Odporność
Immunitet to zwolnienie z obowiązku prawnego, ścigania lub kary, przyznane przez ustawę lub organ rządowy. Istnieją cztery różne rodzaje odporności:
- Immunitet świadka - lub immunitet ścigania, przyznany komuś w zamian za informację lub zeznanie w procesie karnym;
- Ochrona urzędników publicznych przed odpowiedzialnością - która chroni urzędników takich jak zarządcy miast i szefowie policji przed odpowiedzialnością za swoje decyzje;
- Immunitet suwerenny lub rządowy - który chroni suwerenne państwo lub agencję przed procesami bez ich zgody;
- Immunitet dyplomatyczny - przyznawany personelowi dyplomatycznemu zwalniającemu go z ustawodawstwa zagranicznej jurysdykcji.
ZŁAMANIE Immunitetu
Niektóre przestępstwa - takie jak przestępczość zorganizowana i haraczy - można udowodnić jedynie na podstawie zeznań kogoś, kto jest „partnerem w przestępstwie” i jest zaangażowany w tę samą działalność przestępczą. W zamian za zeznania i współpracę prokuratorzy w USA mogą zaoferować takim niechętnym świadkom immunitet przed ściganiem. W takich przypadkach istnieją dwa rodzaje odporności:
- Immunitet transakcyjny - zapewnia całkowitą ochronę przed ściganiem za przestępstwa, o których świadek jest zobowiązany zeznawać;
- Użyj immunitetu - zabrania wykorzystywania informacji dostarczonych przez kogoś przeciwko niej.
Istnieje szereg zagrożeń wynikających z przyznania takiej odporności. Jednym z zagrożeń jest to, że dana osoba może fałszywie oskarżyć innych i zminimalizować osobistą winę. Z drugiej strony immunitet transakcyjny stwarza ryzyko „kąpieli immunitetowej”, w której świadek wymienia szeroki zakres przestępstw, które popełnił, mając pewność, że jest nietykalny. Innym ryzykiem jest to, że zeznania zaszczepione mogą być postrzegane jako niewiarygodne, ponieważ w pewnym sensie zostały „kupione”.
Przy podejmowaniu decyzji o przyznaniu immunitetu świadkowi brane są pod uwagę następujące czynniki:
- Waga przestępstwa - umowa o immunitecie jest zwykle rozpatrywana tylko wtedy, gdy wymagane jest zeznanie o poważnym przestępstwie; immunitet nie może być brany pod uwagę w drobnych przypadkach.
- Wiarygodność świadka - oskarżenie musi ustalić, w jakim stopniu zeznania świadka lub informacje mogą zostać potwierdzone, a także ocenić jego wiarygodność.
- Zaangażowanie w działalność przestępczą - w interesie publicznym nie byłoby poleganie na zeznaniach osoby głęboko zaangażowanej w działalność przestępczą w celu skazania innej osoby, która jest jedynie nieletnim uczestnikiem tej samej działalności przestępczej, lub poprzez zapewnienie odporności na ściganie osobie, która popełniła poważne przestępstwo.
Immunitet dyplomatyczny, kolejna znana forma immunitetu, podlega zasadom określonym w Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z 1961 r. I został uzgodniony przez 187 krajów. Traktat stanowi, że przedstawiciele dyplomatyczni korzystają z immunitetu od jurysdykcji karnej państwa przyjmującego, a także korzystają z immunitetu od postępowań cywilnych, chyba że sprawa dotyczy majątku lub interesów handlowych niezwiązanych z ich obowiązkami dyplomatycznymi.
Ograniczenia immunitetu dyplomatycznego
Istnieją jednak ograniczenia takiej odporności. Na przykład w 1997 r. Republika Gruzji uchyliła immunitet swojego drugiego najwyższego rangą dyplomaty po tym, jak zabił 16-letnią dziewczynkę podczas jazdy pod wpływem. Został oskarżony i skazany za nieumyślne spowodowanie śmierci, za co był więziony przez trzy lata w Karolinie Północnej, po czym wrócił do Gruzji, gdzie spędził jeszcze dwa lata w więzieniu.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.