zadaniem z uwagi na przejrzystość naszej gospodarki. W praktyce obejmuje to wszelkie publiczne oświadczenia Fed dotyczące gospodarki.

Na przykład Fed może powiedzieć, że gospodarka rośnie zbyt szybko i martwi się inflacją. Logicznie rzecz biorąc, jeśli Fed jest prawdomówny, oznacza to, że zbliża się podwyżka stóp procentowych w celu schłodzenia gospodarki. Zakładając, że rynek uważa to oświadczenie Fed, posiadacze obligacji sprzedadzą swoje obligacje, zanim stopy wzrosną, i poniosą straty. Gdy inwestorzy sprzedawali obligacje, ceny spadałyby, a stopy procentowe rosły. To w efekcie osiągnęłoby cel Fedu, jakim jest podniesienie stóp procentowych w celu schłodzenia gospodarki, ale bez konieczności robienia czegokolwiek.

Brzmi świetnie na papierze, ale w praktyce jest nieco trudniej. Jeśli obserwujesz rynki obligacji, poruszają się one w tandemie zgodnie z wytycznymi Fed, więc ta praktyka nie wpływa na gospodarkę.

Terminowa aukcja / terminowa pożyczka papierów wartościowych

W 2007 i 2008 r. Fed stanął przed kolejnym czynnikiem, który silnie wpływa na gospodarkę - rynkami kredytowymi. W związku z niedawnym wzrostem stóp procentowych i późniejszym załamaniem wartości zabezpieczonych zobowiązań dłużnych zabezpieczonych subprime (CDO) inwestorzy otrzymali nieoczekiwane i wyraźne przypomnienie potencjalnego spadku ryzyka kredytowego. Chociaż większość inwestycji opartych na kredytach nie odnotowała poważnego spadku przepływów pieniężnych, inwestorzy zaczęli jednak wymagać wyższych premii za zwrot z tytułu utrzymywania tych inwestycji, co doprowadziło nie tylko do wyższych stóp procentowych dla pożyczkobiorców, ale także do zaostrzenia sumy dolarów pożyczonych przez instytucje finansowe, które spowodowały kryzys na rynkach kredytowych.

Ze względu na powagę kryzysu potrzebna była pewna innowacja Fed, aby zminimalizować jej wpływ na całą gospodarkę. Fed miał za zadanie wzmocnić rynki kredytowe i postrzeganie ich przez inwestorów, a także zachęcić instytucje do udzielania pożyczek pomimo pogarszających się warunków w gospodarce i na rynkach kredytowych. Aby to osiągnąć, Fed utworzył terminowe instrumenty aukcyjne i terminowe pożyczki papierów wartościowych. Przyjrzyjmy się bliżej tym dwóm przedmiotom:

1. Terminowa aukcja
Terminowa aukcja została zaprojektowana jako środek zapewniający instytucjom finansowym dostęp do dolarów Fed w celu zmniejszenia krótkoterminowych potrzeb gotówkowych i zapewnienia kapitału na pożyczki, ale w sposób anonimowy. Nazwano go aukcją, ponieważ firmy licytują stopę procentową, którą płacą, aby pożyczyć gotówkę. Różni się to od okna dyskontowego, które sprawia, że ​​instytucja potrzebuje gotówki do publicznej wiadomości, co potencjalnie może prowadzić do obaw o wypłacalność ze strony deponentów, co tylko pogłębia obawy o stabilność gospodarczą.

2. Kredyt terminowy na papiery wartościowe
Jako dodatkowe narzędzie do walki z obawami dotyczącymi bilansu, Fed ustanowił terminową pożyczkę papierów wartościowych, która pozwoliła instytucjom na zamianę CDO zabezpieczonych hipoteką w zamian za amerykańskie obligacje skarbowe. Ponieważ te CDO traciły na wartości, istniały poważne względy bilansowe, ponieważ wartości aktywów firm spadały z powodu dużej ekspozycji na CDO zabezpieczone hipoteką. Gdyby pozostawić to bez kontroli, spadające wartości CDO mogłyby doprowadzić do bankructwa instytucji finansowych i doprowadzić do załamania zaufania do amerykańskiego systemu finansowego. Jednak poprzez zamianę spadających instrumentów CDO na amerykańskie obligacje skarbowe, obawy dotyczące bilansu można złagodzić do czasu poprawy płynności i warunków wyceny tych instrumentów. Zaaranżowane przez Fed przejęcie Bear Stearns w 2007 roku było możliwe dzięki temu nowemu wynalazkowi.

Dolna linia

Ogólnie rzecz biorąc, polityka pieniężna stale się zmienia, ale nadal opiera się na podstawowej koncepcji manipulacji stopami procentowymi, a zatem podaży pieniądza, aktywności gospodarczej i inflacji. Ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego Fed ustanawia pewne polityki i jak te polityki mogłyby potencjalnie odegrać w gospodarce. Wynika to z faktu, że odpływy i przepływy cykli gospodarczych stwarzają możliwości, tworząc zyskowne czasy, aby objąć lub uniknąć ryzyka inwestycyjnego. W związku z tym dobre zrozumienie polityki pieniężnej jest kluczem do zidentyfikowania dobrych możliwości na rynkach.