Fundusz hedgingowy
Fundusze hedgingowe to alternatywne inwestycje wykorzystujące połączone fundusze, które stosują różne strategie w celu uzyskania aktywnego zwrotu (alfa) dla swoich inwestorów. Fundusze hedgingowe mogą być agresywnie zarządzane lub wykorzystywać instrumenty pochodne i dźwignię zarówno na rynku krajowym, jak i międzynarodowym w celu generowania wysokich zysków (w sensie absolutnym lub powyżej określonego rynkowego wskaźnika referencyjnego). Należy zauważyć, że fundusze hedgingowe są ogólnie dostępne tylko dla akredytowanych inwestorów, ponieważ wymagają mniej przepisów SEC niż inne fundusze. Jednym z aspektów wyróżniających branżę funduszy hedgingowych jest fakt, że fundusze hedgingowe podlegają mniejszej regulacji niż fundusze wspólnego inwestowania i inne instrumenty inwestycyjne.
1:51Wprowadzenie do funduszy hedgingowych
Zrozumienie funduszy hedgingowych
Każdy fundusz hedgingowy jest skonstruowany tak, aby wykorzystać określone możliwości rynkowe. Fundusze hedgingowe stosują różne strategie inwestycyjne, dlatego często są klasyfikowane według stylu inwestycyjnego. Istnieje znaczna różnorodność atrybutów ryzyka i inwestycji w różnych stylach.
Z prawnego punktu widzenia fundusze hedgingowe są najczęściej tworzone jako spółki komandytowe typu private equity, które są otwarte dla ograniczonej liczby akredytowanych inwestorów i wymagają dużej początkowej minimalnej inwestycji. Inwestycje w fundusze hedgingowe są niepłynne, ponieważ często wymagają od inwestorów przechowywania środków w funduszu przez co najmniej rok, co jest czasem zwanym okresem blokady. Wypłaty mogą się również odbywać tylko w określonych odstępach czasu, takich jak kwartalne lub dwa razy w roku.
Kluczowe dania na wynos
- Fundusze hedgingowe są alternatywnymi instrumentami inwestycyjnymi, które stosują różne strategie generowania alfa dla swoich akredytowanych klientów inwestorów.
- Są droższe w porównaniu z tradycyjnymi instrumentami inwestycyjnymi, ponieważ mają strukturę opłat dwóch i dwudziestu, co oznacza, że pobierają dwa procent za zarządzanie aktywami i pobierają 20% ogólnych zysków jako opłaty.
- Mają wyjątkową krzywą wzrostu w ciągu ostatnich dwudziestu lat i były związane z kilkoma kontrowersjami.
Historia funduszu hedgingowego
AW Jones & Co., były pisarz i socjolog, firma Alfreda Winslowa Jonesa, uruchomiła pierwszy fundusz hedgingowy w 1949 roku. Podczas pisania artykułu o aktualnych trendach inwestycyjnych w Fortune w 1948 roku Jones zainspirował się do spróbowania swoich sił w zarządzaniu pieniędzmi. Zebrał 100 000 USD (w tym 40 000 USD z własnej kieszeni) i postanowił spróbować zminimalizować ryzyko związane z utrzymywaniem długoterminowych pozycji w akcjach poprzez krótką sprzedaż innych akcji. Ta innowacja inwestycyjna jest obecnie określana jako klasyczny model długich / krótkich akcji. Jones zastosował również dźwignię, aby zwiększyć zwroty.
W 1952 roku Jones zmienił strukturę swojego instrumentu inwestycyjnego, przekształcając go z spółki jawnej w spółkę komandytową i dodając 20% opłaty motywacyjnej jako rekompensatę dla partnera zarządzającego. Jako pierwszy zarządzający pieniędzmi, który połączył krótką sprzedaż, wykorzystanie dźwigni z dzielonym ryzykiem poprzez partnerstwo z innymi inwestorami oraz system rekompensat oparty na wynikach inwestycyjnych, Jones zdobył swoje miejsce w historii inwestycji jako ojciec funduszu hedgingowego.
W latach 60. fundusze hedgingowe znacznie przewyższały większość funduszy wspólnego inwestowania i zyskały na popularności, gdy artykuł z Fortune z 1966 r. Podkreślał niejasną inwestycję, która przewyższała każdy fundusz inwestycyjny na rynku pod względem liczby dwucyfrowej w porównaniu z poprzednim rokiem i wysokiej liczby dwucyfrowej w ciągu ostatnich pięciu lat.
