Losing Amaranth Gamble

Wieczny czerwony pigment kwiatu amarantu stał się symbolem nieśmiertelności od czasów starożytnej Grecji. Niestety fundusz hedgingowy o nazwie Amaranth Advisors nie był w stanie zasłużyć na swoją legendarną nazwę, a firma jest obecnie znana z tygodniowego upadku handlowego, który spowodował, że zawstydził ją. W tym artykule przyjrzymy się, co stało się z funduszem Amaranth i omówimy niektóre przyczyny jego upadku.

Założenie
Amarantowy fundusz hedgingowy został założony przez Nicholasa Maounisa i przez lata zbudował solidną reputację wśród społeczności funduszy hedgingowych. Z siedzibą w Greenwich w stanie Connecticut twierdzenie Amarantha o sławie było związane z handlem energią. Fundusz był w stanie przyciągnąć duże pieniądze z dużych funduszy emerytalnych, takich jak San Diego Employees Retirement Association. Znany trader funduszu, Brian Hunter, pomógł funduszowi wspiąć się na szczyt sukcesu, a także przyczynił się do jego szybkiego spadku. (Odpowiednie czytanie znajduje się w Krótkiej historii funduszu hedgingowego i masowych awariach funduszu hedgingowego ).

Amarant rozpoczął się w 2006 r. Z aktywami o wartości 7, 4 mld USD. Do sierpnia tego roku fundusz hedgingowy osiągnął najwyższy poziom w wysokości 9, 2 miliarda dolarów. Spadek funduszu był jednak szybki i w ciągu następnego miesiąca jego wartość spadła poniżej 3, 5 mld USD, zanim aktywa zostały zlikwidowane. Dane wskazują, że Stowarzyszenie Pracowników Emerytalnych w San Diego zainwestowało 175 milionów dolarów w Amaranth w 2005 roku, a 50% strata w pierwszych dziewięciu miesiącach 2006 roku spowodowała znaczną stratę dla funduszu emerytalnego.

Pomimo epickiego upadku Amaranth nie jest funduszem hedgingowym „fly-by-night”. Fundusz istnieje już od września 2000 r. I chociaż poszczególne rachunki dotyczące powodzenia funduszu hedgingowego są różne, strona internetowa firmy szczyci się tym, że inwestorzy z Amaranth co roku osiągali dodatnie zwroty z inwestycji od początku istnienia funduszu.

Trader
Brian Hunter zaczął wyrobić sobie markę w Deutsche Bank w 2001 roku jako handlowiec energii specjalizujący się w handlu gazem ziemnym. Hunter osobiście wygenerował 17 milionów dolarów zysku dla firmy, a w 2002 roku osiągnął jeszcze lepszą wydajność, zarabiając 52 miliony dolarów.

W 2003 r. Hunter zaczął nadzorować dział gazu w Deutsche (jednocześnie zarabiając 1, 6 miliona dolarów plus premie). Gdy 2003 rok dobiegł końca, nadzorowana przez niego grupa Hunter miała zakończyć rok około 76 milionami dolarów. Niestety w ciągu tygodnia poniósł straty w wysokości 51, 2 mln USD. Był to początek serii negatywnych wydarzeń, które zmusiły Huntera do opuszczenia stanowiska w banku Deutsche. Jego następna praca będzie w Amaranth Advisors, jako szef działu handlu energią.

Według magazynu Trader Monthly, w ciągu sześciu miesięcy od dołączenia do Amaranth, Hunter zarobił fundusz hedgingowy w wysokości 200 milionów dolarów. Już samo to wyróżnienie wywarło na jego szefach tak duże wrażenie, że utworzyli biuro w Calgary w Albercie, pozwalając Kanadyjczykom wrócić do rodzinnego miasta. W marcu 2006 roku Hunter znalazł się na dwudziestym dziewiątym miejscu na liście najlepszych traderów w miesięczniku Traders Monthly . Amaranth zarobił około 800 milionów dolarów w wyniku wszystkich swoich transakcji i został wynagrodzony w wysokości od 75 milionów do 100 milionów dolarów.

Co poszło nie tak?
Podczas gdy większość początkowych inwestycji energetycznych Amarantha miała bardziej konserwatywny charakter, dział energii stale konsekwentnie odnotowywał roczne przychody w wysokości około 30%. W końcu Hunter był w stanie uzyskać bardziej spekulacyjne pozycje przy użyciu kontraktów futures na gaz ziemny. Działało to na korzyść funduszu w 2005 r., Kiedy huragany Katrina i Rita zakłóciły wydobycie gazu ziemnego i pomogły podnieść cenę gazu ziemnego prawie trzykrotnie od najniższego poziomu w styczniu do najwyższego poziomu w listopadzie, jak pokazano na wykresie 1 poniżej. Spekulacje Huntera okazały się słuszne i przyniosły firmie ponad 1 miliard dolarów oraz znakomitą reputację.

Źródło: StockCharts.com

Chociaż ryzykowne zakłady na gaz ziemny i huragany opłaciły się w 2005 r., Te same zakłady ostatecznie doprowadziłyby do śmierci Amarantha rok później.

Zakłady na pogodę
Po niszczycielskim sezonie huraganów, który spowodował powrót Amaranth do miliardów dolarów w 2005 r., Było naturalne, że Hunter ponownie postawił te same zakłady w 2006 r. I chociaż meteorolodzy nie spodziewali się, że sezon huraganów w 2006 r. Będzie tak dotkliwy jak 2005, spodziewano się kilku burz .

