Goldman Sachs vs. Morgan Stanley: Porównywanie modeli biznesowych

Morgan Stanley (MS) i Goldman Sachs (GS) są najlepszymi rywalami od ponad 80 lat. Po kryzysie finansowym w latach 2007–2008 sektor bankowy kraju popadł w ruinę, obie firmy przyczyniły się do ożywienia na Wall Street. Do dziś ich rywalizacja w branży finansowej z dużymi stawkami jest coraz ważniejsza.

Każdy bank ma odrębny model biznesowy. Goldman od dawna znany jest z krzątania się po kredytach, funduszach private equity i funduszach hedgingowych, a Morgan buduje swoją reputację jako bardziej konserwatywny i ostrożny. Różnice między tymi dwoma bankami są tak wyraźne, jak nigdy dotąd.

Kluczowe dania na wynos

• Goldman Sachs i Morgan Stanley to dwa globalne banki inwestycyjne, które są konkurentami od prawie wieku.
• Podczas gdy Goldman jest najbardziej zależny od dochodów z handlu, dominują pośrednictwo i broń bankowości inwestycyjnej Morgana Stanleya.
• Oba przedsiębiorstwa zostały dotknięte kryzysem finansowym w 2008 r. I następstwem regulacji.

Model biznesowy Morgana Stanleya

Morgan Stanley jest często nazywany bankiem inwestycyjnym. Mówiąc dokładniej, jest to finansowa spółka holdingowa lub bank komercyjny. Obsługuje korporacje, rządy, duże prywatne instytucje finansowe oraz osoby o wysokich wartościach netto (HNWI).

Morgan dokonał szeroko zakrojonych zmian w swoim modelu biznesowym w latach 2011–2012. Firma zmniejszyła zatrudnienie z działalności o stałym dochodzie i dodała pracowników do swojej jednostki obrotu akcjami. Kierownictwo Morgana skoncentrowało się na zarządzaniu majątkiem, a nie na instrumentach pochodnych. Zmiany te pasują do nowego, niższego modelu beta dochodów w erze finansowej, która jest zgodna z bardziej rygorystycznymi przepisami ustawy reformy Dodda-Franka na Wall Street.

Po stronie bankowości inwestycyjnej Morgan Stanley od dawna koncentruje się na bardziej ryzykownym, ale szybko rozwijającym się sektorze technologii. Bank był wiodącym gwarantem ofert Google, Inc., Groupon, Inc., Cisco Systems, Inc. i Salesforce.com. Odegrał także kluczową rolę w ofertach publicznych Apple, Inc. i Facebook, Inc. Morgan Stanley był także głównym gwarantem IPO firmy Snap Inc., która zebrała 3, 4 miliarda dolarów.

Morgan Stanley to globalna firma świadcząca usługi finansowe, która świadczy usługi w zakresie bankowości inwestycyjnej, papierów wartościowych, zarządzania majątkiem i zarządzania inwestycjami. Zarządzanie majątkiem jest największym oddziałem, a powiązany z nim pośrednik-pośrednik, Morgan Stanley Smith Barney, jest największym pojedynczym podmiotem zarządzającym majątkiem na świecie.

Model biznesowy Goldman Sachs

Goldman Sachs zależy od dochodów z handlu, być może bardziej niż jakiegokolwiek innego banku na Wall Street. Oczywiście zyski z handlu są zwykle najwyższe, gdy rynki rosną.

W rezultacie działalność Goldmana ma charakter cykliczny, a niektórzy eksperci branżowi twierdzą, że jej strumień przychodów jest niezrównoważony. W porównaniu do Morgana Stanleya, sprawozdania finansowe Goldmana wykazują większy nacisk na handel instrumentami o stałym dochodzie, walutach i towarach.

Ze wszystkich głównych uprawnień bankowości inwestycyjnej, w tym JPMorgan Chase & Company (JPM), Bank of America Merrill Lynch (BAC) i Citigroup, Inc. (C), Goldman Sachs zachował większość swojego modelu biznesowego sprzed kryzysu. Firma wykorzystuje kapitał bankowy w ryzykownych przedsięwzięciach i ściga wysoki zwrot z inwestycji (ROI) i zwrot z kapitału (ROE). Jeśli bank rozmieści wystarczającą ilość aktywów w wystarczającej liczbie obszarów o wysokich zyskach, zyski powinny nastąpić.

Od czasu kryzysu finansowego Goldman Sachs wydaje się być bankiem, który najbardziej chętnie angażuje się w działalność handlową i kredytową. Jest to ten sam model, który przyniósł wielkie zyski od 1995 do 2005 r. I od 2010 do 2013 r. Ale jest to również ten sam model - choć mniej lewarowany - który spowodował, że wiele banków było tak wrażliwych w 2008 r.

Różne strategie w środowisku po recesji

Oczywiście świat bankowości zmienił się po 2008 roku. Inwestorzy stali się skąpi, ale nie tak skąpi jak pożyczkodawcy. Dodd-Frank znacznie podniósł poziom kontroli regulacyjnej w bankach takich jak Goldman Sachs i Morgan Stanley.

Morgan zareagował na inne środowisko, tnąc operacje handlowe. W efekcie bank odszedł od handlu obarczonego wysokim ryzykiem i nagrodami, a stał się bardziej niezawodny w zarządzaniu pieniędzmi. Z kolei Goldman Sachs podkreślił inwestycje korporacyjne, handel i pożyczki, a po kryzysie wrócił do życia.

Kolejne poważne pogorszenie koniunktury na rynku wystawiłoby powojenne modele biznesowe obu banków na prawdziwą próbę.