Jednak w miarę ewolucji trendów funduszy hedgingowych, dążąc do maksymalizacji zysków, wiele funduszy odwróciło się od strategii Jonesa, która koncentrowała się na doborze akcji w połączeniu z hedgingiem i zamiast tego zdecydowała się na bardziej ryzykowne strategie oparte na długoterminowej dźwigni. Taktyka ta doprowadziła do dużych strat w latach 1969–1970, a następnie do wielu zamknięć funduszy hedgingowych podczas bessy w latach 1973–74.
Przez ponad dwie dekady branża była względnie cicha, dopóki artykuł z 1986 roku w Instytucie Inwestora Instytucjonalnego reklamował dwucyfrowe wyniki funduszu tygrysiego Juliana Robertsona. Wysoko latający fundusz hedgingowy po raz kolejny przyciągnął uwagę publiczności dzięki jego znakomitym wynikom, dlatego inwestorzy przybyli do branży, która obecnie oferuje tysiące funduszy i stale rosnącą gamę egzotycznych strategii, w tym handel walutami i instrumenty pochodne, takie jak kontrakty futures i opcje.
Znani zarządzający pieniędzmi porzucili tradycyjną branżę funduszy inwestycyjnych na początku lat 90., szukając sławy i fortuny jako zarządzający funduszami hedgingowymi. Niestety, historia powtórzyła się pod koniec lat 90. i na początku 2000 r., Ponieważ wiele głośnych funduszy hedgingowych, w tym fundusze Robertsona, zawiodło w spektakularny sposób. Od tamtej epoki branża funduszy hedgingowych znacznie się rozwinęła. Dzisiaj branża funduszy hedgingowych jest ogromna - suma zarządzanych aktywów w tej branży jest wyceniana na ponad 3, 2 bln USD według raportu Preqin Global Hedge Fund 2018. Na podstawie statystyk z firmy badawczej Barclays hedging, łączna liczba zarządzanych aktywów funduszy hedgingowych wzrosła o 2335% między 1997 a 2018 rokiem.
Wzrosła również liczba działających funduszy hedgingowych. W 2002 r. Istniało około 2000 funduszy hedgingowych. Szacunki różnią się w zależności od liczby działających obecnie funduszy hedgingowych. Liczba ta przekroczyła 10 000 do końca 2015 r. Jednak straty i słabe wyniki doprowadziły do likwidacji. Według firmy badawczej Hedge Fund Research do końca 2017 r. Istnieje 9754 fundusze hedgingowe.
Cechy charakterystyczne
- Są one otwarte tylko dla „akredytowanych” lub wykwalifikowanych inwestorów: fundusze hedgingowe mogą pobierać pieniądze od „wykwalifikowanych” inwestorów - osób o rocznym dochodzie przekraczającym 200 000 USD w ciągu ostatnich dwóch lat lub o wartości netto przekraczającej 1 milion USD, z wyłączeniem ich podstawowe miejsce zamieszkania. W związku z tym Komisja Papierów Wartościowych i Giełd uznaje wykwalifikowanych inwestorów za wystarczająco odpowiednich, aby poradzić sobie z potencjalnym ryzykiem wynikającym z szerszego mandatu inwestycyjnego.
- Oferują szersze możliwości inwestycyjne niż inne fundusze: wszechświat inwestycyjny funduszu hedgingowego jest ograniczony jedynie jego mandatem. Fundusz hedgingowy może zasadniczo inwestować w wszystko - ziemię, nieruchomości, akcje, instrumenty pochodne i waluty. Z kolei fundusze wspólnego inwestowania muszą zasadniczo trzymać się akcji lub obligacji i zwykle są one tylko długoterminowe.
- Często stosują dźwignię: fundusze hedgingowe często wykorzystują pożyczone pieniądze w celu zwiększenia swoich zysków. Jak widzieliśmy podczas kryzysu finansowego w 2008 r., Dźwignia finansowa może również zniszczyć fundusze hedgingowe.