Jak wszystkie fundusze hedgingowe, specyfika strategii handlowych Amarantha jest utrzymywana w tajemnicy, ale wiadomo, że Hunter postawił niezwykle lewarowany zakład na gaz ziemny poruszający się wyżej. Ale wraz ze wzrostem zapasów gazu ziemnego i zmniejszaniem się zagrożenia kolejnym sezonem huraganów byki znikały codziennie. W drugim tygodniu września 2006 r. Kontrakt na gaz ziemny przełamał ważne wsparcie cenowe w wysokości 5, 50 USD i zaczął spadać o kolejne 20% w okresie dwóch tygodni. Ponieważ cena gazu ziemnego nadal spadała, straty Amarantu wzrosły do ​​6 miliardów dolarów.

Do trzeciego tygodnia września 2006 r. USA nie doświadczyły żadnej poważnej burzy, a cena gazu ziemnego znajdowała się w połowie swobodnego spadku. Amarant, aw szczególności Hunter, byli mocno inwestowani w kontrakty futures na gaz ziemny i zgodnie z raportami innych inwestorów gazu ziemnego wykorzystali pożyczone pieniądze, aby podwoić swoje początkowe inwestycje.

Amarant i Hunter starali się osiągnąć dzięki funduszowi hedgingowemu duże zyski dzięki pozycjom zabezpieczanym. W idealnym przypadku zabezpieczenie powinno obniżyć ryzyko funduszu, ponieważ fundusz ma zarówno pozycję uparty, jak i niedźwiedzi. Jeśli kontrakt futures porusza się w jednym kierunku, fundusz powinien zarabiać na jednym kontrakcie, ponieważ drugi jest albo sprzedawany, albo wykorzystywany w celu zabezpieczenia się przed nagłym ruchem w przeciwnym kierunku. Jednak wiele funduszy hedgingowych dokonuje dużych zakładów na rynku w kierunku zakładów lewarowanych. Gdy transakcje przebiegną zgodnie z planem, inwestorzy funduszu zobaczą znaczne zyski. Ponieważ jednak strategia ta niewiele robi, aby zminimalizować ryzyko, istnieje szereg funduszy hedgingowych, które idą drogą Amarantusa. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Spojrzenie za fundusze hedgingowe ).

Kontrakty futures wiążą się z wyższym ryzykiem niż akcje w wyniku dźwigni finansowej udzielanej inwestorom futures. Na przykład na rynku akcji inwestor musi wymyślić co najmniej 50% wartości transakcji. Z drugiej strony na rynkach kontraktów futures handlowcy mogą wejść na pozycję z zaledwie 10% pieniędzy z góry. Wiele dużych funduszy hedgingowych pożycza również pieniądze poprzez linie kredytowe z banków, aby dodać jeszcze więcej dźwigni, co zwiększa zarówno ryzyko, jak i potencjalną wielkość zwrotu.

Strategia, którą wdrożył Hunter, polegała na rozłożeniu kontraktu między marcem a kwietniem 2007 r. Hunter założył się, że spread zwiększy się między dwoma kontraktami, podczas gdy w rzeczywistości znacznie się zmniejszył na początku września. Jak wspomniano wcześniej, Hunter dodatkowo pogłębił swoje straty, stosując strategię zwaną podwajaniem. Pożyczając pieniądze na inicjowanie nowych pozycji, fundusz stał się bardziej lewarowany. Ostatecznie wartość dźwigni, której użył Hunter, osiągnęła wartość szczytową w stosunku 8: 1. Amarant pożyczył 8 USD za każdy 1 USD, który pierwotnie posiadali.

Niestety, jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie kroki zarządzania ryzykiem, wystarczy jeden nieprawidłowy zakład, aby uzyskać fundusz hedgingowy w wyniku wybuchu miliarda dolarów podobnego do Amarantusa i równie niesławnego zarządzania kapitałem długoterminowym (1998).

Następstwa
Ostatecznie większość inwestorów w Funduszu Amarantowym zaczęła drapać się po głowie i zastanawiać, co się stało z ich pieniędzmi. Jednym z największych problemów z funduszami hedgingowymi jest brak przejrzystości dla inwestorów. Z dnia na dzień inwestorzy nie mają pojęcia, co fundusz robi ze swoimi pieniędzmi. W rzeczywistości fundusz hedgingowy ma swobodę ograniczania pieniędzy inwestorów.

Większość funduszy hedgingowych zarabia na opłatach za wyniki, które są generowane, gdy fundusz osiąga duże zyski; im większe zyski, tym większe opłaty dla funduszu hedgingowego. Jeśli fundusz pozostaje na tym samym poziomie lub spada o 70%, opłata za wyniki jest dokładnie taka sama: zero. Ten rodzaj struktury opłat może być częścią tego, co zmusza traderów funduszy hedgingowych do wdrażania wyjątkowo ryzykownych strategii.

We wrześniu 2006 r. Reuters poinformował, że Amaranth sprzedał swój portfel energetyczny Citadel Investment Group i JP Morgan Chase. Ze względu na wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego i problemy z płynnością Maounis zwrócił uwagę, że Amaranth nie ma alternatywy dla sprzedaży swoich udziałów energetycznych. Później Amaranth potwierdził, że Brian Hunter opuścił firmę, ale jest to niewielki komfort dla inwestorów, którzy zainwestowali duże środki w Amarant.

Inwestorzy prawdopodobnie będą w stanie zlikwidować resztki pierwotnej inwestycji po zakończeniu transakcji sprzedaży aktywów, ale ostatni rozdział tej historii jeszcze nie został napisany. Jednak historia ta ilustruje ryzyko związane z dokonywaniem dużych inwestycji w fundusz hedgingowy, niezależnie od wcześniejszych sukcesów funduszu.