- Struktura opłat: Zamiast obciążać tylko wskaźnik kosztów, fundusze hedgingowe naliczają zarówno wskaźnik kosztów, jak i opłatę za wyniki. Ta struktura opłat nosi nazwę „dwa i dwadzieścia” - 2% opłaty za zarządzanie aktywami, a następnie 20% obniżki wszelkich wygenerowanych zysków.
Istnieją bardziej szczegółowe cechy, które definiują fundusz hedgingowy, ale w gruncie rzeczy, ponieważ są to prywatne instrumenty inwestycyjne, które pozwalają inwestować tylko zamożnym osobom, fundusze hedgingowe mogą właściwie robić, co chcą, pod warunkiem, że ujawnią inwestorom strategię z góry. Ta szeroka szerokość geograficzna może wydawać się bardzo ryzykowna, a czasami może być. Niektóre z najbardziej spektakularnych wybuchów finansowych dotyczyły funduszy hedgingowych. To powiedziawszy, ta elastyczność zapewniana do zabezpieczenia funduszy doprowadziła do tego, że niektórzy z najbardziej utalentowanych zarządzających pieniędzmi osiągnęli niesamowite, długoterminowe zyski.
Należy zauważyć, że „hedging” jest w rzeczywistości próbą ograniczenia ryzyka, ale celem większości funduszy hedgingowych jest maksymalizacja zwrotu z inwestycji. Nazwa jest przeważnie historyczna, ponieważ pierwsze fundusze hedgingowe próbowały zabezpieczyć się przed ryzykiem spadku koniunktury gospodarczej poprzez zwarcie rynku. (Fundusze wspólnego inwestowania zazwyczaj nie zajmują krótkich pozycji jako jeden z głównych celów). W dzisiejszych czasach fundusze hedgingowe stosują dziesiątki różnych strategii, więc nie można powiedzieć, że fundusze hedgingowe po prostu „zabezpieczają ryzyko”. W rzeczywistości, ponieważ zarządzający funduszami hedgingowymi dokonują inwestycji spekulacyjnych, fundusze te mogą nieść większe ryzyko niż cały rynek.
Poniżej przedstawiamy niektóre ryzyka związane z funduszami hedgingowymi:
- Skoncentrowana strategia inwestycyjna naraża fundusze hedgingowe na potencjalnie ogromne straty.
- Fundusze hedgingowe zazwyczaj wymagają od inwestorów blokowania pieniędzy na okres lat.
- Wykorzystanie dźwigni finansowej lub pożyczonych pieniędzy może przekształcić niewielką stratę w znaczną stratę.
Struktura płac menedżera funduszy hedgingowych
Zarządzający funduszami hedgingowymi są znani ze swojej typowej struktury płac 2 i 20, przy czym zarządzający funduszem otrzymuje 2% aktywów i 20% zysków każdego roku. To 2% dostaje krytykę i nietrudno zrozumieć, dlaczego. Nawet jeśli zarządzający funduszem hedgingowym straci pieniądze, nadal otrzymuje 2% aktywów. Na przykład menedżer nadzorujący fundusz warty 1 miliard dolarów mógłby wpłacić 20 milionów dolarów rocznie na rekompensatę bez kiwnięcia palcem.
To powiedziawszy, istnieją mechanizmy mające na celu ochronę tych, którzy inwestują w fundusze hedgingowe. Często stosowane są ograniczenia opłat, takie jak znaki wysokiego poziomu, aby zapobiec podwójnemu wypłacaniu zarządzającym portfelem tych samych zysków. Mogą również obowiązywać ograniczenia opłat, aby zapobiec przejęciu przez kierownictwo nadmiernego ryzyka.
Jak wybrać fundusz hedgingowy
Przy tak wielu funduszach hedgingowych we wszechświecie inwestycyjnym ważne jest, aby inwestorzy wiedzieli, czego szukają, aby usprawnić proces należytej staranności i podejmować w odpowiednim czasie odpowiednie decyzje.
Szukając wysokiej jakości funduszu hedgingowego, ważne jest, aby inwestor zidentyfikował istotne dla niego wskaźniki oraz wymagane dla nich wyniki. Wytyczne te mogą opierać się na wartościach bezwzględnych, takich jak zwroty przekraczające 20% rocznie w ciągu ostatnich pięciu lat, lub mogą być względne, takie jak pięć najlepszych funduszy o najwyższej wydajności w danej kategorii.
Aby zapoznać się z listą największych funduszy hedgingowych na świecie, przeczytaj: „Jakie są największe fundusze hedgingowe na świecie?”
Wytyczne dotyczące bezwzględnego finansowania funduszu
Pierwszą wskazówką, którą inwestor powinien ustalić przy wyborze funduszu, jest roczna stopa zwrotu. Powiedzmy, że chcemy znaleźć fundusze z pięcioletnim rocznym zwrotem, który przekracza zwrot z indeksu Citigroup World Government Bond Index (WGBI) o 1%. Ten filtr wyeliminowałby wszystkie fundusze, które osiągają gorsze wyniki niż indeks w dłuższych okresach, i można by go skorygować na podstawie wyników indeksu w czasie.
Wytyczne te ujawnią również fundusze o znacznie wyższych oczekiwanych zyskach, takie jak globalne makrofinansowe, długo-zwięzłe fundusze o długim okresie tendencji i kilka innych. Ale jeśli nie są to rodzaje funduszy, których poszukuje inwestor, muszą również ustalić wytyczne dotyczące odchyleń standardowych. Ponownie użyjemy WGBI do obliczenia odchylenia standardowego dla indeksu w ciągu ostatnich pięciu lat. Załóżmy, że dodajemy 1% do tego wyniku i ustalamy tę wartość jako wytyczną dla odchylenia standardowego. Fundusze ze standardowym odchyleniem większym niż wytyczne można również wyeliminować z dalszych rozważań.
Niestety wysokie zwroty niekoniecznie pomagają znaleźć atrakcyjny fundusz. W niektórych przypadkach fundusz hedgingowy mógł zastosować strategię, która była korzystna, co spowodowało, że wyniki w tej kategorii były wyższe niż zwykle. Dlatego po zidentyfikowaniu niektórych funduszy, które osiągają wysokie zyski, ważne jest określenie strategii funduszu i porównanie jego zwrotów z innymi funduszami w tej samej kategorii. Aby to zrobić, inwestor może ustalić wytyczne, najpierw generując analizę podobnych funduszy. Na przykład można ustalić 50. percentyl jako wskazówkę do filtrowania funduszy.
Teraz inwestor ma dwie wytyczne, które wszystkie fundusze muszą spełnić w celu dalszego rozważenia. Jednak zastosowanie tych dwóch wytycznych wciąż pozostawia zbyt wiele funduszy do oceny w rozsądnym czasie. Należy ustanowić dodatkowe wytyczne, ale dodatkowe wytyczne niekoniecznie będą miały zastosowanie w pozostałym wszechświecie funduszy. Na przykład wytyczne dotyczące funduszu arbitrażowego w zakresie połączeń będą się różnić od wytycznych dla funduszu o długim krótkim neutralności rynkowej.
Wytyczne dotyczące względnych wyników funduszy
Aby ułatwić inwestorowi poszukiwanie wysokiej jakości funduszy, które nie tylko spełniają wstępne wytyczne dotyczące zwrotu i ryzyka, ale także spełniają wytyczne dotyczące konkretnej strategii, kolejnym krokiem jest ustanowienie zestawu odpowiednich wytycznych. Względne wskaźniki wydajności powinny zawsze opierać się na określonych kategoriach lub strategiach. Na przykład porównywanie lewarowanego globalnego funduszu makrofinansowego z neutralnym rynkowo, długim / krótkim funduszem akcyjnym byłoby niesprawiedliwe.
Aby ustalić wytyczne dla konkretnej strategii, inwestor może skorzystać z pakietu oprogramowania analitycznego (takiego jak Morningstar), aby najpierw zidentyfikować wszechświat funduszy przy użyciu podobnych strategii. Następnie analiza rówieśnicza ujawni wiele statystyk, w podziale na kwartyle lub decyle, dla tego wszechświata.
Próg dla każdej wytycznej może być wynikiem dla każdej metryki, która spełnia lub przekracza 50 percentyl. Inwestor może poluzować wytyczne za pomocą 60 percentyla lub zaostrzyć wytyczne za pomocą 40 percentyla. Wykorzystanie 50 percentyla we wszystkich metrykach zwykle odfiltrowuje wszystkie fundusze hedgingowe z wyjątkiem kilku w celu dodatkowej analizy. Ponadto ustanowienie wytycznych w ten sposób pozwala na elastyczność w dostosowywaniu wytycznych, ponieważ otoczenie gospodarcze może mieć wpływ na bezwzględny zwrot z niektórych strategii.
Oto solidna lista podstawowych wskaźników, których należy użyć do ustalenia wytycznych:
- Pięć lat rocznych zwrotów
- Odchylenie standardowe
- Toczące się odchylenie standardowe
- Miesiące do odzyskania / maksymalna wypłata
- Odchylenie w dół
Wytyczne te pomogą wyeliminować wiele funduszy we wszechświecie i zidentyfikować wykonalną liczbę funduszy do dalszej analizy.
Inne wytyczne dotyczące rozważania funduszy
Inwestor może również rozważyć inne wytyczne, które mogą albo jeszcze bardziej zmniejszyć liczbę funduszy do analizy, albo zidentyfikować fundusze spełniające dodatkowe kryteria, które mogą być istotne dla inwestora. Niektóre przykłady innych wytycznych obejmują:
- Wielkość funduszu / wielkość firmy: Wytyczne dotyczące wielkości mogą być minimalne lub maksymalne w zależności od preferencji inwestora. Na przykład inwestorzy instytucjonalni często inwestują tak duże kwoty, że fundusz lub firma musi mieć minimalną wielkość, aby pomieścić dużą inwestycję. W przypadku innych inwestorów zbyt duży fundusz może stawić czoła przyszłym wyzwaniom, stosując tę samą strategię, aby sprostać przeszłym sukcesom. Może tak być w przypadku funduszy hedgingowych, które inwestują w przestrzeń kapitałową o małej kapitalizacji.
- Przebieg: Jeśli inwestor chce, aby fundusz miał minimalny okres 24 lub 36 miesięcy, niniejsze wytyczne wyeliminują wszelkie nowe fundusze. Czasami jednak zarządzający funduszem odchodzi, aby założyć własny fundusz i chociaż fundusz jest nowy, jego wyniki można śledzić przez znacznie dłuższy okres.
- Minimalna inwestycja: to kryterium jest bardzo ważne dla mniejszych inwestorów, ponieważ wiele funduszy ma minimum, które mogą utrudnić właściwą dywersyfikację. Minimalna inwestycja funduszu może również wskazywać rodzaje inwestorów w funduszu. Większe minima mogą wskazywać na większy odsetek inwestorów instytucjonalnych, podczas gdy niskie minimum mogą wskazywać na większą liczbę inwestorów indywidualnych.
- Warunki wykupu: Warunki te mają wpływ na płynność i stają się bardzo ważne, gdy ogólny portfel jest wysoce niepłynny. Dłuższe okresy blokady są trudniejsze do włączenia do portfela, a okresy wykupu dłuższe niż miesiąc mogą stanowić pewne wyzwanie podczas procesu zarządzania portfelem. Wytyczne mogą zostać wdrożone w celu wyeliminowania funduszy, które mają blokady, gdy portfel jest już niepłynny, podczas gdy wytyczne te mogą być złagodzone, gdy portfel ma odpowiednią płynność.
Opodatkowanie zysków funduszu hedgingowego
Kiedy krajowy amerykański fundusz hedgingowy zwraca zyski swoim inwestorom, pieniądze podlegają opodatkowaniu podatkiem od zysków kapitałowych. Stopa krótkoterminowych zysków kapitałowych ma zastosowanie do zysków z inwestycji utrzymywanych przez okres krótszy niż jeden rok i jest taka sama jak stopa podatkowa inwestora od zwykłych dochodów. W przypadku inwestycji utrzymywanych przez okres dłuższy niż jeden rok stawka nie przekracza 15% dla większości podatników, ale może sięgać nawet 20% w wysokich przedziałach podatkowych. Podatek ten dotyczy zarówno inwestorów amerykańskich, jak i zagranicznych.
Zagraniczny fundusz hedgingowy ma siedzibę poza Stanami Zjednoczonymi, zwykle w kraju o niskim lub wolnym od podatku podatku. Przyjmuje inwestycje inwestorów zagranicznych i zwolnionych z podatku podmiotów amerykańskich. Inwestorzy ci nie ponoszą żadnych zobowiązań podatkowych w USA od wypłaconych zysków.
Sposoby funduszy hedgingowych unikają podatków
Wiele funduszy hedgingowych jest skonstruowanych tak, aby wykorzystywać przeniesione odsetki. W ramach tej struktury fundusz jest traktowany jako spółka osobowa. Założyciele i zarządzający funduszami są komplementariuszami, a inwestorzy są komandytariuszami. Założyciele są również właścicielami spółki zarządzającej, która zarządza funduszem hedgingowym. Menedżerowie zarabiają 20% opłaty za wyniki z tytułu przeniesionych odsetek jako komplementariusz funduszu.
Zarządzający funduszami hedgingowymi otrzymują rekompensatę za przeniesione odsetki; ich dochód z funduszu jest opodatkowany jako zwrot z inwestycji, a nie wynagrodzenie lub wynagrodzenie za świadczone usługi. Opłata motywacyjna jest opodatkowana według długoterminowej stopy zysków kapitałowych w wysokości 20%, w przeciwieństwie do zwykłych stawek podatku dochodowego, gdzie najwyższa stopa wynosi 39, 6%. Stanowi to znaczne oszczędności podatkowe dla zarządzających funduszami hedgingowymi.
To porozumienie biznesowe ma swoich krytyków, którzy twierdzą, że struktura jest luką, która pozwala funduszom hedgingowym uniknąć płacenia podatków. Zasada przenoszenia odsetek nie została jeszcze obalona pomimo wielu prób w Kongresie. Stało się to aktualną kwestią podczas wyborów podstawowych w 2016 r.
Wiele czołowych funduszy hedgingowych wykorzystuje firmy reasekuracyjne na Bermudach jako kolejny sposób na zmniejszenie swoich zobowiązań podatkowych. Bermudy nie nakładają podatku dochodowego od osób prawnych, dlatego fundusze hedgingowe zakładają własne firmy reasekuracyjne na Bermudach. Fundusze hedgingowe wysyłają następnie pieniądze do firm reasekuracyjnych na Bermudach. Ci reasekuratorzy z kolei inwestują te środki z powrotem w fundusze hedgingowe. Wszelkie zyski z funduszy hedgingowych trafiają do reasekuratorów na Bermudach, gdzie nie są oni zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych. Zyski z inwestycji w fundusz hedgingowy rosną bez żadnych zobowiązań podatkowych. Podatki są należne dopiero wtedy, gdy inwestorzy sprzedadzą swoje udziały w reasekuratorach.
Firma na Bermudach musi być firmą ubezpieczeniową. Każdy inny rodzaj działalności prawdopodobnie podlegałby karom z US Internal Revenue Service (IRS) za pasywne zagraniczne firmy inwestycyjne. IRS definiuje ubezpieczenie jako aktywny biznes. Aby zakwalifikować się jako aktywny biznes, firma reasekuracyjna nie może mieć puli kapitału, która jest znacznie większa niż jest potrzebna do zabezpieczenia sprzedanego ubezpieczenia. Nie jest jasne, czym jest ten standard, ponieważ nie został jeszcze zdefiniowany przez IRS.
Kontrowersje dotyczące funduszy hedgingowych
Wiele funduszy hedgingowych jest zaangażowanych w skandale związane z wykorzystywaniem informacji poufnych od 2008 r. Jednym z najbardziej znanych przypadków wykorzystywania informacji poufnych jest Grupa Galleon zarządzana przez Raj Rajaratnam.
Grupa Galleon osiągnęła szczyt 7 miliardów dolarów, zanim została zmuszona do zamknięcia w 2009 roku. Firma została założona w 1997 roku przez Raj Rajaratnam. W 2009 r. Prokuratorzy federalni oskarżyli Rajaratnam o liczne przypadki oszustw i wykorzystywania informacji poufnych. W 2011 roku został skazany za 14 zarzutów i rozpoczął karę 11 lat. Wielu pracowników Grupy Galleon zostało również skazanych za skandal.
Rajaratnam został przyłapany na uzyskiwaniu poufnych informacji od Rajata Gupty, członka zarządu Goldman Sachs. Zanim wiadomość została upubliczniona, Gupta rzekomo przekazał informację, że Warren Buffett dokonał inwestycji w Goldman Sachs we wrześniu 2008 r. W szczytowym momencie kryzysu finansowego. Rajaratnam był w stanie kupić znaczne ilości akcji Goldman Sachs i osiągnąć duży zysk z tych akcji w ciągu jednego dnia.
Rajaratnam został również skazany za inne opłaty za wykorzystywanie informacji poufnych. Podczas swojej kadencji jako zarządzającego funduszem kultywował grupę osób z branży, aby uzyskać dostęp do istotnych informacji.
Przepisy dotyczące funduszy hedgingowych
Fundusze hedgingowe są tak duże i potężne, że SEC zaczyna zwracać większą uwagę, szczególnie dlatego, że naruszenia takie jak handel poufnymi informacjami i oszustwa zdają się występować znacznie częściej. Jednak niedawna ustawa faktycznie rozluźniła sposób, w jaki fundusze hedgingowe mogą sprzedawać swoje pojazdy inwestorom.
W marcu 2012 r. Została podpisana ustawa Jumpstart Our Business Startups Act (JOBS Act). Podstawowym założeniem JOBS Act było zachęcanie do finansowania małych przedsiębiorstw w USA poprzez złagodzenie przepisów dotyczących papierów wartościowych. Istotny wpływ na fundusze hedgingowe miała również ustawa JOBS: we wrześniu 2013 r. Zniesiono zakaz reklamy funduszy hedgingowych. W głosowaniu 4 do 1 SEC zaakceptowała wniosek o zezwolenie funduszom hedgingowym i innym firmom, które tworzą prywatne oferty, na reklamowanie się komukolwiek chcą, ale nadal mogą akceptować inwestycje tylko od akredytowanych inwestorów. Fundusze hedgingowe są często kluczowymi dostawcami kapitału dla startupów i małych firm ze względu na ich szeroki zakres inwestycji. Danie funduszom hedgingowym okazji do pozyskania kapitału pomogłoby w rozwoju małych przedsiębiorstw poprzez zwiększenie puli dostępnego kapitału inwestycyjnego.
Reklama funduszu hedgingowego polega na oferowaniu produktów inwestycyjnych funduszu akredytowanym inwestorom lub pośrednikom finansowym za pośrednictwem druku, telewizji i Internetu. Fundusz hedgingowy, który chce pozyskać (zareklamować) inwestorów, musi złożyć „Formularz D” w SEC co najmniej 15 dni przed rozpoczęciem reklamy. Ponieważ reklama funduszy hedgingowych była surowo zabroniona przed zniesieniem tego zakazu, SEC jest bardzo zainteresowana sposobem, w jaki reklama jest wykorzystywana przez prywatnych emitentów, dlatego wprowadziła zmiany w formularzach D. Fundusze, które publicznie namawiają, będą również musiały złożyć zmieniony Formularz D w ciągu 30 dni od zakończenia oferty. Nieprzestrzeganie tych zasad prawdopodobnie spowoduje zakaz tworzenia dodatkowych papierów wartościowych przez rok lub dłużej.
Po 2008: ściganie S&P
Od czasu kryzysu w 2008 r. Świat funduszy hedgingowych wszedł w kolejny okres zwrotów mniej niż gwiezdnych. Wiele funduszy, które wcześniej cieszyły się dwucyfrowymi stopami zwrotu w ciągu przeciętnego roku, znacznie zmniejszyło swoje zyski. W wielu przypadkach fundusze nie dorównują zwrotom z S&P 500. Dla inwestorów zastanawiających się, gdzie umieścić swoje pieniądze, staje się to coraz łatwiejszą decyzją: dlaczego cierpią z powodu wysokich opłat i początkowych inwestycji, dodatkowego ryzyka i ograniczeń wypłat zabezpieczać fundusze, jeśli bezpieczniejsza, prostsza inwestycja, taka jak fundusz wspólnego inwestowania, może przynieść zwroty, które są takie same lub, w niektórych przypadkach, nawet silniejsze?
Istnieje wiele powodów, dla których fundusze hedgingowe walczyły w ostatnich latach. Przyczyny te prowadzą do wahań od napięć geopolitycznych na całym świecie do nadmiernego polegania na wielu funduszach w poszczególnych sektorach, w tym technologii i podwyżek stóp procentowych przez Fed. Wielu wybitnych zarządzających funduszami dokonało nagłośnienia złych zakładów, które kosztowały ich nie tylko pieniężnie, ale także pod względem ich reputacji jako doświadczonych liderów funduszy.
David Einhorn jest przykładem takiego podejścia. Firma Einhorn Greenlight Capital wcześnie stawiła zakłady przeciwko Allied Capital i Lehman Brothers podczas kryzysu finansowego. Te głośne zakłady zakończyły się sukcesem i przyniosły Einhorn reputację sprytnego inwestora.
Jednak firma odnotowała straty o 34 procent, co jest najgorszym rokiem w historii, w wyniku krótkoterminowych spotkań z Amazonem, który niedawno stał się drugą firmą Apple po Apple z bilionem dolarów, oraz udziałami w General Motors, która opublikowała mniej niż gwiazdę 2018 r.
W szczególności ogólna wielkość branży funduszy hedgingowych (pod względem zarządzanych aktywów) nie zmniejszyła się znacząco w tym okresie i nadal rośnie. Przez cały czas pojawiają się nowe fundusze hedgingowe, mimo że w ciągu ostatnich 10 lat odnotowano rekordową liczbę zamknięć funduszy hedgingowych.
W obliczu rosnącej presji niektóre fundusze hedgingowe ponownie oceniają aspekty swojej organizacji, w tym strukturę opłat „dwa i dwadzieścia”. Według danych Hedge Fund Research w ostatnim kwartale 2016 r. Średnia opłata za zarządzanie spadła do 1, 48%, a średnia opłata motywacyjna spadła do 17, 4%. W tym sensie przeciętny fundusz hedgingowy jest nadal znacznie droższy niż, powiedzmy, indeks lub fundusz wspólnego inwestowania, ale fakt, że struktura opłat zmienia się średnio, jest znaczący.
Główne fundusze hedgingowe
W połowie 2018 r. Dostawca danych HFM Absolute Return utworzył listę funduszy hedgingowych według łącznej wartości AUM. Ta lista najlepszych funduszy hedgingowych obejmuje niektóre spółki, które posiadają więcej w AUM w innych obszarach oprócz ramienia funduszu hedgingowego. Niemniej jednak ranking uwzględnia tylko operacje funduszy hedgingowych w każdej firmie.
Elliott Management Corporation Paula Singera posiadała 35 miliardów dolarów w AUM według ankiety. Fundusz założony w 1977 r. Jest czasami określany jako „fundusz sępa”, ponieważ około jedna trzecia jego aktywów koncentruje się na zagrożonych papierach wartościowych, w tym na zadłużeniu krajów w stanie upadłości. Niezależnie od tego strategia okazała się skuteczna przez wiele dziesięcioleci.
Two Sigma Investments, założona w 2001 roku przez Davida Siegela i Johna Overdecka, znajduje się na szczycie listy funduszy hedgingowych AUM z zarządzanymi aktywami o wartości ponad 37 miliardów dolarów. Firma została zaprojektowana tak, aby nie opierać się na jednej strategii inwestycyjnej, co pozwala jej być elastycznym wraz ze zmianami na rynku.
Jednym z najpopularniejszych funduszy hedgingowych na świecie jest Renaissance Technologies Jamesa H. Simona. Fundusz z 57 mld USD w AUM został uruchomiony w 1982 r., Ale zrewolucjonizował swoją strategię wraz ze zmianami technologicznymi w ostatnich latach. Teraz Renaissance jest znane z systematycznego handlu opartego na modelach komputerowych i algorytmach ilościowych. Dzięki tym podejściom Renaissance był w stanie zapewnić inwestorom niezmiennie wysokie zyski, nawet pomimo niedawnych zawirowań w obszarze funduszy hedgingowych w szerszym zakresie.
AQR Capital Investments jest drugim co do wielkości funduszem hedgingowym na świecie, który nadzoruje prawie 90 miliardów dolarów AUM na czas badania HFM. AQR z siedzibą w Greenwich w stanie Connecticut jest znane z wykorzystywania zarówno tradycyjnych, jak i alternatywnych strategii inwestycyjnych.
Bridgewater Associates Raya Dalio pozostaje największym funduszem hedgingowym na świecie, z niespełna 125 miliardami dolarów w AUM w połowie 2018 roku. Fundusz z Connecticut zatrudnia około 1700 osób i koncentruje się na globalnej strategii inwestowania w makro. Bridgewater zalicza do swoich klientów fundacje, fundusze, a nawet zagraniczne rządy i banki centralne.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.